ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΕΡΙ «ΚΟΙΝΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ
ΚΑΘΟΔΟΥ» ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ
Από Α.Ρ.Σ.Ι. – Αριστερή Ριζοσπαστική
Συνεργασία Ιατρών 2-12-12
H Α.Ρ.Σ.Ι. σήμερα και αύριο, όπως
πάντα, συζητά με θέρμη και προσοχή κάθε
ειλικρινή συναγωνιστική πρόταση κοινής δράσης που έρχεται με ειλικρινή
διάθεση να συμβάλλει στην ανάπτυξη και ριζοσπαστικοποίηση του νοσοκομειακού και
ευρύτερα του λαϊκού κινήματος. Από την άλλη, σήμερα και αύριο όπως πάντα η
Α.Ρ.Σ.Ι. βλέπει αρνητικά κινήσεις
εντυπωσιασμού που δεν βοηθούν την ανάπτυξη των αγώνων αλλά εξυπηρετούν
κοντόφθαλμες επιδιώξεις της αστικής πολιτικής (από τις «κορυφές» της οποίας άλλωστε
εισάγονται) στο κίνημα ιδιαίτερα με τη λογική που θέλει τις συνδικαλιστικές
αρχαιρεσίες να παίζουν τον ρόλο «γκάλοπ» εν όψει βουλευτικών εκλογών.
Από
συναγωνιστές της Αρ.
Κίνησης Υγειονομικών (ΔΕΑ) και του ΣΥΝ έχουν τεθεί πρόσφατα υπόψη μας δύο κείμενα που στην ουσία είναι ένα κείμενο με τις ακόλουθες διαφορές 1) στο
δεύτερο, αυτό που έχει αναρτηθεί προς συλλογή υπογραφών, μπαίνει και τίτλος παράταξης («Μέτωπο», όπως
είναι ήδη ο τίτλος της παράταξης του ΣΥΝ στην ΟΕΝΓΕ και στον ΠΙΣ) και 2) από το
δεύτερο κείμενο λείπει το αίτημα «κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας
σε υγεία-πρόνοια-φάρμακο» που υπάρχει στο πρώτο.
Τα κείμενα αυτά εκτιμάμε πως είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες του
κινήματος, πολύ πίσω από τις διαθέσεις της πλειοψηφίας των συναδέλφων
ιδιαίτερα των νεότερων, πίσω από αποφάσεις γενικών συνελεύσεων, από τα
συνθήματα που φωνάζει ο κόσμος στις πορείες και στις πλατείες, από τα κείμενα
του τελευταίου συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ, πίσω ακόμα και από αποφάσεις του ΔΣ της
ΕΙΝΑΠ και του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ που έχουν παρθεί με ευρεία πλειοψηφία.
-
Ο πολιτικός
στόχος (ανατροπή της παρούσας κυβέρνησης μόνο και όχι συνολικά της χούντας
κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, «να σταματήσει η αιμορραγία αποπληρωμής του χρέους» και
όχι ξεκάθαρα διαγραφή του συνόλου του χρέους, δραστική φορολογία στο κεφάλαιο
απλά και όχι αναδιανομή του πλούτου και κοινωνικοποίηση μεγάλου μέρους του ΑΕΠ
υπέρ της επιβίωσης του λαού και της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας) είναι
πίσω όχι μόνο από τις διαδικασίες και τις αποφάσεις του ζωντανού κινήματος,
αλλά ακόμα και από αποφάσεις διοικητικών συμβουλίων και προεδρείων.
Αναπαράγεται το ασυγχώρητο λάθος της ΥΠΕΚΦΥΓΗΣ απέναντι στον εκβιασμό που
κάνουν προς τον λαό οι καθεστωτικές δυνάμεις και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί
τους «σκύψτε το κεφάλι για να έχετε δόσεις και ευρώ» και δεν δίνεται ούτε σαν
«ψήγμα» ξεκάθαρη απάντηση (έστω με μια φράση όπως «καμία θυσία για δόση και ευρώ»,
που και αυτή ανεπαρκής είναι στις σημερινές συνθήκες). Μια ξεκάθαρη απάντηση
δεν μπορεί να είναι άλλη από το ΠΑΡΤΕ ΤΗ ΔΟΣΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕ
ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ – ΚΑΜΙΑ
ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ, Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ κλπ.
