Μια αναγκαία τοποθέτηση ...
Με ιδιαίτερο προβληματισμό πληροφορηθήκαμε από το mail που εστάλη μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της ΑΡΣΙ ότι η ΑΡΣΙ το προηγούμενο χρονικό διάστημα (2007-2008) έκανε τις ακόλουθες εκτιμήσεις:
“...Στις συνθήκες του σημερινού ολοκληρωτικού καπιταλισμού οι ανάγκες του συστήματος όσον αφορά την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης έχουν αλλάξει σημαντικά. Έχουν εκλείψει οι προτεραιότητες της προηγούμενης «εποχής», της μεταπολεμικής ανάπτυξης φορντικού – τεηλορικού τύπου, όπου έπρεπε να «επιδιορθώνεται» γρήγορα και όπως – όπως ο ειδικευμένος ή μισοειδικευμένος εργαζόμενος για να επιστρέψει στην παραγωγική αλυσίδα....”
Δεν θα αναφερθούμε στην πολιτική εκτίμηση περί ολοκληρωτικού καπιταλισμού καθώς αυτή αποτελεί μια ανοιχτή συζήτηση εντός της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς, και δεν νομίζω ότι ένα τόσο πολυτασικό σχήμα κοινωνικού χώρου όπως η ΑΡΣΙ έχει καταλήξει άπαξ δια παντός στα χαρακτηριστικά που έχει πλέον το καπιταλιστικό σύστημα (στάδιο-φάση, μορφές απόσπασης υπεραξίας κλπ) ώστε να υιοθετεί αυτή την ορολογία. Το μεγάλο πρόβλημα της ως άνω τοποθέτησης είναι ότι είναι ταυτόχρονα πολιτικά φτωχή σε σχέση με τις αναλύσεις ακόμη και των φοιτητικών σχημάτων των ΕΑΑΚ, σε σχέση με την πραγματικότητα αλλά και σε σχέση με όλα αυτά που συζητιούνται στις διαδικασίες και τα διήμερα της ΑΡΣΙ χρόνια τώρα.
Είναι μια αντίληψη καταστροφολογικού τύπου που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η υγεία στον καπιταλισμό συγκροτείται μόνο ως εμπόρευμα, παραγνωρίζοντας πλήρως το στοιχείο της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης . Παραγνωρίζει επίσης πλήρως το στοιχείο της διαρκούς σύγκρουσης των συμφερόντων μεταξύ του ατομικού κεφαλαιοκράτη που επενδύει πράγματι στο εμπόρευμα υγεία και έχει ως συμφέρον του την αύξηση των κερδών του(κι άρα την διαρκή αύξηση των τιμών των υγειονομικών προϊόντων) και του συλλογικού κεφαλαιοκράτη που ενδιαφέρεται για τη μείωση του κόστους της υγείας ή έστω την διατήρησή του σε επίπεδο που να μην απειλεί την εκτόξευση της συγκεκριμένης μερίδας του κόστους της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης . Εκτός κι αν πιστεύουμε ότι ο μισθός είναι αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης και μόνο και όχι κυρίως η υλοποίηση της αξίας της εργατικής δύναμης (στην οποία περιλαμβάνονται κόστη διατροφής,διασκέδασης , εκπαίδευσης ,περίθαλψης , βλ. Marx-μισθός-τιμή-κέρδος, βλ.Grossman για τη θεωρία του ανθρώπινου κεφαλαίου).
Την απάντηση σε αυτή την αντίθεση αναλαμβάνει το κράτος σε πρώτη φάση μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο με την συγκρότηση των εθνικών συστημάτων υγείας (ευρώπη), ή με άλλες μεθόδους παρέμβασης στα οικονομικά της υγείας(ΗΠΑ). Άρα η συγκρότηση των εθνικών συστημάτων υγείας δεν είναι απλά και μόνο μια κοινωνική κατάκτηση αλλά και μια στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για επίλυση αυτής της αντίθεσης. Μην ξεχνάμε ποιοι ήταν αυτοί που πρότειναν μια τέτοια κατεύθυνση: ο Beveridge υλοποιώντας τις ιδέες του Keynes για τη Μεγάλη Βρετανία, ο Μπίσμαρκ στη Γερμανία , ο Δοξιάδης στην κυβέρνηση Καραμανλή (περίοδος σοσιαλμανίας) , ο Γεννηματάς στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Θυμίζουμε επίσης την αποτυχημένη μεταρρύθμιση της Χίλαρι Κλίντον στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 90. Τέλος να μην ξεχνάμε ότι ο λεγόμενος πατέρας των οικονομικών της υγείας Kenneth Arrow στη μονογραφία “Social choice and individual values” βασίζει την θεμελίωση του ιδιαίτερου αυτού κλάδου στην “αδυναμία της αγοράς να κατανείμει άριστα τους υγειονομικούς πόρους” και εισάγει “ένα μείγμα οικονομικών εργαλείων της νεοκλασικής σχολής και της Κεϋνσιανής έμπνευσης κρατικής παρέμβασης”. Ως γνήσιος αστός οικονομολόγος δεν έκανε τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια “επιστημονικής” απάντησης της προαναφερθείσας αντίθεσης με όρους μακροπρόθεσμου καπιταλιστικού συμφέροντος.
Το κεφάλαιο λοιπόν δεν είναι αδιάφορο για την υγεία των εργατών. Τουναντίον ενδιαφέρεται για την αποδοτική και αποτελεσματική αποκατάσταση τους και την όσο το δυνατόν πιο γρήγορη επανένταξή τους στην παραγωγική διαδικασία. Όχι βέβαια για λόγους ανθρωπισμού αλλά γιατί απλούστατα το συμφέρει. Πάνω σε αυτήν ακριβώς τη βάση αναπτύχθηκαν και όλες οι θεωρίες οικονομικής αξιολόγησης (cost-effectiveness, cost-utility κλπ) και κλινικής αποτελεσματικότητας (evidenced based medicine). Χαρακτηριστικές είναι οι μελέτες κόστους της νόσους (cost of illness) που υπολογίζουν τόσο τα άμεσα κόστη (κόστη περίθαλψης) όσο και τα έμμεσα κόστη κάθε νοσήματος (απώλειες παραγωγικότητας όχι μόνο του ίδιου του ασθενούς αλλά και όλους του οικογενειακού υποστηρικτικού του πλαισίου) . Μάλιστα η κυριαρχούσα μεθοδολογία υπολογίζει τα κόστη από τη λεγόμενη “κοινωνική σκοπιά” (δηλαδή την σκοπιά του κράτους), και στο δεδομένο αυτό αξιολογεί κάθε ιατρική πράξη, δομή, φαρμακευτική αγωγή, παρέμβαση στη βάση του κόστους-αποτελεσματικότητας. Μάλιστα το μέτρο που χρησιμοποιείται ευρέως είναι τα λεγόμενα quality adjusted year's (QALY's) δηλαδή τα ποιοτικά κερδισμένα χρόνια (στην πράξη πόσα χρόνια μπορεί να είναι παραγωγικός ο εργαζόμενος) . Εχει δε καθιερωθεί και χρηματικό όριο για κάθε κερδισμένο QALY, ώστε μια οποιαδήποτε παρέμβαση να θεωρείται οικονομικά αποδοτική. Ας μη μας φαίνεται λοιπόν καθόλου περίεργο γιατί συμφέρει η τοποθέτηση ενός ακριβού stent και η καθιέρωση της επείγουσας αγγειοπλαστικής ώς κυρίαρχης κι ενδεδειγμένης πρακτικής. Δεν είναι μόνο το κέρδος της εταιρίας , είναι αποδεδειγμένα συμφέρουσα μια τέτοια πρακτική σε σύγκριση με το κόστος της συντήρησης ενός νέου ανάπηρου (και αρα αντιπαραγωγικού) ασθενή με στεφανιαία νόσο. Υπάρχει βέβαια και μη αποδοτικές πρακτικές (π.χ. πλαστική χειρουργική, εμβολισμός κ.α.) που βέβαια θα απευθύνονται σε όσους διαθέτουν το ανάλογο βαλάντιο. Όσο δε θα προχωράει η ανάπτυξη της βιοϊατρικής τεχνολογίας και το κόστος της, τόσο περισσότερο θα γενικεύεται μια τέτοια τάση, μια πολυβαθμιδωση της υγειονομικής περίθαλψης: στον καθένα ανάλογα με την οικονομική του δυνατότητα, και στους πολλούς οι αποδεδειγμένα “αποδοτικές” θεραπείες...
Αν λοιπόν ο “ολοκληρωτικός” καπιταλισμός είχε επιλύσει το ζήτημα της αποκατάστασης της εργατικής δύναμης με την αντικατάστασή της , τότε γιατί να αναπτύσσονται όλα αυτά τα πολύπλοκα οικονομικά μοντέλα. Θα μπορούσε κάλλιστα με το που αρρωσταίνεις να σε στέλνει στο λογιστήριο της εταιρείας ανακοινώνοντας την απόλυση σου μέχρι να διοριστεί ο επόμενος που απλά περιμένει στην είσοδο της επιχείρησης. Γιατί σε τελική ανάλυση να μην δημοσιεύεται η απόλυση σου από τη δουλειά με το εξιτήριο από το νοσοκομείο για ένα κάταγμα που απαιτεί π.χ. 2 μήνες αναρρωτικής άδειας; Γιατί να πλημμυρίζουν οι σελίδες του pubmed, τα ιατρικά περιοδικά, τα συνέδρια με τέτοιου τύπου μελέτες οικονομικής αξιολόγησης; Γιατί να εισάγονται τα διαγνωστικά και θεραπευτικά πρωτόκολλα στο νέο νόμο για την πρωτοβάθμια υγεία; Γιατί πριν το πρόσφατο εμβόλιο για τον HPV να έχει προηγηθεί ολόκληρη μελέτη οικονομικής αξιολόγησης και να εισάγεται τελικά ως κρατική πολιτική , και να μην είναι πολυτέλεια όσων διαθέτουν την δυνατότητα να το αγοράζουν μόνο; Υπάρχει μια πληθώρα από “γιατί” που βέβαια είναι αδύνατο να απαντηθούν με τη συγκεκριμένη ανάλυση...
“...Το καπιταλιστικό κράτος περισσότερο ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος που προκαλεί η ανεπάρκεια του συστήματος περίθαλψης παρά για την πραγματική αποτελεσματικότητά του.”
Σήμερα πράγματι ζούμε σε μια εποχή “αλλαγής παραδείγματος”. Η περίθαλψη όλο και περισσότερο μετατρέπεται από δημόσιο αγαθό (όπως αυτό αποτυπωνόταν στα κοινωνικά συμβόλαια της σοσσιαλδημοκρατίας ιδίως μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο) σε πεδίο κερδοφορίας και επενδύσεων. Καταργείται όμως ο δημόσιος τομέας περίθαλψης; Κατασπαράσσεται πλήρως από το αδηφάγο ιδιωτικό κεφάλαιο; Ακόμη και σήμερα αν δούμε τις στατιστικές του ΟΟΣΑ (ΟΟΣΑ 2007) θα διαπιστώσουμε ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των καπιταλιστικών χωρών (πλην ΗΠΑ,Κορέας) η δημόσια χρηματοδότηση υπερισχύει. Το κράτος (δηλαδή το κόμμα της αστικής τάξης ή αλλιώς ο εκφραστής των συμφερόντων του συλλογικού κεφαλαιοκράτη) εξακολουθεί να επενδύει στην φθηνή αποκατάσταση της εργατικής δύναμης.. Κι αυτό δεν το κάνει βέβαια για λόγους “πολιτικού κόστους” (νομίζω ότι ο όρος αυτός είναι τελείως αδόκιμος για τη δική μας οπτική- συνήθως μιλάμε για ταξική πάλη και κοινωνικούς συσχετισμούς δύναμης) αλλά για όλα όσα αναφέραμε παραπάνω. Ενδιαφέρεται δε όλο και περισσότερο για την αποτελεσματικότητά και αποδοτικότητά του και γι' αυτό εισάγει όλο και περισσότερους ιδιωτικοοικονομικούς και ανταποδοτικούς όρους λειτουργίας στον δημόσιο τομέα περίθαλψης: manager, κλειστούς σφαιρικούς προϋπολογισμούς, αξιολόγηση κλινικών κλπ.
