Όλες/όλοι στον αγώνα για τα δικαιώματά μας
Να μας φοβηθούν πρέπει, να μας λυπηθούν δεν πρόκειται
Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, 9/10/22
Στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ αποφασίστηκε με πρόταση του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή η έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων διαρκείας των νοσοκομειακών γιατρών σε όλη την χώρα με έναρξη από το πρώτο δεκαήμερο Νοεμβρίου (απεργίες, επισχέσεις εργασίας, συγκεντρώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας ανάλογα με τι αποφασίζουν οι ίδιοι οι συνάδελφοι σε γενικές συνελεύσεις ανά νοσοκομείο ή Ένωση).
Η απόφαση αυτή είναι μονόδρομος λόγω της επιστημονικής απαξίωσης, του μισθολογικού εξευτελισμού, της εφημεριακής υπερεξόντωσης, της αναγκαστικής ετεροαπασχόλησης, της καταβαράθρωσης του μέλλοντος των νέων γιατρών, του εμετικού ρουσφετολογικού αυταρχισμού εκ μέρους διοικητών νοσοκομείων και ΥΠΕ. Για παράδειγμα, είναι πραγματικά προκλητικό ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας να κάνει πως τάχα δεν ξέρει ότι υπάρχουν τελεσίδικες και δεσμευτικές για την πολιτεία δικαστικές αποφάσεις ΣτΕ και Αρείου Πάγου για τους μισθούς μας και να εξαγγέλλει στην ΔΕΘ ξεροκόμματα κοροϊδίας «10% αύξηση στα μεικτά» λες και είμαστε ζήτουλες που θα συγκινηθούμε από την (τάχα) μεγαλοσύνη του.
Πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια έρχονται τόσο κοντά τα στοιχειώδη δικαιώματα των νοσοκομειακών γιατρών, νεότερων και παλιότερων, με το στοιχειώδες δικαίωμα του λαού σε δωρεάν – δημόσια – ισότιμη – σύγχρονη – ποιοτική περίθαλψη. Είναι πολύ δυσκολότερο από ότι παλιότερα για το σύστημα να συκοφαντήσει τον αγώνα μας στα μάτια της κοινής γνώμης και να βάλει τεχνητά εμπόδια για να μην αγκαλιαστεί αυτός ο αγώνας από την κοινωνική πλειοψηφία που κατάλαβε πολλά από την πρόσφατη εμπειρία της πανδημίας.
Όμως οι προϋποθέσεις ΔΕΝ αρκούν. Πρέπει να δράσουμε. Πρωτοβουλιακά, πολύμορφα, με τον αγώνα να τον παίρνουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι γιατροί χωρίς να εναποθέτουν τα πάντα στα εκλεγμένα συνδικαλιστικά όργανα. Πρέπει να επαναλάβουμε στις σημερινές συνθήκες αυτό που κάναμε την περίοδο 2006 – 2008 που ήταν η τελευταία φορά που είχαμε αξιόλογες κατακτήσεις μισθολογικές – εργασιακές – θεσμικές με τις τότε κινητοποιήσεις και με την τότε (πρώτη και μοναδική) κλαδική συμφωνία με την πολιτεία. Σε συμμαχία με την κοινωνική πλειοψηφία σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο. Να παραμερίσουμε δισταγμούς από ηγεσίες κοινοβουλευτικών παρατάξεων προσανατολισμένων στο αστικό κοινοβουλευτικό προεκλογικό παζάρι και στον αδιέξοδο μνημονιακό κυβερνητισμό. Με αποφασιστικό ρόλο στις γενικές συνελεύσεις και συντονισμό τους από τα κάτω. Με κομβικές ημερομηνίες τις απεργίες που έχουν ήδη εξαγγελθεί αλλά όμως χωρίς να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ο αγώνας διαρκείας γιατί τότε μοιραία οι ημερομηνίες αυτές θα μείνουν επετειακές για άλλη μια φορά.
Ξεκινάμε. Ενωτικά, δυναμικά και αποφασιστικά. Εμπρός για μαζικές γενικές συνελεύσεις ανά νοσοκομείο ή/και Ένωση το επόμενο δεκαπενθήμερο που θα οργανώσουν τον αγώνα μας. Το «ή τώρα ή ποτέ» ΔΕΝ είναι κούφια αερολογία : αν δεν περάσουμε τώρα σε αγωνιστική επίθεση, ΔΕΝ θα υπάρχει ούτε ΕΣΥ ούτε γιατροί του με δικαιώματα.