-
Λείπουν τελείως τα καθοριστικά για
μας στοιχεία της άμεσης δημοκρατίας στο κίνημα, του συντονισμού από τα κάτω,
της προτεραιότητας στις ανάγκες και τις ανησυχίες των νέων γιατρών, του
εμφυλίου πολέμου μέσα στον ίδιο τον κλάδο, των συγκρουσιακών μορφών πάλης.
Υπάρχει «στρογγύλεμα» (και μάλιστα από την αρχή, από κείμενο σε κείμενο μέσα σε
λίγες μόνο μέρες) του κινηματικού στόχου για δωρεάν, ισότιμη, αποκλειστικά
δημόσια και καθολική, υψηλού επιπέδου περίθαλψη για όλους, ασφαλισμένους –
ανασφάλιστους – μετανάστες, και «αντικατάστασή» του από γενικολογίες περί
«προσβασιμότητας» που παραπέμπουν στην σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για «δίκτυο
κοινωνικής προστασίας» και όχι για πραγματικά φιλολαϊκό σύστημα υγείας.
Αυτό το το «κείμενο κοινής
καθόδου» είναι πολύ λιγότερο από αυτό που θα χρειαζόταν για να θεωρηθεί
ελάχιστο και πολύ «δεξιότερο» απ’ ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί «κοινό». Θα
μπορούσε να είναι «κοινό» κείμενο σημείων για «συμπαράταξη» με
ιατροσυνδικαλιστές από τις ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μια
«συμπαράταξη» που ήδη υλοποιείται π.χ. στην ΟΕΝΓΕ και στον ΠΙΣ.
Οι θέσεις
μας είναι ξεκάθαρες:
1)
Η Α.Ρ.Σ.Ι. (Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Ιατρών) λειτουργεί και
παρεμβαίνει στο ιατρικό και νοσοκομειακό
κίνημα εδώ και 17 χρόνια ακριβώς για
να καλύψει την ανάγκη της κοινής αγωνιστικής ριζοσπαστικής δράσης και τη
συμβολή στον πολιτκοσυνδικαλιστικό αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής
πολιτικής κυβερνήσεων, Ε.Ε. καπιταλιστικών-μεγαλοιδιωτικών συμφερόντων στην
υγεία και γενικά. Ενάντια στο «τείχος» της υποταγής και της «λαμογιάς», για να υπερβούμε τα εμπόδια που δημιουργεί
στην αγωνιστική κινηματική δράση ο γραφειοκρατικός, κοινοβουλευτικός,
κυβερνητικός συνδικαλισμός. Από την αφετηρία αυτή συσπειρώνονται στην
Α.Ρ.Σ.Ι. γιατροί και υγειονομικοί από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες,
που όμως επιλέγουν να συνυπάρχουν σε ένα ευρύτερο
αριστερό, ακηδεμόνευτο πολιτικοσυνδικαλιστικό σχήμα που λειτουργεί ολομελειακά
και αμεσοδημοκρατικά, που μεθουσιώνει δημιουργικά και προωθητικά το κάθε «εγώ»,
το «εμείς και εσείς» στο ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ. Με απόλυτο κριτήριο πάντα τα δικαιώματα
της πλειοψηφίας των νοσοκομειακών γιατρών, των ειδικευόμενων και των έντιμων
ειδικευμένων, καθώς και το δικαίωμα του πληθυσμού για αποκλειστικά δωρεάν, δημόσια, σύγχρονη και ισότιμη περίθαλψη. Όχι
τα πλαίσια του «εφικτού» εντός του συστήματος, ούτε για την προσαρμογή της
κινηματικής παρέμβασης στις επιδιώξεις της αστικής πολιτικής. Για μας Πολιτική με «Π» κεφαλαίο είναι
ακριβώς η μαζική κινηματική και κοινωνική δράση για την εξυπηρέτηση των λαϊκών
αναγκών και όχι οι ελιγμοί του αστικού κοινοβουλευτικού παιχνιδιού.