Επειδή εξάλλου το μεγαλύτερο κομμάτι των δαπανών (60-70%) αφορά το προσωπικό , τους εργαζόμενους των νοσοκομείων , γι' αυτό και ο κυριότερος στόχος των αναδιαρθρωτικών αλλαγών αφορά κατ' εξοχήν αυτούς. Βλέπουμε την όλο και μεγαλύτερη προσπάθεια για πειθάρχηση και εντατικοποίηση των εργαζομένων της υγείας: υποστελέχωση-εντατικοποίηση , ελαστικές εργασιακές σχέσεις . Το stage γενικεύεται στα νοσοκομεία, ο θεσμός του επικουρικού γιατρού είναι πλέον ο μοναδικός τρόπος εισόδου στο σύστημα...
“...Η ιδιομορφία των εμπορευμάτων αυτών (η υπεραξία τους δεν πραγματώνεται στην ελεύθερη αγορά με επιλογή του χρήστη, αλλά μόνον εφ’ όσον «τοποθετηθούν» στο σώμα ασφαλισμένου ασθενούς με επιλογή της ιατρικής και διοικητικής ιεραρχίας) και ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος δεν «εκμαυλίζουν» απλά ιατρικές συνειδήσεις. Έχουν απ’ ευθείας αντανάκλαση στο περιεχόμενο της ιατρικής και νοσηλευτικής εκπαίδευσης, καθώς και στην δομή και διαβαθμίδωση του ιατρικού σώματος...”
Το σημείο αυτό πράγματι είναι πολύ κομβικό για όλο τον τρόπο με τον οποίο συγκροτείται η περίθαλψη στον καπιταλισμό . Ο ασθενής-χρήστης υπηρεσιών δεν πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ να διαλέξει ανάλογα με τις ανάγκες του και με τις οικονομικές του δυνατότητες (όπως πχ κάνει όταν θέλει να ψωνίσει παπούτσια, αυτοκίνητο ή άλλα καπιταλιστικά εμπορεύματα). Απευθύνεται σε έναν διαμεσολαβητή αυτής της ανάγκης, τον γιατρό, που είναι ο μοναδικός που μπορεί να μετατρέπει το σύμπτωμα σε ζήτηση υπηρεσιών υγείας (π.χ ένας ασθενής με βήχα το κρίνει ο γιατρός του αν θα χρειαστεί α/α θώρακος, εξετάσεις αίματος, σπιρομέτρηση κλπ.). Άρα η ιατρική συνείδηση είναι από τη δομική της θέση “εκμαυλισμένη” από την ίδια την ιδιομορφία αυτού του εμπορεύματος που λέγεται περίθαλψη. Ταυτόχρονα ο γιατρός έχοντας αυτό το προνόμιο (“μυστικό της γνώσης”) και την ιδιαίτερη διευθυντική θέση στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας της περίθαλψης είναι αδύνατον να γίνει κάποτε εργατική τάξη*. Εδώ ακριβώς στοχεύει το περιεχόμενο της ιατρικής εκπαίδευσης:
· Αποκρύπτει τον κοινωνικό και ταξικό χαρακτήρα της νόσου αποδίδοντας στο σύμπτωμα μια επιστημονική ουδετερότητα
· ασχολείται με τον ασθενή ως “εξατομικευμένο περιστατικό” αποσπώντας τον από όλο το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο αυτός αναπτύσσεται.
Αυτά βέβαια ίσχυαν πάντα στην ιατρική . Αυτό που σήμερα αλλάζει είναι η προσπάθεια όλο και μεγαλύτερο ελέγχου των αποφάσεων των ιατρών με κριτήρια όχι μόνο κλινικά (evidenced based medicine) αλλά και οικονομικά (managed care). Εδώ ακριβώς τίθενται σημαντικά ερωτήματα που και το κείμενο βάζει ακροθιγώς και οφείλουμε να αναδεικνύουμε διαρκώς με την παρέμβασή μας:
· Πως παράγεται η νέα γνώση;
· Ποιος παράγει τη νέα γνώση;
· Ποιος χρηματοδοτεί την έρευνα, ποιος την αξιολογεί;
· Πως κοινωνικοποιούνται τα αποτελέσματα των ερευνών;
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη παρέμβαση πιστεύουμε ότι η συζήτηση στο εσωτερικό της ΑΡΣΙ πρέπει να ξαναανοίξει με σοβαρούς όρους ιδίως μετά το νικηφόρο κίνημα του προηγούμενου διαστήματος που μας θέτει πλέον νέα καθήκοντα. Ο στόχος αυτής της τοποθέτησης δεν είναι απλά και μόνο η θεωρητική ή αναλυτική μας ορθοδοξία. Έχει να κάνει με το πολιτικό δια ταύτα της παρέμβασής μας. Σήμερα δεν μας αρκεί να υπερασπιζόμαστε το ΕΣΥ κόντρα στη ιδιωτικοποίηση και τις πολυεθνικές, γιατί μάλλον δεν είναι αυτή η κυρίαρχη κίνηση του κράτους . Χρειάζεται μια άλλου τύπου συνολική παρέμβαση:
· Αντίσταση στην εφαρμογή των νέων όρων λειτουργίας του ΕΣΥ με κύριους άξονες:
◦ αντίθεση στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις (stage, επικουρικοί γιατροί)
◦ αντίθεση στις λογικές της ανταποδοτικότητας και στα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας (βλ.ΣΔΙΤ, ν/σ για πρωτοβάθμια, κλειστοί σφαρικοί προϋπολογισμοί, managed care, DRG's στις κλινικές- θεραπευτικά και διαγνωστικά πρωτόκολλα στην πρωτοβάθμια κ.α)
· Αγώνας για την επανίδρυση-ανασυγκρότηση του ΕΣΥ σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με την υπάρχουσα κατάσταση συμφερόντων και διαπλοκής (συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, διευθυντάδες κλπ) σε συμμαχία με ευρύτερα λαϊκά στρώματα και στρώματα εργαζομένων της υγείας. Το επόμενο διήμερο θα πρέπει από τώρα να έχει αυτό τον κεντρικό άξονα με ευρύτερη απεύθυνση και καλύτερη προετοιμασία.
Συντροφικά,
Νικολαϊδης Γιώργος-Ψυχογιός Άλκης
* Σε συνθήκες καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης τα στρώματα που κατεξοχήν πλήττονται από πολιτικές συμπίεσης , μισθωτοποίησης και παραγωγικοποίησης είναι τα νέα μικροαστικά, στα οποία ανήκουν γιατροί , μηχανικοί, δικηγόροι κλπ. Αυτό τοποθετεί σε θέσεις σύμμαχες προς την εργατική τάξη τα συμφέροντά ιδιαίτερα των νέων ιατρών. Υπάρχει πάντα δυστυχώς ένα όριο έως που μπορεί να φτάσει μια τέτοια πολιτική παρέμβαση πόλωσης των στρωμάτων αυτών πρός την εργατιά. Το όριο ότι δεν κατέχουν στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας την ιδιαίτερη θέση που έχει η εργατική τάξη στην καπιταλιστική παραγωγή που τελικά την καθιστά πρωτοπόρα.
Κυριακή 31 Μαΐου 2009
Τρίτη 26 Μαΐου 2009
ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ Α.Ρ.Σ.Ι. ΓΙΑ ΔΣ ΕΙΝΑΠ 26-5-09
ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ Α.Ρ.Σ.Ι. ΓΙΑ ΔΣ ΕΙΝΑΠ 26-5-09
Η ΠΑΣΚ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
Η ΠΑΣΚ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
Σήμερα στην (τελευταία πριν την τελική εκλογοαπολογιστική ΓΣ της 2-6-09) συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, η ΠΑΣΚ επέμεινε μέχρι το τέλος στην αναβολή των εκλογών για τέλη Σεπτέμβρη. Η Α.Ρ.Σ.Ι. δήλωσε ότι καμία συζήτηση για αναβολή δεν μπορεί να γίνει, και όποια παράταξη θέτει τέτοιο θέμα να πάρει την πολιτική ευθύνη να το θέσει στην (μόνη αρμόδια να αποφασίσει) εκλογοαπολογιστική ΓΣ. Οι εκπρόσωποι των ΔΗΠΑΚ και ΑΕΓ συμφώνησαν με την Α.Ρ.Σ.Ι. Οι εκπρόσωποι της ΔΗΚΝΙ αρχικά επεχείρησαν να στραφεί ο προβληματισμός στα τεχνικά θέματα (να μην πάνε χαμένα τα χρήματα που θα προκαταβληθούν στο πρωτοδικείο κλπ), αλλά μετά από εσωτερική τους σύσκεψη (αφού ζήτησαν ολιγόλεπτο διάλειμμα στη διαδικασία), τελικά συντάχθηκαν με την άποψη Α.Ρ.Σ.Ι. – ΔΗΠΑΚ – ΑΕΓ. Κατά τη λήξη της συζήτησης η ΠΑΣΚ προειδοποίησε ότι θα τεθεί στην συνέλευση, ενώπιον του δικαστικού, ένσταση απαρτίας.
ΟΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΓΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΠ ( Τρίτη 2-6-09, ώρα 12 μεσ., αμφιθέατρο «Σωτηρία») ΘΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ.
ΟΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΓΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΠ ( Τρίτη 2-6-09, ώρα 12 μεσ., αμφιθέατρο «Σωτηρία») ΘΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ.
Κυριακή 24 Μαΐου 2009
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΛΟΣ ;
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΙΑΤΡΩΝ
(Α.Ρ.Σ.Ι.) 25-5-2009
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΛΟΣ ;
Εξοργισμένοι είναι τις τελευταίες μέρες οι νοσοκομειακοί γιατροί του «Αττικού» βλέποντας την προσπάθεια του μεγαλοκαθηγητικού κατεστημένου να πάρει «ρεβάνς» από τους ειδικευόμενους και τους επιμελητές που πρωταγωνίστησαν στο νοσοκομειακό κίνημα του τελευταίου διαστήματος.
Μεταξύ άλλων, επιχειρείται να … «τιμωρηθούν» οι νοσοκομειακοί γιατροί που εργάζονται σε πανεπιστημιακές κλινικές και έχουν το «θράσος» να διεκδικούν τα νόμιμα δικαιώματά τους. Μάλιστα, δηλώνεται ανοικτά και εγγράφως από το μεγαλοκαθηγητικό κατεστημένο ότι οι νοσοκομειακοί γιατροί έχουν «πάρει αέρα» από τις διατάξεις του ν. 3754/09 περί εξέλιξης (!!!).
Οι γιατροί του «Αττικού» αντέδρασαν άμεσα και δυναμικά στις απαράδεκτες αυτές ενέργειες, και ακολούθησαν σχετικές ανακοινώσεις του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και του ΣΦΙΑ. Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση της Πενταμελούς Επιτροπής του «Αττικού» (14-5-2009) τονίζεται :
Με έκπληξή μας λάβαμε γνώση ότι μετά τη συμμετοχή του ιατρού κ. Δημήτρη Μανίκη, αναισθησιολόγου επιμ. Α΄ στην Β΄ Πανεπιστημιακή Αναισθησιολογική Κλινική του ΠΓΝ «Αττικόν», στη συνέλευση των ιατρών ΕΣΥ που συγκάλεσε ο Διοικητής του νοσοκομείου κ. Ροϊλός για την εφαρμογή του Ν.3754/09 που αφορά την εξέλιξη των ιατρών ΕΣΥ, η διευθύντρια της Β΄ Παν. Αναισθησιολογικής Κλινικής αναπλ. καθηγήτρια κ. Κωστοπαναγιώτου:
α) Προέβη σε έγγραφη αναφορά σύμφωνα με την οποία, ο κ. Μανίκης με την συμμετοχή του στην παραπάνω συνέλευση αμφισβήτησε την ιδιότητάς της ως διευθύντρια της κλινικής, η εφαρμογή του Ν.3754/09 θα επηρεάσει την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημιακών κλινικών στις οποίες εργάζονται και ιατροί του ΕΣΥ και απευθυνόμενη προς τις πρυτανικές αρχές ζητά την παρέμβαση του Πανεπιστημίου.
β) Απέκλεισε τον ιατρό από την καθημερινή κλινική δραστηριότητα αναγκάζοντάς τον να προσέρχεται καθημερινά στο νοσοκομείο χωρίς να του έχει ανατεθεί αντικείμενο εργασίας, όπως προκύπτει από τον πίνακα απασχόλησης της αναισθησιολογικής κλινικής.
