Σοβαρές αντιδραστικές αλλαγές σε ειδικότητες και εξειδικεύσεις πίσω από τις
πλάτες των γιατρών
Ενωτικό
Κίνημα για την Ανατροπή, 11/5/2018
Ο υπουργός
Υγείας κ. Ξανθός έχει κατ’ επανάληψη διαβεβαιώσει την ΟΕΝΓΕ και την ΕΙΝΑΠ πως
δήθεν για οποιαδήποτε επικείμενη σοβαρή θεσμική αλλαγή στην ιατρική εκπαίδευση
θα ενημερώνονταν έγκαιρα οι νοσοκομειακοί γιατροί ώστε να καταθέσουν τις
απόψεις τους.
Για άλλη μια φορά όμως η πολιτική ηγεσία κοροϊδεύει και εξαπατά.
Ανακοινώνει αιφνιδιαστικά και απροειδοποίητα σοβαρότατα μέτρα χωρίς κανέναν
διάλογο και καμία ενημέρωση. Θεσμοθετεί σημαντικές αλλαγές πίσω από τις πλάτες
των γιατρών.
Από μέρες έχει διαρρεύσει (από ποιούς ; ) σε δημοσιογράφους ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΑΙ
ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ υπουργικής απόφασης που αφορά αλλαγές σε ειδικότητες και
εξειδικεύσεις, ένα κείμενο που η κυβέρνηση πριν την έκδοση του σχετικού ΦΕΚ το
έδωσε σε φιλοκυβερνητικούς ιατροπατέρες και σε «επιλεγμένους» υγειονομικούς συντάκτες
όμως για άλλη μια φορά δεν είχε την στοιχειώδη ευαισθησία να ενημερώσει σχετικά
για τις προθέσεις της τους εκλεγμένους εκπροσώπους των νοσοκομειακών γιατρών.
- Αυξάνεται
ο χρόνος ειδικότητας στην Ακτινοθεραπευτική (5 έτη από 4), στην Αλλεργιολογία
(6 έτη από 5), στην Γενική Ιατρική (5 έτη από 4), στην Δερματολογία (5 έτη από
4), στην Ιατροδικαστική (5 έτη από 3), στην Κοινωνική Ιατρική (5 έτη από 4),
στην Νευροχειρουργική (7 έτη από 6), στην Παιδιατρική (5 έτη από 4), στην
Παιδοψυχιατρική (5 έτη από 4,5), στην Πνευμονολογία (6 έτη από 5). Η Θωρακοχειρουργική
ενοποιείται με την Καρδιοχειρουργική και γίνεται μία ειδικότητα. Καθιερώνεται
ειδικότητα Ιατρικής Γενετικής.
Το παραπάνω
εκτός από κάποιες περιπτώσεις ειδικοτήτων όπου η αύξηση ήταν από χρόνια
επιβεβλημένη, γενικά στοχεύει στο να μένουν οι ειδικευόμενοι περισσότερα χρόνια
στα νοσοκομεία για να καλύπτουν κενά ιατρικής «λάντζας» στα υποστελεχωμένα
τμήματα και καθόλου δεν στοχεύει στην αρτιότερη εκπαίδευσή τους. Π.χ. στην
Παιδιατρική είναι σαφές πως οι ειδικευόμενοι στο ένα έτος που προστίθεται απλά
θα «αξιοποιούνται» για να καλύπτουν κενά σε ειδικευμένους και σε
εφημερίες - ελάχιστα ή καθόλου θα συμβάλλει αυτός ο παραπάνω ένας
χρόνος στην αρτιότερη εκπαίδευσή τους απλά θα καθυστερήσει την παραπέρα
επιστημονική και εργασιακή τους προοπτική. Στην Γενική Ιατρική τα δύο χρόνια
ειδικότητας στις ΤΟΜΥ προφανώς αποσκοπεί στην κάλυψη κενών εκεί λόγω απροθυμίας
ειδικευμένων να συμμετέχουν. Ή π.χ. στην Νευροχειρουργική το επίπεδο της
παρεχόμενης εκπαίδευσης εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την διαθεσιμότητα
χειρουργικών ημερών (διαθέσιμων χειρουργικών τραπεζιών, την διαθεσιμότητα της
κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής, την διαθεσιμότητα κλινών ΜΕΘ και ΜΑΦ ώστε ο
ειδικευόμενος της Νευροχειρουργικής να μην αναγκάζεται να κάνει την «λάντζα»
της φροντίδας βαρέως πασχόντων που παραμένουν σε κοινό θάλαμο, την
διαθεσιμότητα ειδικευμένων γιατρών κλπ. Στο βαθμό που υπάρχουν δραματικές
ελλείψεις στα παραπάνω, είναι σαφές πως το παραπανίσιο ένα έτος στην «λάντζα»
θα ξοδευτεί και όχι στην ουσιαστικότερη εκπαίδευση.