2) Είναι σε όλους γνωστή η καταστροφική για το νοσοκομειακό κίνημα εμπειρία
από τον εργοδοτικό – κυβερνητικό «συνδικαλισμό» των παρατάξεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην ΕΙΝΑΠ και στην ΟΕΝΓΕ τα
προηγούμενα χρόνια. Όμως, αρνητικά φαινόμενα έχουν υπάρξει και από την
παρέμβαση των δυνάμεων της κοινοβουλευτικής αριστεράς, ειδικά στον χώρο των
νοσοκομειακών γιατρών όπου ουκ ολίγες
φορές έχουν εμποδίσει ή δυναμιτίσει την αγωνιστική και πολιτική κλιμάκωση του
κινήματος υποτάσσσοντας τους αγώνες
στις κομματικές – παραταξιακές τους επιδιώξεις. Έχουμε γίνει μάρτυρες
συμπεριφορών από συνδικαλιστές του ΚΚΕ και του ΣΥΝ στην ΕΙΝΑΠ και στην ΟΕΝΓΕ,
που (αν και τελικά, αφού η «ζημιά» έγινε, αποδοκιμάστηκαν από τις παρατάξεις
τους) είχαν την ίδια αφετηρία. Την
χρησιμοποίηση του συνδικαλιστικού «χρίσματος» που δίνεται από κάποια
κοινοβουλευτική ηγεσία για εκδήλωση συμπεριφοράς φιλοκυβερνητικής και φιλοεργοδοτικής,
σε συμμαχία με τις ηγεσίες ΠΑΣΚ και ΔΗΚΝΙ.
3) Και σήμερα όμως, παρά την βαθιά καπιταλιστική κρίση και τη
σφοδρή-βάρβαρη επίθεση των άθλιων πολιτικών υπηρετών του συστήματος, βλέπουμε
τα ίδια αρνητικά φαινόμενα για την ανάπτυξη του νοσοκομειακού κινήματος και των
κοινωνικών αγώνων. Από τις δυνάμεις της ΔΗΠΑΚ και του ΠΑΜΕ υπάρχει ο γνωστός
απωθητικός απομονωτισμός αλλά και ακραίες εκδηλώσεις αντιαγωνιστικής αντίληψης
με βάση το δόγμα «τα νοσοκομεία να είναι πάντα ανοιχτά», σε σύγκρουση με τα πιο
ριζοσπαστικά τμήματα των εργαζόμενων που οδηγούν
αντικειμενικά σε συμμαχία με το μεγαλοδιευθυντικό και μεγαλοκαθηγητικό
κατεστημένο και ενισχύουν την
κυβερνητική αντίληψη «οργιστείτε όσο
θέλετε, ζυμωθείτε πολιτικά όσο γίνεται, αλλά…σκάστε και δουλέψτε». Από τις
δυνάμεις του ΣΥΝ υπάρχει φυσικά πολύ πιο θετική εμπειρία κοινής αγωνιστικής
δράσης. Όμως, και εκεί υπάρχουν αρνητικές γραφειοκρατικές και συμβιβαστικές
εκδηλώσεις, όπως π.χ. η εκστρατεία περί «ανοιχτών νοσοκομείων» σε συμφωνία με
την αντίληψη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ το προηγούμενο καλοκαίρι, η ιδιότυπη «τρόϊκα –συγκυβέρνηση» στον ΠΙΣ με ΝΔ και
ΠΑΣΚ που 20 μέρες μετά το «πολυνομοσχέδιο-μνημόνιο 3» εκδίδει ψηφίσματα μόνο
για το θέμα της … δραστικής ουσίας και για τίποτα άλλο, η στάση στα
γεγονότα του Κιλκίς ενάντια στην αγωνιστική πτέρυγα που εκφραζόταν από τη
συναγωνίστρια Ζωτάκη και άλλα.
4) Σήμερα, οι απαιτήσεις αυξάνονται με κατακόρυφο τρόπο. Κρίνεται η προοπτική
δεκαετιών.