γ) Ανακοίνωσε στους ιατρούς της Β΄ Παν. Αναισθ. Κλινικής ότι οι ιατροί που δεν συμφωνούν με την ίδια θα αποκλείονται από το κλινικό, επιστημονικό και ερευνητικό έργο της κλινικής και συγχρόνως τους προτρέπει να αιτηθούν απόσπαση «οικεία βουλήσει» για την οποία εγγυάται την υλοποίησή της.
Οι πράξεις αυτές σκοπό έχουν τον επιστημονικό αποκλεισμό του συναδέλφου μας, την τρομοκρατία και τον «παραδειγματισμό» των υπολοίπων ιατρών του ΕΣΥ και να θέσουν σε αμφισβήτηση την εφαρμογή του Ν.3754/09 που αφορά την εξέλιξη των ιατρών ΕΣΥ στα μεικτά τμήματα.
Φαίνεται καθαρά ότι η ως άνω διευθύντρια της πανεπιστημιακής κλινικής δεν έχει αντιληφθεί ότι η εφαρμογή του νόμου είναι υποχρεωτική και δεν επαφίεται στην «καλή της διάθεση».
Καλούμε όλους τους νοσοκομειακούς γιατρούς σε αγωνιστική επαγρύπνηση. Τέτοιες ενέργειες δεν τρομοκρατούν, αλλά αντίθετα εξοργίζουν την μεγάλη πλειοψηφία των νοσοκομειακών γιατρών, γι' αυτό θα έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκουν.
Η παραπάνω ανακοίνωση υπογράφεται από τα τέσσερα (4) μέλη της Πενταμελούς. Το πέμπτο μέλος που αρνήθηκε να υπογράψει είναι η εκπρόσωπος της … ΔΗΠΑΚ (ΚΚΕ) !!!
Εδώ τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά, και η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ πρέπει άμεσα να πάρει ανοικτή και ξεκάθαρη θέση.
Ή πρόκειται για προσωπική επιλογή της εκπροσώπου της ΔΗΠΑΚ στο «Αττικό», επιλογή την οποία η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ δεν καλύπτει
Ή … επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις για απροθυμία της ηγεσίας της ΔΗΠΑΚ να συμμετέχει σε κινητοποιήσεις, ακόμα και σε συνδικαλιστικές ανακοινώσεις, οι οποίες … «στεναχωρούν» τόσο το μεγαλοκαθηγητικό και το μεγαλοδιευθυντικό κατεστημένο όσο και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας.
Η εμπειρία από το μεγαλειώδες νοσοκομειακό κίνημα της τελευταίας περιόδου έδειξε ότι γνήσια πιστοποιητικά «αριστεροσύνης» και «αγωνιστικότητας» απονέμουν μόνο οι ίδιοι οι χιλιάδες αγωνιζόμενοι νοσοκομειακοί γιατροί, ειδικευόμενοι και μαχόμενοι επιμελητές, ανάλογα με τη στάση κάθε πολιτικοσυνδικαλιστικής δύναμης στις μικρές και μεγάλες μάχες ενάντια τόσο στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, όσο και στον εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο μέσα στον ίδιο τον κλάδο ενάντια στο γαλαζοπράσινο «μεγαλοϊατρικό» κατεστημένο, που είναι κινητήριος μοχλός αυτής της αντιδραστικής πολιτικής. Η εποχή που τα «πιστοποιητικά» αυτά ήταν δεδομένα «εκ γενετής» και «εσαεί» έχει περάσει (ευτυχώς) οριστικά. Αυτή η απλή αλήθεια ισχύει για όλους χωρίς εξαίρεση.
Η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ και οι υπεύθυνοι θεμάτων υγείας του ΚΚΕ θα ξεκαθαρίσουν άμεσα και συγκεκριμένα τη θέση τους ή για μια ακόμα φορά θα ακολουθήσουν την προσφιλή τακτική να κρύβονται πίσω από ιδεολογικοφανή πυροτεχνήματα ;
(Α.Ρ.Σ.Ι.) 25-5-2009
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΛΟΣ ;
Εξοργισμένοι είναι τις τελευταίες μέρες οι νοσοκομειακοί γιατροί του «Αττικού» βλέποντας την προσπάθεια του μεγαλοκαθηγητικού κατεστημένου να πάρει «ρεβάνς» από τους ειδικευόμενους και τους επιμελητές που πρωταγωνίστησαν στο νοσοκομειακό κίνημα του τελευταίου διαστήματος.
Μεταξύ άλλων, επιχειρείται να … «τιμωρηθούν» οι νοσοκομειακοί γιατροί που εργάζονται σε πανεπιστημιακές κλινικές και έχουν το «θράσος» να διεκδικούν τα νόμιμα δικαιώματά τους. Μάλιστα, δηλώνεται ανοικτά και εγγράφως από το μεγαλοκαθηγητικό κατεστημένο ότι οι νοσοκομειακοί γιατροί έχουν «πάρει αέρα» από τις διατάξεις του ν. 3754/09 περί εξέλιξης (!!!).
Οι γιατροί του «Αττικού» αντέδρασαν άμεσα και δυναμικά στις απαράδεκτες αυτές ενέργειες, και ακολούθησαν σχετικές ανακοινώσεις του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και του ΣΦΙΑ. Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση της Πενταμελούς Επιτροπής του «Αττικού» (14-5-2009) τονίζεται :
Με έκπληξή μας λάβαμε γνώση ότι μετά τη συμμετοχή του ιατρού κ. Δημήτρη Μανίκη, αναισθησιολόγου επιμ. Α΄ στην Β΄ Πανεπιστημιακή Αναισθησιολογική Κλινική του ΠΓΝ «Αττικόν», στη συνέλευση των ιατρών ΕΣΥ που συγκάλεσε ο Διοικητής του νοσοκομείου κ. Ροϊλός για την εφαρμογή του Ν.3754/09 που αφορά την εξέλιξη των ιατρών ΕΣΥ, η διευθύντρια της Β΄ Παν. Αναισθησιολογικής Κλινικής αναπλ. καθηγήτρια κ. Κωστοπαναγιώτου:
α) Προέβη σε έγγραφη αναφορά σύμφωνα με την οποία, ο κ. Μανίκης με την συμμετοχή του στην παραπάνω συνέλευση αμφισβήτησε την ιδιότητάς της ως διευθύντρια της κλινικής, η εφαρμογή του Ν.3754/09 θα επηρεάσει την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημιακών κλινικών στις οποίες εργάζονται και ιατροί του ΕΣΥ και απευθυνόμενη προς τις πρυτανικές αρχές ζητά την παρέμβαση του Πανεπιστημίου.
β) Απέκλεισε τον ιατρό από την καθημερινή κλινική δραστηριότητα αναγκάζοντάς τον να προσέρχεται καθημερινά στο νοσοκομείο χωρίς να του έχει ανατεθεί αντικείμενο εργασίας, όπως προκύπτει από τον πίνακα απασχόλησης της αναισθησιολογικής κλινικής.
γ) Ανακοίνωσε στους ιατρούς της Β΄ Παν. Αναισθ. Κλινικής ότι οι ιατροί που δεν συμφωνούν με την ίδια θα αποκλείονται από το κλινικό, επιστημονικό και ερευνητικό έργο της κλινικής και συγχρόνως τους προτρέπει να αιτηθούν απόσπαση «οικεία βουλήσει» για την οποία εγγυάται την υλοποίησή της.
Οι πράξεις αυτές σκοπό έχουν τον επιστημονικό αποκλεισμό του συναδέλφου μας, την τρομοκρατία και τον «παραδειγματισμό» των υπολοίπων ιατρών του ΕΣΥ και να θέσουν σε αμφισβήτηση την εφαρμογή του Ν.3754/09 που αφορά την εξέλιξη των ιατρών ΕΣΥ στα μεικτά τμήματα.
Φαίνεται καθαρά ότι η ως άνω διευθύντρια της πανεπιστημιακής κλινικής δεν έχει αντιληφθεί ότι η εφαρμογή του νόμου είναι υποχρεωτική και δεν επαφίεται στην «καλή της διάθεση».
Καλούμε όλους τους νοσοκομειακούς γιατρούς σε αγωνιστική επαγρύπνηση. Τέτοιες ενέργειες δεν τρομοκρατούν, αλλά αντίθετα εξοργίζουν την μεγάλη πλειοψηφία των νοσοκομειακών γιατρών, γι' αυτό θα έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκουν.
Η παραπάνω ανακοίνωση υπογράφεται από τα τέσσερα (4) μέλη της Πενταμελούς. Το πέμπτο μέλος που αρνήθηκε να υπογράψει είναι η εκπρόσωπος της … ΔΗΠΑΚ (ΚΚΕ) !!!
Εδώ τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά, και η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ πρέπει άμεσα να πάρει ανοικτή και ξεκάθαρη θέση.
Ή πρόκειται για προσωπική επιλογή της εκπροσώπου της ΔΗΠΑΚ στο «Αττικό», επιλογή την οποία η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ δεν καλύπτει
Ή … επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις για απροθυμία της ηγεσίας της ΔΗΠΑΚ να συμμετέχει σε κινητοποιήσεις, ακόμα και σε συνδικαλιστικές ανακοινώσεις, οι οποίες … «στεναχωρούν» τόσο το μεγαλοκαθηγητικό και το μεγαλοδιευθυντικό κατεστημένο όσο και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας.
Η εμπειρία από το μεγαλειώδες νοσοκομειακό κίνημα της τελευταίας περιόδου έδειξε ότι γνήσια πιστοποιητικά «αριστεροσύνης» και «αγωνιστικότητας» απονέμουν μόνο οι ίδιοι οι χιλιάδες αγωνιζόμενοι νοσοκομειακοί γιατροί, ειδικευόμενοι και μαχόμενοι επιμελητές, ανάλογα με τη στάση κάθε πολιτικοσυνδικαλιστικής δύναμης στις μικρές και μεγάλες μάχες ενάντια τόσο στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, όσο και στον εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο μέσα στον ίδιο τον κλάδο ενάντια στο γαλαζοπράσινο «μεγαλοϊατρικό» κατεστημένο, που είναι κινητήριος μοχλός αυτής της αντιδραστικής πολιτικής. Η εποχή που τα «πιστοποιητικά» αυτά ήταν δεδομένα «εκ γενετής» και «εσαεί» έχει περάσει (ευτυχώς) οριστικά. Αυτή η απλή αλήθεια ισχύει για όλους χωρίς εξαίρεση.
Η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ και οι υπεύθυνοι θεμάτων υγείας του ΚΚΕ θα ξεκαθαρίσουν άμεσα και συγκεκριμένα τη θέση τους ή για μια ακόμα φορά θα ακολουθήσουν την προσφιλή τακτική να κρύβονται πίσω από ιδεολογικοφανή πυροτεχνήματα ;
ΑΡΣΥ ΨΝΑ ΔΑΦΝΙ-ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟ, ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 18 ΑΝΩ
ΑΡΣΥ ΨΝΑ ΔΑΦΝΙ-ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 18 ΑΝΩ
Κοντεύουν δύο μήνες που έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται μια αήθης επίθεση κατασυκοφάντησης της Κατερίνας Μάτσα, επιστημονικής υπεύθυνης του 18 Ανω και μέλους της ΑΡΣΥ. Μια επίθεση της οποίας κεντρικός αρχιτέκτονας είναι το ΚΚΕ. Η υπονόμευση της θέσης της Κατερίνας Μάτσα στο 18 Ανω έχει αναχθεί σε κεντρικό στόχο όχι απλά μιας παραφυάδας του ΠΑΜΕ στο ΨΝΑ, αλλά του ίδιου του Περισσού, όπως δείχνει και η κατάπτυστη ανακοίνωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ και τα αντίστοιχα δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη.
Η Κατερίνα Μάτσα έχει απαντήσει πλήρως στις κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν εναντίον της και οι οποίες κατασκευάστηκαν με φραστικά νεφελώματα και βρισιές.
