Οι νεκροθάφτες της δημόσιας υγείας αντιμετωπίζουν σοβαρά το έργο τους. Δεν τους σταματάνε ούτε οι καθημερινές εκατόμβες των νεκρών, ούτε η λοιπή νοσηρότητα του πληθυσμού που έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Δεν σέβονται την κινηματική απραξία που με τόση προσπάθεια θεωρητικοποιούν και εφαρμόζουν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις των κομμάτων του κοινοβουλίου. Αντίθετα, την εκμεταλλεύονται για να προωθήσουν αναπόδραστα την πολιτικής τους, για να βάλουν ταφόπλακα στη δημόσια υγεία.
Βγαίνουν, λοιπόν, με τρομακτικό ρυθμό οι ανακοινώσεις για τη μορφή που θέλουν να δώσουν στο δημόσιο νοσοκομείο. Αλλαγή της εφημέρευσης με νοσοκομεία κόμβου και ακτίνας, ΣΔΙΤ, foundation year, έναρξη ειδικότητας με βάση το βαθμό πτυχίου, η πρόταση του ΙΣΑ τα «μικρά» νοσοκομεία να είναι κοβιντάδικα και μόνο τα «μεγάλα» να ασχολούνται με τα λοιπά προβλήματα είναι ορισμένες μόνο από τις παλιότερες ανακοινώσεις της κυβέρνησης. Σε αυτές προστίθενται καινούριες, όπως οι manager των νοσοκομείων που θα προσλαμβάνουν και θα απολύουν κατά το δοκούν, η άρση της αποκλειστικής σχέσης των γιατρών με το ΕΣΥ, η πληρωμή των γιατρών του ΕΣΥ με το κεφάλι. Αυτά δεν είναι «μικρά μέτρα άσχετα το ένα με το άλλο» αλλά αποτελούν συνεκτικό σχέδιο για την αλλαγή του χαρακτήρα της δημόσιας υγείας.
Με λίγα λόγια στόχος είναι η υγεία να μετατραπεί σε εμπόρευμα που θα πωλείται και θα αγοράζεται. Οι εργαζόμενοι να μην έχουν μόνιμη θέση εργασίας και να εξαρτώνται από τον εκάστοτε διευθυντή. Ο ιδιωτικός τομέας να συμφύεται με το δημόσιο, είτε μέσω των ΣΔΙΤ είτε μέσω των γιατρών που πλέον θα μπορούν να εργάζονται σε αυτόν και να αντλεί κέρδη σαν παράσιτο, με δύο τρόπους. Άμεσα από το δημόσιο λόγω της σύμφυσης μαζί του με αυτούς τους δύο τρόπους και έμμεσα διότι πλέον ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών που δεν έχουν covid επιλέγουν να πάνε στον ιδιωτικό τομέα για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους. Τελικά, οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι που βλέπουν τα δικαιώματα δεκαετίων να εξαφανίζονται αλλά και οι ασθενείς που δε θα μπορούν πλέον να λάβουν δημόσια περίθαλψη – πράγμα που σημαίνει και κόστος για τον ασθενή αλλα και χειρότερη ποιότητα περίθαλψης.
Η απάντηση σε αυτά δεν μπορούν να είναι οι συμβολικές κινητοποιήσεις και τα απογευματινά συλλαλητήρια. Δοκιμάστηκαν αυτές οι μορφές, είχαν μια αξία σε μια προηγούμενη φάση αλλά πλέον δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων και των ασθενών. Η προστασία της υγείας του λαού προυποθετεί αγώνα διαρκείας από τους παρόχους της. Για να μείνουν ανοιχτά τα νοσοκομεία πρέπει να ξεκινήσουμε αγώνες διαρκείας. Για αυτό το λόγο το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή προσπαθεί εδώ και μήνες να προκυρηχθεί απεργία, κόντρα στις παρατάξεις του κοινοβουλευτικού συνδικαλισμού, η οποία τελικά πήγε στις 23/2. Η απεργία στις 23/2 μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για αγώνα διαρκείας των εργαζομένων της υγείας! Για αυτό το λόγο η συμμετοχή μας είναι απαραίτητη!
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
· Να μην ιδιωτικοποιηθεί η υγεία – Να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης
· Επίταξη του ιδιωτικού τομέα – Να ανοίξουν νοσοκομεία
· Μονιμοποίηση των επικουρικών – Προσληψείς μόνιμων εργαζομένων βάσει των αναγκών – Να επιστρέψουν οι συναδελφοι που είναι σε αναστολή στη δουλειά
· Αυξήσεις στους μισθούς