Και όλα αυτά σε μια
περίοδο που έχει εξαγγελθεί από την ηγεσία του ΚΕΣΥ και η επικείμενη
θεσμοθέτηση «σκλήρυνσης», συγκεντροποίησης και παραπέρα ρουσφετοποίησης της
διαδικασίας των τελικών εξετάσεων ειδικότητας …
Εδώ λοιπόν υπάρχει
η σοβαρότατη πιθανότητα οι αρμόδιοι «πηγαίνοντας για μαλλί να βγουν
κουρεμένοι», δηλαδή αντί να μένουν περισσότερα χρόνια οι ειδικευόμενοι στα
τμήματα, να σηκωθούν να φύγουν για το εξωτερικό και οι τελευταίοι
που έχουν απομείνει στην χώρα …
- Καθιερώνονται
νέες διετείς εξειδικεύσεις : Επείγουσα Ιατρική (αυτό είχε εξαγγελθεί εδώ και
πάνω από έναν χρόνο) και Διαβητολογία. Εδώ αναδεικνύεται με προκλητικό τρόπο το
… δεύτερο κριτήριο με το οποίο λειτουργούν τόσο η ηγεσία του ΚΕΣΥ όσο και οι
υπουργοί Υγείας. Εκτός από το βασικό, δλδ την επέκταση της «αξιοποίησης» των
ειδικευόμενων ως εργαλείων «λάντζας» για την κάλυψη κενών, αυτό το δεύτερο
κριτήριο είναι η «τακτοποίηση» ιδιοτελών προσωπικών «παραγγελιών» της στενής
μεγαλοκαθηγητικής παρεΐτσας του διοικητή του ΚΕΣΥ Καθηγητού Ενδοκρινολογίας κ.
Μάρκου. Από την μία αλλάζει το ΟΝΟΜΑ της ειδικότητας «Ενδοκρινολογία» και
γίνεται «Ενδοκρινολογία – Διαβήτης – Μεταβολισμός». Από την άλλη καθιερώνεται
εξειδίκευση Διαβητολογίας που αφορά μόνο Παθολόγους και Παιδιάτρους. Άρα : ΜΟΝΟ
οι Ενδοκρινολόγοι θα επιτρέπεται να ασχολούνται με διαβητικούς
ασθενείς με βάση την κύρια ειδικότητά τους όπως (σωστά άλλωστε) ως τώρα έκαναν.
Αντίθετα από εδώ και πέρα οι Παθολόγοι και οι Παιδίατροι ΘΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να
αντιμετωπίζουν διαβητικούς ασθενείς με βάση την κύρια ειδικότητά τους και θα
έχουν αυτό το δικαίωμα μόνο όσοι κάνουν την νέα εξειδίκευση μετά την κύρια
ειδικότητα. Επίσης παρόμοιο σοβαρό προβληματισμό εγείρει και η αντίστοιχη
ρύθμιση περί «Μεταβολισμού». Αυτό πέρα από καταγέλαστο «δωράκι» σε
κάποιους συγκεκριμένους ιατροπατέρες που προφανώς έχουν κίνητρο τον
ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ (μόνο από ένα τέτοιο κίνητρο κάποιος
ωθείται να αποκλείει από γνωστικά αντικείμενα συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων),
εντάσσεται στην λογική που θέλει να ΜΗΝ είναι σε βασικές ειδικότητες (όπως η
Παθολογία και η Παιδιατρική) επαρκής επιστημονικά και εργασιακά ο τίτλος της
κύριας ειδικότητας αλλά να πιστοποιεί απλά την «επάρκεια» για «λάντζα
τροχονομικού τύπου». Από την άλλη μεριά για κάθε επιμέρους
αντικείμενο ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ θα υπάρχουν ολιγομελείς ομάδες σούπερ ντούπερ
«εξειδικευμένων».
Η ουσιαστικοποίηση της ιατρικής
εκπαίδευσης στην διάρκεια της ειδικότητας απαιτεί ως αναγκαία προϋπόθεση
μαζικές προσλήψεις μόνιμων ειδικευμένων γιατρών σύμφωνα με τις ανάγκες ώστε οι
ειδικευόμενοι να έχουν ΠΑΝΤΑ ειδικευμένο γιατρό δίπλα τους για να μπορούν να
εκπαιδεύονται και όχι να βολοδέρνουν μόνοι τους αβοήθητοι και χαμένοι μέσα στην
απεραντοσύνη της «λάντζας». Το ένα παραπάνω έτος τέτοιου βολοδέρματος μέσα σε
μια τέτοια απεραντοσύνη τραγικών ελλείψεων δεν θα βελτιώσει την εκπαίδευσή τους.
Η α λα καρτ «ρύθμιση» με την
απαγόρευση ενασχόλησης με διαβητικούς ασθενείς για τους Παθολόγους και τους Παιδιάτρους
στρέφεται πρώτα και κύρια ενάντια στους ασθενείς και ανοίγει διάπλατα την πόρτα
σε μία νέα κατάσταση όπου ο τίτλος ειδικότητας ΔΕΝ θα συνιστά επάρκεια για το επιστημονικό
αντικείμενο της ίδιας αυτής της ειδικότητας αλλά θα καθιερώνεται ένας όλο και
διευρυνόμενος κατακερματισμός με γενίκευση ενός τρίτου «σταδίου» αναγκαίου για
την απόκτηση επάρκειας : πτυχίο – ειδικότητα – εξειδίκευση με τις ενδιάμεσες
αναμονές, το αγροτικό και τον στρατό, στην καλύτερη περίπτωση δηλαδή ο/η
γιατρός θα δικαιούται την τυπική επάρκεια πολύ μετά αφού καβατζάρει την ηλικία
των 40 …
Η πολιτική
ηγεσία οφείλει να αποσύρει άμεσα την υπουργική απόφαση και να προσέλθει
(επιτέλους …) σε διάλογο με τους εκπροσώπους των νοσοκομειακών γιατρών και των
φοιτητών, όχι να αιφνιδιάζει τους ειδικευόμενους αλλά και τους φοιτητές της Ιατρικής πίσω από
την πλάτη τους κρυφά και μουλωχτά.