Μια κίνηση με διαχειριστικό/διεκπεραιωτικό χαρακτήρα - η σύσταση, δηλαδή, μιας ‘αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας’ ανάμεσα σε δύο νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου για την μεταβίβαση ενός ποσού για την αγορά ενός κτιρίου, που η οργανική ανικανότητα, (πέρα από την αντιδραστικότητα) του αστικού κρατικού μηχανισμού αδυνατούσε (η προσποιούταν ότι αδυνατούσε) να εξασφαλίσει αλλιώς – μετατρέπεται σε «απόπειρα της Κ. Μάτσα για ιδιωτικοποίηση του 18 Ανω και τη Απεξάρτησης».
Η ΑΡΣΥ και η Κ. Μάτσα έχουν την πιο σαφή, εμπεριστατωμένη και ανυποχώρητη θέση και πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης, της ψυχικής υγείας, όπως και ενάντια σε κάθε ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Δεν υπάρχει τίποτα στην πολιτική πρακτική του ΚΚΕ που να συγκρίνεται, έστω και στο ελάχιστο, με τους αγώνες που έχει δώσει η ΑΡΣΥ ΨΝΑ και Δρομοκαιτείου ενάντια στο ψυχοπάζαρο των ιδιωτικών ‘μη κερδοσκοπικών’ εταιρειών, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της ψυχικής υγείας, που προχώρησε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις με αλματώδεις ρυθμούς τα τελευταία 10 χρόνια.
Αν κάποιος πάλεψε για να υπάρξουν σοβαρές υπηρεσίες απεξάρτησης στο δημόσιο τομέα, ενάντια στην εμπορευματοποιημένη διαχείριση της τοξικομανίας ως μορφή κοινωνικού ελέγχου, δεν ειναι άλλος από την Κ. Μάτσα, που εδώ και 30 χρόνια έχει ηγηθεί στη δημιουργία και στην ανάπτυξη του 18 Ανω ως της Μονάδας που η λειτουργία της είναι συνυφασμένη με την προσπάθεια συγκρότησης όλων εκείνων των στοιχείων που, υλικά και σχεσιακά, διεκδικούν αυτό που θα έπρεπε να είναι το δημόσιο.
Κι΄ αυτό πάντα σε σύγκρουση με τους κατεστημένους μηχανισμούς του κράτους που, από τη μια, προσπαθούν ν΄ αξιοποιήσουν και να οικειοποιηθούν το 18 Ανω και από την άλλη, να το ελέγξουν και να το φρενάρουν.
Ο αγώνας της Κ. Μάτσα και της θεραπευτικής ομάδας του 18 Ανω είχε πάντα να κάνει με αυτή την εγγενή αντίφαση : να προσπαθεί να λειτουργεί χειραφετητικά μέσα σ΄ ένα γενικότερο κρατικό/θεσμικό πεδίο που αντιστρατεύεται εξ΄ ορισμού κάθε έννοια χειραφέτησης.
Γι’ αυτό και η κινηματική διάσταση, αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας και της ίδιας της ύπαρξης του 18 Ανω, αλλά και οι διαρκείς προσπάθειες από το κράτος για τη χειραγώγησή του.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 18 ΑΝΩ
Κοντεύουν δύο μήνες που έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται μια αήθης επίθεση κατασυκοφάντησης της Κατερίνας Μάτσα, επιστημονικής υπεύθυνης του 18 Ανω και μέλους της ΑΡΣΥ. Μια επίθεση της οποίας κεντρικός αρχιτέκτονας είναι το ΚΚΕ. Η υπονόμευση της θέσης της Κατερίνας Μάτσα στο 18 Ανω έχει αναχθεί σε κεντρικό στόχο όχι απλά μιας παραφυάδας του ΠΑΜΕ στο ΨΝΑ, αλλά του ίδιου του Περισσού, όπως δείχνει και η κατάπτυστη ανακοίνωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ και τα αντίστοιχα δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη.
Η Κατερίνα Μάτσα έχει απαντήσει πλήρως στις κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν εναντίον της και οι οποίες κατασκευάστηκαν με φραστικά νεφελώματα και βρισιές.
Μια κίνηση με διαχειριστικό/διεκπεραιωτικό χαρακτήρα - η σύσταση, δηλαδή, μιας ‘αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας’ ανάμεσα σε δύο νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου για την μεταβίβαση ενός ποσού για την αγορά ενός κτιρίου, που η οργανική ανικανότητα, (πέρα από την αντιδραστικότητα) του αστικού κρατικού μηχανισμού αδυνατούσε (η προσποιούταν ότι αδυνατούσε) να εξασφαλίσει αλλιώς – μετατρέπεται σε «απόπειρα της Κ. Μάτσα για ιδιωτικοποίηση του 18 Ανω και τη Απεξάρτησης».
Η ΑΡΣΥ και η Κ. Μάτσα έχουν την πιο σαφή, εμπεριστατωμένη και ανυποχώρητη θέση και πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης, της ψυχικής υγείας, όπως και ενάντια σε κάθε ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Δεν υπάρχει τίποτα στην πολιτική πρακτική του ΚΚΕ που να συγκρίνεται, έστω και στο ελάχιστο, με τους αγώνες που έχει δώσει η ΑΡΣΥ ΨΝΑ και Δρομοκαιτείου ενάντια στο ψυχοπάζαρο των ιδιωτικών ‘μη κερδοσκοπικών’ εταιρειών, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της ψυχικής υγείας, που προχώρησε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις με αλματώδεις ρυθμούς τα τελευταία 10 χρόνια.
Αν κάποιος πάλεψε για να υπάρξουν σοβαρές υπηρεσίες απεξάρτησης στο δημόσιο τομέα, ενάντια στην εμπορευματοποιημένη διαχείριση της τοξικομανίας ως μορφή κοινωνικού ελέγχου, δεν ειναι άλλος από την Κ. Μάτσα, που εδώ και 30 χρόνια έχει ηγηθεί στη δημιουργία και στην ανάπτυξη του 18 Ανω ως της Μονάδας που η λειτουργία της είναι συνυφασμένη με την προσπάθεια συγκρότησης όλων εκείνων των στοιχείων που, υλικά και σχεσιακά, διεκδικούν αυτό που θα έπρεπε να είναι το δημόσιο.
Κι΄ αυτό πάντα σε σύγκρουση με τους κατεστημένους μηχανισμούς του κράτους που, από τη μια, προσπαθούν ν΄ αξιοποιήσουν και να οικειοποιηθούν το 18 Ανω και από την άλλη, να το ελέγξουν και να το φρενάρουν.
Ο αγώνας της Κ. Μάτσα και της θεραπευτικής ομάδας του 18 Ανω είχε πάντα να κάνει με αυτή την εγγενή αντίφαση : να προσπαθεί να λειτουργεί χειραφετητικά μέσα σ΄ ένα γενικότερο κρατικό/θεσμικό πεδίο που αντιστρατεύεται εξ΄ ορισμού κάθε έννοια χειραφέτησης.
Γι’ αυτό και η κινηματική διάσταση, αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας και της ίδιας της ύπαρξης του 18 Ανω, αλλά και οι διαρκείς προσπάθειες από το κράτος για τη χειραγώγησή του.
Η παρουσία του ΚΚΕ μέσα στο 18 Ανω δεν πήγε ποτέ πέρα από μια προσπάθεια χειραγώγησης στο όνομα ενός ακραίου κοινωνικού και ψευδοεπιστημονικού συντηρητισμού, που αγκυροβολούσε στις κατασταλτικές επιδιώξεις για την τοξικομανία μιας μερίδας του κατεστημένου.
Επί του προκειμένου μάλιστα, για την ιδιωτικοποίηση, δε είδαμε ποτέ από το ΚΚΕ και τους νεροκουβαλητές του, πέρα από φτηνή και επιφανειακή συνθηματολογία, καμιά εμπεριστατωμένη θέση, ούτε κανένα πραγματικό αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση στην απεξάρτηση, την ψυχική υγεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες - μόνο λόγια του αέρα.
Οι συκοφάντες και πλαστογράφοι των γεγονότων δεν κάνουν άλλο από το να μεταφέρουν κατά του 18 Ανω και της επιστημονικής του υπεύθυνης τις βρωμερές μεθόδους της ‘κεντρικής πολιτικής σκηνής’, στην οποία το ΚΚΕ (αλλά και άλλοι επίδοξοι ‘παίκτες’) συμμετέχει ενεργά ως αναπόσπαστος πυλώνας της - μέθοδοι που συνίστανται, μεταξύ άλλων, στη συστηματική απόκρυψη ή παραποίηση της πραγματικότητας και την συσκότιση των πραγματικών ζητημάτων μέσα από τις λογικές και τις πρακτικές του θεάματος.
Είναι τόσο μεγάλο το χάσμα ανάμεσα στα πραγματικά γεγονότα και αυτό που έγινε προσπάθεια να κατασκευαστεί από αυτά, είναι τόσο βαριές, όσο και ανυπόστατες, οι συκοφαντίες που εκτοξεύτηκαν, που είναι προφανές ότι άλλα είναι τα κίνητρα και άλλοι είναι οι λόγοι που εξαπολύθηκε αυτός ο συκοφαντικός οχετός (τουλάχιστον από τους βασικούς του αρχιτέκτονες, τους υπεύθυνους του Περισσού).
Το ΚΚΕ προσπαθεί να ακυρώσει τον χειραφετητικό θεραπευτικό προσανατολισμό και τον ανατρεπτικό (για τα δεδομένα του θεσμικού πλαισίου) χαρακτήρα του 18 Ανω προς όφελος της βαθιά συντηρητικής, φιλοκατασταλτικής πολιτικής του ΚΚΕ για το φαινόμενο της τοξικομανίας στην κοινωνία που ζούμε.
Δεν είναι τυχαίο που ο Ριζοσπάστης της 24 Μάρτη 09 δίνει περίοπτη θέση και προβολή στις δηλώσεις του Κ. Μπάλλα (υπέρ της διατήρησης του ΨΝΑ ως ψυχιατρείου) γνωστού και απηνή διώκτη του 18 Ανω και της φιλοσοφίας του, γνωστού και από τη διάλυση που έφερε στον ΟΚΑΝΑ και στα Κέντρα Πρόληψης, αλλά και εχθρού της παραμικρής μεταρρυθμιστικής μετατόπισης του ψυχιατρικού θεσμού πέρα από την ασυλική / ιδρυματική του λειτουργία.
Αλλωστε και η Αλέκα Παπαρήγα έχει εκφράσει παρόμοιες θέσεις στη Βουλή υπέρ της διατήρησης των ψυχιατρείων.
Δεν είδαμε ποτέ ηγετικό στέλεχος του ΠΑΜΕ, νοσηλευτή, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, να διατυπώνει άποψη (πολύ περισσότερο να παλεύει στην πράξη) για την υπέρβαση του κατεστημένου ψυχιατρικού θεσμού, αυτού στον οποίο εξακολουθούμε να λειτουργούμε (παρόλη την ψυχιατρική ψευδο-μεταρρύθμιση), ο οποίος αλλοτριώνει και καταπιέζει θεραπευτές και θεραπευόμενους, διαχωρίζοντάς τους σε φύλακες (ανεξαρτήτως ειδικότητας) και φυλασσόμενους.
Δεν είδαμε ποτέ τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ να αμφισβητούν τους κατεστημένους ρόλους, που ορθώνουν τείχη μεταξύ θεραπευτών και θεραπευομένων, δεν τους είδαμε ποτέ ν΄ αναδεικνύουν το πεδίο της ιδρυματικής βίας μέσα στο οποίο λειτουργούμε, να το καταγγέλλουν και να παλεύουν ενάντια σ΄ αυτό, ούτε να είναι μπροστά στον αγώνα για ολοκληρωμένες, ριζικά εναλλακτικές κοινοτικές υπηρεσίες ως έμπρακτη αμφισβήτηση του ιδρυματικού μοντέλου.
Αν, μάλιστα, το ΚΚΕ διακρίνεται, στην κεντρική πολιτική του παρουσία, από ένα ξύλινο ψευδοριζοσπαστικό λόγο που συνοδεύει μιαν άκρως συντηρητική πράξη (αυτό, δηλαδή, που το συγκροτεί ως ένα από τους πιο βασικούς στυλοβάτες του συστήματος), στην απεξάρτηση και στην ψυχική υγεία δεν έχει ούτε καν αυτή την πολυτέλεια : εδώ ο ανοιχτά συντηρητικός λόγος συναγωνίζεται την άκρως συντηρητική πράξη.