Βρισκόμαστε στην κόψη του «ξυραφιού» είτε προς μια ελπιδοφόρα εκρηκτική και
εξεγερτική ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων με ανατρεπτική λογική ή προς μια
συντριπτική στρατηγική ήττα. Είναι προφανές πως το επίδικο αυτό είναι πολύ
σημαντικότερο από καταγραφές προεκλογικού τύπου εν όψει βουλευτικών εκλογών. Η
πρωτοπορία του νοσοκομειακού κινήματος κατά τη γνώμη μας πρέπει να έχει τα
ακόλουθα χαρακτηριστικά για να μπορεί να ανταποκριθεί :
- Ξεκάθαρη πολιτική λογική ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ
και ΟΧΙ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗΣ του κυρίαρχου εκβιασμού που απευθύνουν οι καθεστωτικές
δυνάμεις ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία : «δεχτείτε τα μέτρα κοινωνικής καταστροφής, αλλιώς
δεν θα πάρετε τη δόση και δεν θα έχετε ευρώ». ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ και την
Ε.Ε. – ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ – ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ
ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΥΠΕΡ
ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΛΗΣΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ – ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΩΝ
ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ – ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΕΞΩ Η ΤΡΟΙΚΑ, ΟΙ
ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ, ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ ΜΑΣ - Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ. Αυτή την πολιτική προμετωπίδα πρέπει να έχει το νοσοκομειακό και
ευρύτερα το λαϊκό κίνημα, αλλιώς δεν θα μπορεί να συσπειρώσει θα σαρωθεί από τον
καπιταλιστικό κανιβαλισμό αλλά και την ακροδεξιά.
- Απόλυτο σεβασμό στην άμεση δημοκρατία
μέσα στο κίνημα. Αποφάσεις από γενικές συνελεύσεις, συντονισμό των συνελεύσεων
από τα κάτω, εκπρόσωποι αιρετοί και ανά πάσα στιγμή ανακλητοί από τις
συνελεύσεις, όχι αντιπρόσωποι – καρεκλοκένταυροι κοινοβουλευτικού τύπου
συνδικαλιστές. Π.χ. στην
ΕΙΝΑΠ η «εξουσία» πρέπει να είναι στις συνελεύσεις των νοσοκομείων και τις
τοπικές επιτροπές αγώνα και πενταμελείς – εφ’ όσον οι τελευταίες εκλέγονται
τακτικά με μαζική συμμετοχή, ενώ το ΔΣ και το προεδρείο του πρέπει να
«υποτάσσεται» στις διαδικασίες αυτές.
- Προσήλωση και προτεραιότητα στα
δικαιώματα των νέων γιατρών και των έντιμων μάχιμων επιμελητών. «Ο ειδικευόμενος έχει πάντα δίκιο»
πρέπει να πρεσβεύει η πρωτοπορία του κινήματος.
- Αποφασιστικότητα στην γραμμή «ΕΜΦΥΛΙΟΥ
ΠΟΛΕΜΟΥ» μέσα στον κλάδο ενάντια στην διαφθορά, την παραοικονομία και την θεσμική
θωράκιση των φαινομένων αυτών που είναι τα σκανδαλώδη προνόμια του
μεγαλοδιευθυντικού και μεγαλοκαθηγητικού κατεστημένου.
- Αποφασιστικότητα στις μορφές αγώνα που δεν είναι «επετειακές»,
«συμβολικές», «απεργίες χωρίς απεργούς» αλλά ουσιαστικές και αποτελεσματικές. Ο κόσμος, η πλειοψηφία των συναδέλφων, έχει
κουραστεί από αγώνες «διαμαρτυρίας». Θέλει αγώνες ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ και ΝΙΚΗΣ. Για
το θέμα των μισθών και των απλήρωτων εφημεριών πρέπει η γραμμή αγώνα να είναι
ΕΞΕΓΕΡΣΗ, με δυναμικές κινητοποιήσεις που φυσικά θα κλείσουν και γενικές
εφημερίες, θα χρησιμοποιούν το όπλο της πλήρους απόσυρσης με επίσχεση που έχουν
οι ειδικευόμενοι κλπ. Για το θέμα της περίθαλψης των ανασφάλιστων συνανθρώπων
μας το νοσοκομειακό κίνημα πρέπει να κατοχυρώσει το δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, όχι συμβολικά και μια φορά την εβδομάδα. Η ανατροπή
των συσχετισμών στην ΕΙΝΑΠ υπέρ μια τέτοιας κινηματικής αντίληψης είναι κατά τη
γνώμη μας το ζητούμενο, όχι η μετατροπή των αρχαιρεσιών σε «γκάλοπ» και
«πρόκριμα» εν όψει βουλευτικών εκλογών. ΑΥΤΗ
ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ, ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΠΡΟΤΑΣΗ. ΚΑΙ
ΤΗ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ!