Αυτό που βλέπουμε στους κατά τα άλλα πρωταθλητές της συκοφαντίας, είναι μια στενή (δηλαδή, αντιδραστική) συνδικαλιστική στάση και πρακτική που οχυρώνεται και θεωρεί ως πεδίο διεκδίκησης ακριβώς εκείνες τις πλευρές του ψυχιατρικού θεσμού και του ιδρύματος που είναι οι κατ΄ εξοχήν αντιδραστικές, αυτές που αλλοτριώνουν (και εξουθενώνουν) τους λειτουργούς, από κοινού με τους ασθενείς. Αυτές, δηλαδή, ακριβώς που θα έπρεπε ν΄ αλλάξουν σ΄ ένα πραγματικά δημόσιο, δωρεάν και υψηλού ποιοτικού επιπέδου σύστημα ψυχικής υγείας, όπως και υπηρεσιών απεξάρτησης, που θα παρέχονται ισότιμα, με σεβασμό της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του πάσχοντος, με την εξασφάλιση της ουσιαστικής κοινωνικής ένταξης και της αποδοχής του καθενός ανάλογα με τις ανάγκες του : μια διαδικασία συνυφασμένη με την ανάκτηση της αξιοπρέπειας του εργαζόμενου λειτουργού ψυχικής υγείας - που πρέπει να πάψει να είναι φύλακας ψυχών και να διασφαλιστεί ο ρόλος του ως θεραπευτή και συνομιλητή. Μια διαδικασία, τέλος, που είναι, με τη σειρά της, συνυφασμένη με το ριζικό μετασχηματισμό (ανατροπή) των κατεστημένων κοινωνικών σχέσεων.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να απομονώσουν τους συκοφάντες. Να απαιτήσουν να μπει φρένο στην υπονόμευση του 18 Ανω.
Η εγγύηση ενάντια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση, για τη διατήρηση και την ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του 18 Ανω (όπως και της ψυχικής υγείας και όλων των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών) είναι αγώνες όπως αυτοί που έχουν δοθεί για τη δημιουργία, τη συγκρότηση και την ανάπτυξη του 18 Ανω και εξακολουθούν να δίνονται από την πλειονότητα της θεραπευτικής του ομάδας με επικεφαλής την Κ. Μάτσα, σε σύνδεση με το κοινωνικό και πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
ΜΑΙΟΣ 2009
Επί του προκειμένου μάλιστα, για την ιδιωτικοποίηση, δε είδαμε ποτέ από το ΚΚΕ και τους νεροκουβαλητές του, πέρα από φτηνή και επιφανειακή συνθηματολογία, καμιά εμπεριστατωμένη θέση, ούτε κανένα πραγματικό αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση στην απεξάρτηση, την ψυχική υγεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες - μόνο λόγια του αέρα.
Οι συκοφάντες και πλαστογράφοι των γεγονότων δεν κάνουν άλλο από το να μεταφέρουν κατά του 18 Ανω και της επιστημονικής του υπεύθυνης τις βρωμερές μεθόδους της ‘κεντρικής πολιτικής σκηνής’, στην οποία το ΚΚΕ (αλλά και άλλοι επίδοξοι ‘παίκτες’) συμμετέχει ενεργά ως αναπόσπαστος πυλώνας της - μέθοδοι που συνίστανται, μεταξύ άλλων, στη συστηματική απόκρυψη ή παραποίηση της πραγματικότητας και την συσκότιση των πραγματικών ζητημάτων μέσα από τις λογικές και τις πρακτικές του θεάματος.
Είναι τόσο μεγάλο το χάσμα ανάμεσα στα πραγματικά γεγονότα και αυτό που έγινε προσπάθεια να κατασκευαστεί από αυτά, είναι τόσο βαριές, όσο και ανυπόστατες, οι συκοφαντίες που εκτοξεύτηκαν, που είναι προφανές ότι άλλα είναι τα κίνητρα και άλλοι είναι οι λόγοι που εξαπολύθηκε αυτός ο συκοφαντικός οχετός (τουλάχιστον από τους βασικούς του αρχιτέκτονες, τους υπεύθυνους του Περισσού).
Το ΚΚΕ προσπαθεί να ακυρώσει τον χειραφετητικό θεραπευτικό προσανατολισμό και τον ανατρεπτικό (για τα δεδομένα του θεσμικού πλαισίου) χαρακτήρα του 18 Ανω προς όφελος της βαθιά συντηρητικής, φιλοκατασταλτικής πολιτικής του ΚΚΕ για το φαινόμενο της τοξικομανίας στην κοινωνία που ζούμε.
Δεν είναι τυχαίο που ο Ριζοσπάστης της 24 Μάρτη 09 δίνει περίοπτη θέση και προβολή στις δηλώσεις του Κ. Μπάλλα (υπέρ της διατήρησης του ΨΝΑ ως ψυχιατρείου) γνωστού και απηνή διώκτη του 18 Ανω και της φιλοσοφίας του, γνωστού και από τη διάλυση που έφερε στον ΟΚΑΝΑ και στα Κέντρα Πρόληψης, αλλά και εχθρού της παραμικρής μεταρρυθμιστικής μετατόπισης του ψυχιατρικού θεσμού πέρα από την ασυλική / ιδρυματική του λειτουργία.
Αλλωστε και η Αλέκα Παπαρήγα έχει εκφράσει παρόμοιες θέσεις στη Βουλή υπέρ της διατήρησης των ψυχιατρείων.
Δεν είδαμε ποτέ ηγετικό στέλεχος του ΠΑΜΕ, νοσηλευτή, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, να διατυπώνει άποψη (πολύ περισσότερο να παλεύει στην πράξη) για την υπέρβαση του κατεστημένου ψυχιατρικού θεσμού, αυτού στον οποίο εξακολουθούμε να λειτουργούμε (παρόλη την ψυχιατρική ψευδο-μεταρρύθμιση), ο οποίος αλλοτριώνει και καταπιέζει θεραπευτές και θεραπευόμενους, διαχωρίζοντάς τους σε φύλακες (ανεξαρτήτως ειδικότητας) και φυλασσόμενους.
Δεν είδαμε ποτέ τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ να αμφισβητούν τους κατεστημένους ρόλους, που ορθώνουν τείχη μεταξύ θεραπευτών και θεραπευομένων, δεν τους είδαμε ποτέ ν΄ αναδεικνύουν το πεδίο της ιδρυματικής βίας μέσα στο οποίο λειτουργούμε, να το καταγγέλλουν και να παλεύουν ενάντια σ΄ αυτό, ούτε να είναι μπροστά στον αγώνα για ολοκληρωμένες, ριζικά εναλλακτικές κοινοτικές υπηρεσίες ως έμπρακτη αμφισβήτηση του ιδρυματικού μοντέλου.
Αν, μάλιστα, το ΚΚΕ διακρίνεται, στην κεντρική πολιτική του παρουσία, από ένα ξύλινο ψευδοριζοσπαστικό λόγο που συνοδεύει μιαν άκρως συντηρητική πράξη (αυτό, δηλαδή, που το συγκροτεί ως ένα από τους πιο βασικούς στυλοβάτες του συστήματος), στην απεξάρτηση και στην ψυχική υγεία δεν έχει ούτε καν αυτή την πολυτέλεια : εδώ ο ανοιχτά συντηρητικός λόγος συναγωνίζεται την άκρως συντηρητική πράξη.
Αυτό που βλέπουμε στους κατά τα άλλα πρωταθλητές της συκοφαντίας, είναι μια στενή (δηλαδή, αντιδραστική) συνδικαλιστική στάση και πρακτική που οχυρώνεται και θεωρεί ως πεδίο διεκδίκησης ακριβώς εκείνες τις πλευρές του ψυχιατρικού θεσμού και του ιδρύματος που είναι οι κατ΄ εξοχήν αντιδραστικές, αυτές που αλλοτριώνουν (και εξουθενώνουν) τους λειτουργούς, από κοινού με τους ασθενείς. Αυτές, δηλαδή, ακριβώς που θα έπρεπε ν΄ αλλάξουν σ΄ ένα πραγματικά δημόσιο, δωρεάν και υψηλού ποιοτικού επιπέδου σύστημα ψυχικής υγείας, όπως και υπηρεσιών απεξάρτησης, που θα παρέχονται ισότιμα, με σεβασμό της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του πάσχοντος, με την εξασφάλιση της ουσιαστικής κοινωνικής ένταξης και της αποδοχής του καθενός ανάλογα με τις ανάγκες του : μια διαδικασία συνυφασμένη με την ανάκτηση της αξιοπρέπειας του εργαζόμενου λειτουργού ψυχικής υγείας - που πρέπει να πάψει να είναι φύλακας ψυχών και να διασφαλιστεί ο ρόλος του ως θεραπευτή και συνομιλητή. Μια διαδικασία, τέλος, που είναι, με τη σειρά της, συνυφασμένη με το ριζικό μετασχηματισμό (ανατροπή) των κατεστημένων κοινωνικών σχέσεων.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να απομονώσουν τους συκοφάντες. Να απαιτήσουν να μπει φρένο στην υπονόμευση του 18 Ανω.
Η εγγύηση ενάντια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση, για τη διατήρηση και την ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του 18 Ανω (όπως και της ψυχικής υγείας και όλων των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών) είναι αγώνες όπως αυτοί που έχουν δοθεί για τη δημιουργία, τη συγκρότηση και την ανάπτυξη του 18 Ανω και εξακολουθούν να δίνονται από την πλειονότητα της θεραπευτικής του ομάδας με επικεφαλής την Κ. Μάτσα, σε σύνδεση με το κοινωνικό και πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
ΜΑΙΟΣ 2009
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ Α.Ρ.Σ.Ι. 19-05-2009
ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ Α.Ρ.Σ.Ι. 19-05-2009
ΝΕΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΝΑΠ
Σήμερα στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, ο παριστάμενος εκπρόσωπος της ΠΑΣΚ αιφνιδιαστικά κατέθεσε πρόταση ΑΝΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ της ΕΙΝΑΠ αναφέροντας ότι πρόκειται για επίσημη πρόταση της ΠΑΣΚ «μετά από πρόσφατη ολομελειακή της διαδικασία». Και αυτό ενώ – σύμφωνα με την απόφαση του προηγούμενου ΔΣ προ 15θημέρου – ήδη έχει δημοσιευθεί η πρόσκληση για την εκλογοαπολογιστική διαδικασία (3η εκλογοαπολογιστική συνέλευση στις 2 Ιουνίου, ώρα 12, στο αμφιθέατρο του «Σωτηρία») καθώς όλες οι παρατάξεις του ΔΣ είχαν συμφωνήσει για ημερομηνία εκλογών στις 25 ή το αργότερο στις 30 Ιουνίου. Φαίνεται ότι για την ηγεσία της ΔΗΚΝΙ η πρόταση αυτή δεν ήταν καθόλου «κεραυνός εν αιθρία», γιατί αμέσως οι εκπρόσωποί της άρχισαν τις υπεκφυγές του τύπου «αν η ΠΑΣΚ δεν αλλάξει γνώμη, να το ξανασκεφτούμε για να μην πάνε χαμένα τα χρήματα που πρέπει να πληρώσουμε στους δικαστικούς» (!!!). Τελική απόφαση του ΔΣ στις 26/5 …
Φαίνεται ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ θέλει να συνεχίσει να κρατάει σε ομηρία τα όργανα της ΕΙΝΑΠ και της ΟΕΝΓΕ. Οι νοσοκομειακοί γιατροί πρέπει να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τις τύχες του σωματείου τους και της ομοσπονδίας τους.
ΝΕΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΝΑΠ
Σήμερα στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, ο παριστάμενος εκπρόσωπος της ΠΑΣΚ αιφνιδιαστικά κατέθεσε πρόταση ΑΝΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ της ΕΙΝΑΠ αναφέροντας ότι πρόκειται για επίσημη πρόταση της ΠΑΣΚ «μετά από πρόσφατη ολομελειακή της διαδικασία». Και αυτό ενώ – σύμφωνα με την απόφαση του προηγούμενου ΔΣ προ 15θημέρου – ήδη έχει δημοσιευθεί η πρόσκληση για την εκλογοαπολογιστική διαδικασία (3η εκλογοαπολογιστική συνέλευση στις 2 Ιουνίου, ώρα 12, στο αμφιθέατρο του «Σωτηρία») καθώς όλες οι παρατάξεις του ΔΣ είχαν συμφωνήσει για ημερομηνία εκλογών στις 25 ή το αργότερο στις 30 Ιουνίου. Φαίνεται ότι για την ηγεσία της ΔΗΚΝΙ η πρόταση αυτή δεν ήταν καθόλου «κεραυνός εν αιθρία», γιατί αμέσως οι εκπρόσωποί της άρχισαν τις υπεκφυγές του τύπου «αν η ΠΑΣΚ δεν αλλάξει γνώμη, να το ξανασκεφτούμε για να μην πάνε χαμένα τα χρήματα που πρέπει να πληρώσουμε στους δικαστικούς» (!!!). Τελική απόφαση του ΔΣ στις 26/5 …
Φαίνεται ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ θέλει να συνεχίσει να κρατάει σε ομηρία τα όργανα της ΕΙΝΑΠ και της ΟΕΝΓΕ. Οι νοσοκομειακοί γιατροί πρέπει να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τις τύχες του σωματείου τους και της ομοσπονδίας τους.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2009
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ Α.Ρ.Σ.Ι. (2) 9 - 10 / 5 / 2009
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ Α.Ρ.Σ.Ι. (2) 9 – 10 / 5 / 2009
- Κύρια σημεία της εισήγησης με θέμα την αποτίμηση του κινήματος των νοσοκομειακών γιατρών.
Η Α.Ρ.Σ.Ι. από την περίοδο 2002 – 2003 είχε καταρτίσει διεκδικητικό πλαίσιο για τα θέματα του χρόνου εργασίας σε άμεση και ουσιαστική σύνδεση με τις αποδοχές, την επαγγελματική αποκατάσταση, τις εργασιακές σχέσεις, την ιατρική εκπαίδευση και την επαρκή στελέχωση του συστήματος με μόνιμο ιατρικό προσωπικό σύμφωνα με τον νοσολογικό χάρτη και τις υγειονομικές ανάγκες. Η λογική μας από τότε ήταν ότι διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ενός μαζικού διεκδικητικού κινήματος με πρωταγωνιστές τους ειδικευόμενους και μεγάλο κομμάτι των ειδικών, και αιτήματα που θα στοχεύουν ενιαία και ταυτόχρονα το τρίπτυχο ανθρώπινα ωράρια – αξιοπρεπείς αποδοχές – επαγγελματική αποκατάσταση μέσα σε ένα νέο δημόσιο σύστημα περίθαλψης που θα παρέχει πραγματικά δωρεάν, ισότιμη και σύγχρονη περίθαλψη.
Το φθινόπωρο του 2006 άρχισε να φουντώνει η συζήτηση στους νοσοκομειακούς γιατρούς για τα θέματα που αφορούσαν το ωράριο εργασίας. Η πίεση της πραγματικότητας έφερε τον όρο «εργασιακός μεσαίωνας» στο καθημερινό λεξιλόγιο. Όλες οι πολιτικές – συνδικαλιστικές δυνάμεις διαμόρφωσαν την στρατηγική τους ανάλογα με τις κοινοβουλευτικές τους εξαρτήσεις από τη μία και με τον ταξικό τους προσανατολισμό μέσα στο σώμα των νοσοκομειακών γιατρών από την άλλη.
- Οι δυνάμεις της ΝΔ από την αρχή είχαν συγκροτημένη αντίληψη που από την μία στόχευε στην υπεράσπιση των επιλογών της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου υγείας και από την άλλη στην βαθμολογική εξέλιξη όσων «γαλάζιων» αναπληρωτών δεν χωρούσαν στις κομματικές λίστες των κρίσεων για διευθυντές.
- Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ σε κεντρικό επίπεδο, παρά τις όποιες τοπικές διαφοροποιήσεις (π.χ. Νησιώτης, Θεσσαλονίκη, Κιλκίς κλπ) από την αρχή τοποθετήθηκαν σχεδόν ανοικτά υπέρ της υπεράσπισης των προνομίων του μεγαλοδιευθυντικού κατεστημένου, σε ανοικτή γραμμή επικοινωνίας με κυβερνητικούς κύκλους.
Με άλλα λόγια οι δύο μεγάλες συνδικαλιστικές παρατάξεις από την αρχή έβαλαν σε δεύτερη μοίρα τα θέματα ωραρίου – αμοιβών – προσλήψεων και υπερτόνισαν το θέμα της εξέλιξης. Η μεν ΔΗΚΝΙ με τη λογική «περισσότεροι χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη», η δε ΠΑΣΚ με τη λογική «μην ενοχλείτε τον χαλίφη», όπου χαλίφης = διευθυντής με ολοκληρωτική – ιδιωτικοοικονομική αντίληψη μέσα στο ΕΣΥ. Οι δύο παρατάξεις από την αρχή συγκρότησαν αραγές μέτωπο στην ΟΕΝΓΕ με επιδίωξη τη διατήρηση του ελέγχου από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, υπέρ των κάθε φορά προτάσεων του υπουργείου υγείας. Η πεισματώδης αυτή στάση οδήγησε σε κωμικοτραγικές καταστάσεις (π.χ. την ψηφοφορία στο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ).
Η τακτική της ΑΕΓ (ΣΥΝ) πέρασε από διάφορες φάσεις με κύριο χαρακτηριστικό την «υποταγή στην συγκυρία». Στην αρχή προέβαλε μονομερώς το θέμα του ωραρίου και μάλιστα με λογική νομικών διεκδικήσεων αυτούσιας εφαρμογής του ευρωπαϊκού νόμου χωρίς αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Η αντίληψη αυτή θα είχε σαν συνέπειες α) να αποσυνδέεται το θέμα της μείωσης των ωρών εργασίας από την ανάγκη για προσλήψεις γιατρών σε οργανικές θέσεις και από την ανάγκη αξιοπρεπών αποδοχών β) να περιορίζεται η συζήτηση μέσα στον κλάδο στο ποιός είναι ο καλύτερος δικηγόρος ή ποια είναι τα φανταχτερότερα νομικίστικα τερτίπια, και όχι στο πώς θα οργανώνονται μαζικότερες και αποτελεσματικότερες κινητοποιήσεις. Η αντίληψη αυτή οδήγησε σε ακραίες καταστάσεις (π.χ. γιατροί και ενώσεις διά νομικών συμβούλων τους να απαιτούν από παρέδρους να μην πληρώνονται οι δεδουλευμένες εφημερίες, κλπ) γ) να οδηγείται ο κλάδος σε «αυτογκόλ», αφού η επίκληση του ευρωπαϊκού νόμου περί 48ωρου ως έχει και αυτοτελώς σημαίνει κατάργηση του διαχωρισμού μεταξύ πρωινής και υπερωριακής εργασίας, καθώς και μεταξύ καθημερινής και Σαββατοκύριακου. Αργότερα ένα σοβαρό τμήμα της παράταξης αυτής (κυρίως στην Αθήνα) οδηγήθηκε σε μια συναντίληψη με την ΔΗΚΝΙ για «εξέλιξη των αναπληρωτών πάση θυσία». Αντίθετα, η πλειοψηφία της πανελλαδικής ΑΕΓ προχώρησε σε πιο αγωνιστικές θέσεις. Σε πολλές ενώσεις τα στελέχη της επέδειξαν πραγματικά πρωτοπόρα στάση. Έδωσαν και κέρδισαν μαζί με την Α.Ρ.Σ.Ι. και το «Νυστέρι» τη μάχη του έκτακτου συνέδριου της ΟΕΝΓΕ τον Ιούνη του 2008 και συμμετείχαν ενεργότατα στις κινητοποιήσεις, παρά τις ταλαντεύσεις και παλινωδίες τις κρίσιμες στιγμές (π.χ. τη βεβιασμένη «λήξη» των κινητοποιήσεων πριν την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης ή την εκτίμηση ότι «ο υπουργός κάνει βελτιώσεις» λίγο πριν τη ψήφιση του νόμου, όταν κινδύνευε να χαθεί τελείως όλο το άρθρο 4 περί εξέλιξης). Γενικά, το συνολικό προφίλ της παράταξης αυτής φαίνεται ότι θα διαμορφώνεται ανάλογα με τόσο ισχυρές είναι οι πιέσεις κάθε φορά, από «αριστερά» ή από «δεξιά». Σοβαρό αρνητικό στοιχείο για το νοσοκομειακό κίνημα αποτελεί η διαφοροποίηση της ΑΕΓ Αθήνας προς συντηρητικότερες θέσεις, που το τελευταίο διάστημα πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, αφού ο εκπρόσωπος της ΑΕΓ Αθήνας στην ΟΕΝΓΕ ήταν αυτός που πρότεινε να αναγνωριστεί εκ των υστέρων ο νόμος 3754/09 σαν συλλογική σύμβαση, πρόταση που ψηφίστηκε με ανακούφιση από ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ.
Η στάση της ΔΗΠΑΚ (ΚΚΕ) γενικά ακολούθησε την αντίστροφη πορεία από αυτή της ΑΕΓ. Συγκεκριμένα, μέχρι και τους πρώτους μήνες του 2007 η ΔΗΠΑΚ στον ένα ή στον άλλο βαθμό υιοθετούσε αγωνιστικά αιτήματα (π.χ. τόσο σε επίπεδο θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για την υγεία όσο και σε επίπεδο ΔΗΠΑΚ υιοθέτησαν σχεδόν αυτούσιες τις θέσεις της ΑΡΣΙ για ωράριο-μισθούς –προσλήψεις όπως αυτές είχαν επαναδιατυπωθεί τον 9/2006, δηλαδή 5θήμερο-6ωρο-30ωρο πρωινό ωράριο συν το πολύ μία εφημερία την εβδομάδα για όλους –ειδικούς και ειδικευόμενους-, 5500 νέες προσλήψεις Επιμελητών Β΄, 1600 ευρώ για τον ειδικευόμενο κλπ. Αυτή η στάση είχε εκφραστεί και στις γενικές συνελεύσεις της ΕΙΝΑΠ στις αρχές του 2007. Από τα μέσα του 2007 και μετά, η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ έκανε «στροφή» αποφεύγοντας να συνηγορεί υπέρ κινητοποιήσεων ενάντια στην πολιτική Αβραμόπουλου. Αυτό συνέπεσε με την γενικότερη αντίστοιχη στροφή των δυνάμεων του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο (χαρακτηριστική ήταν η στάση τους στις τότε φοιτητικές κινητοποιήσεις). Όπως συνηθίζεται από τον πολιτικό αυτό χώρο, η «απόσυρση» από τον αντικυβερνητικό αγώνα επιχειρήθηκε να καλυφθεί πίσω από διάφορα ιδεολογικά προπετάσματα και προσχήματα. Η προσπάθεια αυτή απέτυχε παταγωδώς, με χαρακτηριστικότερη ίσως στιγμή την ψηφοφορία στο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ. Η στάση της ΔΗΠΑΚ στις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος ήταν πρακτικά εχθρική. Παρά τις αντικαπιταλιστικές και αντιΕΟΚικές «κορώνες» σε φραστικό επίπεδο, επί της ουσίας συνεχίστηκε δυστυχώς η παράδοση της προηγούμενης ηγεσίας της ΔΗΠΑΚ (όταν προήδρευε στην ΕΙΝΑΠ) δηλαδή η ανοικτή εχθρότητα προς τις μαζικές γενικές συνελεύσεις, τον από τα κάτω συντονισμό τους και τις κινητοποιήσεις που αποφασίζουν οι ίδιοι οι νοσοκομειακοί γιατροί.
Τέλος, για τις δύο παρατάξεις κοινοβουλευτικής αριστεράς, όσον αφορά το θέμα του ταξικού – διαστρωματικού προσανατολισμού μέσα στο σώμα των νοσοκομειακών γιατρών, η ΑΕΓ (κατ’ αναλογία με την ΔΗΚΝΙ) έχει δεσμούς περισσότερο με τη «β΄ κατηγορία» (παλιότερους γιατρούς που ενδιαφέρονται περισσότερο για την εξέλιξη), ενώ η ΔΗΠΑΚ (κατ’ αναλογία με την ΠΑΣΚ) δείχνει έναν ιδιότυπο «σεβασμό» προς το διευθυντικό και καθηγητικό κατεστημένο.
Στις δύσκολες αυτές συνθήκες η Α.Ρ.Σ.Ι. μαζί με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις (χιλιάδες ανένταχτους γιατρούς, την ομάδα «Γένοβα – Νυστέρι», γιατρούς από πολιτικές ομάδες που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν ταυτίζονται με την ΑΕΓ, γιατρούς από τον αντιεξουσιαστικό χώρο κλπ) έδωσε μια μεγαλειώδη μάχη που σηματοδότησε την αναγέννηση του νοσοκομειακού κινήματος. Οι αγωνιστικές δυνάμεις έδωσαν αυτή τη μάχη με επιτυχία αξιοποιώντας 3 βασικά όπλα :
Α) Αγωνιστική πολιτική λογική για τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις. Κομβικό σημείο αποτέλεσε η προκήρυξη της ΑΡΣΙ με τίτλο «λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους» που εκδόθηκε από το φθινόπωρο του 2006. Εκεί περιγράφτηκε αναλυτικά διεκδικητικό πλαίσιο με κεντρικό άξονα την απαίτηση για νέο, δημόσιο σύστημα που θα παρέχει πραγματικά δωρεάν – σύγχρονη – ισότιμη – καθολική περίθαλψη σύμφωνα με τις πραγματικές υγειονομικές ανάγκες και ταυτόχρονα θα παρέχει συνθήκες αξιοπρέπειας στις συνθήκες εργασίας, την επαγγελματική αποκατάσταση, τις αποδοχές, τα ωράρια, την εκπαίδευση, την επιστημονική εξέλιξη και τη δημοκρατία στην διάρθρωση της ιατρικής υπηρεσίας. Ιδιαίτερη σημασία είχαν οι εκτιμήσεις :
- Για την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής. Η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία του δημόσιου τομέα δημιουργεί την τάση για εργασιακές σχέσεις γιατρών με πρότυπα ιδιωτικού τομέα (σε κάθε τμήμα 1-2 διευθυντές «αφέντες» και πολλοί ελαστικοί σκλάβοι – όμηροι, κατάργηση του διαχωρισμού τακτικής – υπερωριακής εργασίας κλπ).
- Για την ουσία της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η τάση για πλήρη αποδιάρθρωση των δημόσιων συστημάτων περίθαλψης και παράδοσης σχεδόν όλων των δραστηριοτήτων με σύμβαση από τα ασφαλιστικά ταμεία στον ιδιωτικό τομέα και για πλήρη ελαστικοποίηση της εκπαίδευσης και της εργασίας των νέων γιατρών κυριαρχεί συντριπτικά και ασκείται τόσο μέσω της πολιτικής των κυβερνήσεων των χωρών όσο και μέσω της ευρωπαϊκής επιτροπής και θεσμών όπως η UEMS. Η εργατική νομοθεσία περί ανώτατου ορίου ωρών εργασίας γίνεται προσπάθεια να «αξιοποιείται» στην κατεύθυνση ελαστικοποίησης, κυκλικών ωραρίων, καθιέρωση κατώτερου σώματος «εφημεριατζήδων», παράτασης του χρόνου ειδικότητας κλπ.
- Για την αναγκαιότητα ενιαίας και ταυτόχρονης διεκδίκησης του τρίπτυχου «ωράριο – μισθοί – προσλήψεις», με έμφαση στην επαγγελματική αποκατάσταση των νέων γιατρών στο ΕΣΥ σε μόνιμες θέσεις επιμελητών Β΄.
- Για την αναγκαιότητα διεκδίκησης δημοκρατίας στη λειτουργία της ιατρικής υπηρεσίας, με πλήρη κατάργηση της διευθυντικής αυθαιρεσίας που μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με την κατάργηση του ίδιου του θεσμού του διευθυντή και την καθιέρωση πολυεπιμελητικού – αδιευθυντικού συστήματος.
- Για την συσσώρευση αξιόλογου αγωνιστικού δυναμικού σε μεγάλη μάζα ειδικευόμενων και επιμελητών, που απαιτούν αιτήματα σύμφωνα με τις ανάγκες και όχι με ό,τι θεωρείται παραδοσιακά κάθε φορά «εφικτό» από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Β) Λογική κήρυξης «εμφύλιου πολέμου» μέσα στον ίδιο κλάδο, από την πλειοψηφία των ειδικευόμενων και των επιμελητών ενάντια στην κάστα που εκμεταλλεύεται αδίστακτα τόσο τον ανθρώπινο πόνο όσο και την εργασία των υπολοίπων και επιμένει να ελέγχει ασφυκτικά τη λειτουργία του συστήματος και την ιατρική ιεραρχία μέσα από επίσημους και ανεπίσημους δεσμούς με τα γαλαζοπράσινα κρατικά κυκλώματα.
Γ) Λογική οργάνωσης των διεκδικήσεων από τα κάτω, με συνελεύσεις που θα έχουν «όλη την εξουσία» και θα συντονίζονται οι ίδιες από τα κάτω μέσω εκπροσώπων ανά πάσα στιγμή ανακλητών από τη συνέλευση που τους όρισε. Συνέπεια στη λογική αυτή μέχρι το τέλος, πλήρης παραμερισμός της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, εκπροσώπηση του κλάδου απέναντι στην πολιτεία από τα συντονιστικά και όχι από τους γραφειοκράτες.
Σε όλες τις φάσεις ανάπτυξης του κινήματος η Α.Ρ.Σ.Ι. ανυποχώρητα επέμεινε στα παραπάνω και κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να τα επιβάλλει :
- Την άνοιξη του 2008, όταν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας σε αγαστή σύμπνοια με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία προσπάθησε να ασκήσει ωμό εκβιασμό («ή υπογράφετε τη σύμβαση που προτείνει ο Αβραμόπουλος ή δεν πληρώνεστε εφημερίες»). Το κύμα μαζικών γενικών συνελεύσεων σε πολλά νοσοκομεία, η ίδρυση του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων Γιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά, οι μαχητικές συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο υγείας και (πρώτα και κύρια) οι μαζικές επισχέσεις εργασίας των ειδικευόμενων σε μεγάλα νοσοκομεία (με κέντρα αγώνα στην Αθήνα το ΝΕΕΣ και το Αττικό) που προκάλεσαν σύγκρουση με τους μηχανισμούς του κράτους, της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, της «λαμογιοδιευθυντοκρατίας» και του καθηγητικού κατεστημένου. Μέσα από τις κινητοποιήσεις αυτές χιλιάδες γιατροί έβγαλαν συμπεράσματα τόσο για την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής όσο και για τον ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Σημαντικό ήταν το γεγονός ότι οι απεργοί – κυρίως ειδικευόμενοι – όχι μόνο δεν «μάσησαν» από την προσπάθεια τρομοκράτησής τους που εξαπολύθηκε συντονισμένα από διοικητές, υπουργείο, διευθυντές, καθηγητές, εισαγγελείς κλπ, αλλά τελικά νίκησαν. Τα γεγονότα αυτά άλλαξαν ριζικά τον συσχετισμό δυνάμεων μέσα στον κλάδο. Ολόκληρα ταλαντευόμενα τμήματα (π.χ. παλιότεροι γιατροί που κατά τόπους εκφράζονται παραδοσιακά μέσω της ΑΕΓ ή της ΠΑΣΚ) τάχθηκαν με τις κινητοποιήσεις, ενώ απομονώθηκε αποφασιστικά η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
- Τον Ιούνη του 2008, στο έκτακτο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ. Η αποφασιστικότητα και η τακτική των αγωνιστικών δυνάμεων ήταν αυτή που επέβαλε την ίδια τη διεξαγωγή του συνεδρίου και την έκβασή του. Η αποκάλυψη του ρόλου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας έφτασε στον βαθμό του πλήρους «ξεβρακώματος», αφού ΠΑΣΚ και ΔΗΚΝΙ ψήφισαν την πρόταση της … ΔΗΠΑΚ, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι δεν τους ενδιαφέρει το πολιτικό περιεχόμενο του πλαισίου, αλλά αποκλειστικά η διατήρηση του προνομίου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να εκπροσωπεί «εν λευκώ» τον κλάδο στις διαπραγματεύσεις με το κράτος. Αντίστροφα, αποκαλύφθηκε η «κρυφή» επιλογή της ηγεσίας της ΔΗΠΑΚ για αποτροπή «ανεξέλεγκτων» (δηλαδή πραγματικά απειλητικών για την κυβέρνηση και το ιατρικό «λαμογιοκατεστημένο») κινητοποιήσεων που επιμελώς «καμουφλάρεται» πίσω από ιδεολογικό προπέτασμα καπνού. Ταλαντευόμενες δυνάμεις (ΑΕΓ Αθήνας, ΠΑΣΚ Θεσσαλονίκης κ.ά.) συντάχτηκαν ανοικτά ή έμμεσα με το αγωνιστικό μπλόκ.
- Το φθινόπωρο του 2008, στις κινητοποιήσεις με την μορφή απόσυρσης από τις εφημερίες και τις διαπραγματεύσεις με το υπουργείο. Η σωστή επιλογή αγωνιστικής λογικής (διεκδίκηση συλλογικής σύμβασης για την αναστολή εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας με ανταλλάγματα σε μισθούς, ωράρια, προσλήψεις και εξέλιξη) και μορφής πάλης (απόσυρση των γιατρών από το εφημεριακό έργο μετά την συμπλήρωση 2 και 4 εφημεριών τον μήνα για ειδικούς και ειδικευόμενους αντίστοιχα) είχε σαν συνέπειες : α) να υιοθετείται μαζικά η τακτική αυτή από νοσοκομειακές γενικές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα, παρά την αντίθεση τόσο ΠΑΣΚ – ΔΗΚΝΙ, όσο και ΔΗΠΑΚ (αδιέξοδη επιμονή στην άρνηση διεκδίκησης συλλογικής σύμβασης με «σχιζοφρενικά» επιχειρήματα όπως π.χ. «είμαστε αντίθετοι τόσο με την ευρωπαϊκή νομοθεσία όσο και με συλλογική σύμβαση που θα ματαιώνει την εφαρμογή της» καθώς και στην άρνηση συνελευσιακών διαδικασιών και μορφών πάλης που απειλούν την εφημεριακή λειτουργία) αλλά και μέρους της ΑΕΓ σε ορισμένους νομούς και νοσοκομεία (επιμονή στη δικαστική διεκδίκηση αυστηρά και μόνο του ωραρίου όπως προβλέπεται επακριβώς από την ευρωπαϊκή οδηγία) β) να αποκτά ηγεμονικό και καθοριστικό ρόλο το Συντονιστικό Συνελεύσεων Αθήνας – Πειραιά, που έφτασε να περιλαμβάνει 23 νοσοκομεία και να εκφράζει συνελεύσεις στις οποίες συμμετείχαν χιλιάδες γιατροί, γ) να αναγκάζεται σε άτακτη υποχώρηση η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας, που αναγνώρισε “de facto” και “de jure” την διαπραγματευτική ομάδα και το Συντονιστικό, που έφερε νέα πρόταση για συλλογική σύμβαση σε σωστή αυτή τη φορά κατεύθυνση εγκαταλείποντας την απαράδεκτη φόρμουλα που είχε απορριφθεί από το έκτακτο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ, δ) να συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις και οι διαπραγματεύσεις για δέκα ημέρες μετά τη «λιποταξία» της ηγεσίας της ΑΕΓ και να επιβάλλονται ακόμα πιο βελτιωμένοι όροι στην συμφωνία με το υπουργείο, με την επιμονή του Συντονιστικού της Αθήνας και ορισμένων ενώσεων της επαρχίας, όπως η ένωση της Πάτρας ε) να επιτυγχάνεται η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης στις 1-12-2008.
- Το Φεβρουάριο του 2009, στις απεργίες που διεκδίκησαν την εφαρμογή της υπογραφείσας σύμβασης. Στη φάση αυτή η συσσωρευμένη κόπωση του κλάδου και η αδυναμία συγκρότησης ισχυρού μετώπου συνελεύσεων, «χαλάρωσε» την πίεση με τελικό αποτέλεσμα την πραξικοπηματική αναγνώριση του νόμου 3754 εκ των υστέρων μετά την ψήφισή του στη βουλή σαν «συλλογική σύμβαση» από την πλειοψηφία ΔΗΚΝΙ – ΠΑΣΚ – ΑΕΓ Αθήνας στην ΟΕΝΓΕ. Παρ’ όλα αυτά οι κινητοποιήσεις απέτρεψαν την πλήρη απόσυρση του άρθρου 4 περί εξέλιξης και επέβαλλαν έναν νόμο με πολλά θετικά σημεία, παρά τις πολλές επιμέρους νοθεύσεις.
Συνοψίζοντας, το βασικό ιδεολογικό και πολιτικό συμπέρασμα από την περίοδο αυτή είναι η αποτελεσματικότητα της αγωνιστικής λογικής που εμπιστεύεται την ικανότητα του μαζικού κινήματος να «εκπέμπει» πολιτική αυτοτελώς, και όχι απλά να αναπαράγει παραταξιακούς σχεδιασμούς, όσο κι’ αν οι τελευταίοι φαίνονται «επαναστατικοί» στα λόγια.
Τα σημερινά καθήκοντα της αγωνιστικής πτέρυγας
Α) Οι συνελεύσεις των ημερών αυτών πρέπει να επιβάλλουν την πληρωμή των δεδουλευμένων εφημεριών και την έναρξη καταβολής των μισθολογικών αυξήσεων και των αναδρομικών που επιβάλλει ο νέος νόμος. Επίσης το συντονιστικό τους να επιβάλλει την άμεση έναρξη της διαδικασίας των προσλήψεων των 2000 επιμελητών. Μέσα στα ίδια τα νοσοκομεία οι συνελεύσεις πρέπει να επιβάλλουν με αποφασιστικότητα την τήρηση του ρεπό (μια καλή τακτική είναι η κατοχύρωση γραπτού προγράμματος ρεπό σε κάθε τμήμα που θα καταρτίζεται σε μηνιαία βάση μαζί με το πρόγραμμα των εφημεριών) στο οποίο αντιδρούν παρασκηνιακά διάφορα «διευθυντολαμόγια», καθώς και την άμεση έναρξη της διαδικασίας των αναβαθμίσεων. Ήδη πολλές συνελεύσεις (ΝΕΕΣ, Λαϊκό κ.ά. έχουν εξαγγείλει επισχέσεις εργασίας.
Β) Οι εκλογές στην ΕΙΝΑΠ (25 ή 30 Ιουνίου) πρέπει να αποκτήσουν χαρακτήρα μαζικού δημοψηφίσματος των νοσοκομειακών γιατρών υπέρ της αγωνιστικής λογικής, και όχι «γκάλοπ» μετά τις ευρωεκλογές και πριν τις βουλευτικές όπως επιδιώκουν οι κοινοβουλευτικές παρατάξεις. Κάθε γιατρός που πήρε ενεργά μέρος στο κίνημα, και κάθε πολιτική – συνδικαλιστική ομάδα πρέπει να τεθεί μπροστά στις αντίστοιχες ευθύνες. Η Α.Ρ.Σ.Ι. κατ’ αρχήν θεωρεί ότι η λειτουργία και η δράση της όλο το προηγούμενο διάστημα έχει πείσει και τους πιο κακόπιστους ότι μπορεί να λειτουργεί σαν αρμονική συνεύρεση όλων των αγωνιστικών – αντιγραφειοκρατικών ρευμάτων, ανένταχτων γιατρών, γιατρών και οργανώσεων που συνδέονται με τη ριζοσπαστική – αντισυστημική αριστερά, γιατρών και ομάδων που σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο συνεργάζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως η ΚΟΕ και το Δίκτυο), καθώς και γιατρών του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η Α.Ρ.Σ.Ι. θεωρεί ότι αυτές οι εκλογές δίνουν την ευκαιρία στους νοσοκομειακούς γιατρούς να αποδοκιμάσουν μαζικά τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την κοινοβουλευτική – παραταξιακή λογική, δηλώνοντας τη θέλησή τους να έχουν οι ίδιοι, μόνιμα στα χέρια τους μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις και τα διανοσοκομειακά συντονιστικά τις τύχες του κινήματός τους. Η Α.Ρ.Σ.Ι. έχει αποδείξει ότι θα επιμένει σ’ αυτή τη λογική δημοκρατίας για το μαζικό κίνημα «μέχρι θανάτου» : ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ.
Η ανατροπή των συσχετισμών στα όργανα ΕΙΝΑΠ και ΟΕΝΓΕ υπέρ της αγωνιστικής αντίληψης ενισχύει αυτή ακριβώς τη λογική.
- Κύρια σημεία της εισήγησης με θέμα την αποτίμηση του κινήματος των νοσοκομειακών γιατρών.
Η Α.Ρ.Σ.Ι. από την περίοδο 2002 – 2003 είχε καταρτίσει διεκδικητικό πλαίσιο για τα θέματα του χρόνου εργασίας σε άμεση και ουσιαστική σύνδεση με τις αποδοχές, την επαγγελματική αποκατάσταση, τις εργασιακές σχέσεις, την ιατρική εκπαίδευση και την επαρκή στελέχωση του συστήματος με μόνιμο ιατρικό προσωπικό σύμφωνα με τον νοσολογικό χάρτη και τις υγειονομικές ανάγκες. Η λογική μας από τότε ήταν ότι διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ενός μαζικού διεκδικητικού κινήματος με πρωταγωνιστές τους ειδικευόμενους και μεγάλο κομμάτι των ειδικών, και αιτήματα που θα στοχεύουν ενιαία και ταυτόχρονα το τρίπτυχο ανθρώπινα ωράρια – αξιοπρεπείς αποδοχές – επαγγελματική αποκατάσταση μέσα σε ένα νέο δημόσιο σύστημα περίθαλψης που θα παρέχει πραγματικά δωρεάν, ισότιμη και σύγχρονη περίθαλψη.
Το φθινόπωρο του 2006 άρχισε να φουντώνει η συζήτηση στους νοσοκομειακούς γιατρούς για τα θέματα που αφορούσαν το ωράριο εργασίας. Η πίεση της πραγματικότητας έφερε τον όρο «εργασιακός μεσαίωνας» στο καθημερινό λεξιλόγιο. Όλες οι πολιτικές – συνδικαλιστικές δυνάμεις διαμόρφωσαν την στρατηγική τους ανάλογα με τις κοινοβουλευτικές τους εξαρτήσεις από τη μία και με τον ταξικό τους προσανατολισμό μέσα στο σώμα των νοσοκομειακών γιατρών από την άλλη.
- Οι δυνάμεις της ΝΔ από την αρχή είχαν συγκροτημένη αντίληψη που από την μία στόχευε στην υπεράσπιση των επιλογών της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου υγείας και από την άλλη στην βαθμολογική εξέλιξη όσων «γαλάζιων» αναπληρωτών δεν χωρούσαν στις κομματικές λίστες των κρίσεων για διευθυντές.
- Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ σε κεντρικό επίπεδο, παρά τις όποιες τοπικές διαφοροποιήσεις (π.χ. Νησιώτης, Θεσσαλονίκη, Κιλκίς κλπ) από την αρχή τοποθετήθηκαν σχεδόν ανοικτά υπέρ της υπεράσπισης των προνομίων του μεγαλοδιευθυντικού κατεστημένου, σε ανοικτή γραμμή επικοινωνίας με κυβερνητικούς κύκλους.
Με άλλα λόγια οι δύο μεγάλες συνδικαλιστικές παρατάξεις από την αρχή έβαλαν σε δεύτερη μοίρα τα θέματα ωραρίου – αμοιβών – προσλήψεων και υπερτόνισαν το θέμα της εξέλιξης. Η μεν ΔΗΚΝΙ με τη λογική «περισσότεροι χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη», η δε ΠΑΣΚ με τη λογική «μην ενοχλείτε τον χαλίφη», όπου χαλίφης = διευθυντής με ολοκληρωτική – ιδιωτικοοικονομική αντίληψη μέσα στο ΕΣΥ. Οι δύο παρατάξεις από την αρχή συγκρότησαν αραγές μέτωπο στην ΟΕΝΓΕ με επιδίωξη τη διατήρηση του ελέγχου από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, υπέρ των κάθε φορά προτάσεων του υπουργείου υγείας. Η πεισματώδης αυτή στάση οδήγησε σε κωμικοτραγικές καταστάσεις (π.χ. την ψηφοφορία στο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ).
Η τακτική της ΑΕΓ (ΣΥΝ) πέρασε από διάφορες φάσεις με κύριο χαρακτηριστικό την «υποταγή στην συγκυρία». Στην αρχή προέβαλε μονομερώς το θέμα του ωραρίου και μάλιστα με λογική νομικών διεκδικήσεων αυτούσιας εφαρμογής του ευρωπαϊκού νόμου χωρίς αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Η αντίληψη αυτή θα είχε σαν συνέπειες α) να αποσυνδέεται το θέμα της μείωσης των ωρών εργασίας από την ανάγκη για προσλήψεις γιατρών σε οργανικές θέσεις και από την ανάγκη αξιοπρεπών αποδοχών β) να περιορίζεται η συζήτηση μέσα στον κλάδο στο ποιός είναι ο καλύτερος δικηγόρος ή ποια είναι τα φανταχτερότερα νομικίστικα τερτίπια, και όχι στο πώς θα οργανώνονται μαζικότερες και αποτελεσματικότερες κινητοποιήσεις. Η αντίληψη αυτή οδήγησε σε ακραίες καταστάσεις (π.χ. γιατροί και ενώσεις διά νομικών συμβούλων τους να απαιτούν από παρέδρους να μην πληρώνονται οι δεδουλευμένες εφημερίες, κλπ) γ) να οδηγείται ο κλάδος σε «αυτογκόλ», αφού η επίκληση του ευρωπαϊκού νόμου περί 48ωρου ως έχει και αυτοτελώς σημαίνει κατάργηση του διαχωρισμού μεταξύ πρωινής και υπερωριακής εργασίας, καθώς και μεταξύ καθημερινής και Σαββατοκύριακου. Αργότερα ένα σοβαρό τμήμα της παράταξης αυτής (κυρίως στην Αθήνα) οδηγήθηκε σε μια συναντίληψη με την ΔΗΚΝΙ για «εξέλιξη των αναπληρωτών πάση θυσία». Αντίθετα, η πλειοψηφία της πανελλαδικής ΑΕΓ προχώρησε σε πιο αγωνιστικές θέσεις. Σε πολλές ενώσεις τα στελέχη της επέδειξαν πραγματικά πρωτοπόρα στάση. Έδωσαν και κέρδισαν μαζί με την Α.Ρ.Σ.Ι. και το «Νυστέρι» τη μάχη του έκτακτου συνέδριου της ΟΕΝΓΕ τον Ιούνη του 2008 και συμμετείχαν ενεργότατα στις κινητοποιήσεις, παρά τις ταλαντεύσεις και παλινωδίες τις κρίσιμες στιγμές (π.χ. τη βεβιασμένη «λήξη» των κινητοποιήσεων πριν την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης ή την εκτίμηση ότι «ο υπουργός κάνει βελτιώσεις» λίγο πριν τη ψήφιση του νόμου, όταν κινδύνευε να χαθεί τελείως όλο το άρθρο 4 περί εξέλιξης). Γενικά, το συνολικό προφίλ της παράταξης αυτής φαίνεται ότι θα διαμορφώνεται ανάλογα με τόσο ισχυρές είναι οι πιέσεις κάθε φορά, από «αριστερά» ή από «δεξιά». Σοβαρό αρνητικό στοιχείο για το νοσοκομειακό κίνημα αποτελεί η διαφοροποίηση της ΑΕΓ Αθήνας προς συντηρητικότερες θέσεις, που το τελευταίο διάστημα πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, αφού ο εκπρόσωπος της ΑΕΓ Αθήνας στην ΟΕΝΓΕ ήταν αυτός που πρότεινε να αναγνωριστεί εκ των υστέρων ο νόμος 3754/09 σαν συλλογική σύμβαση, πρόταση που ψηφίστηκε με ανακούφιση από ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ.
Η στάση της ΔΗΠΑΚ (ΚΚΕ) γενικά ακολούθησε την αντίστροφη πορεία από αυτή της ΑΕΓ. Συγκεκριμένα, μέχρι και τους πρώτους μήνες του 2007 η ΔΗΠΑΚ στον ένα ή στον άλλο βαθμό υιοθετούσε αγωνιστικά αιτήματα (π.χ. τόσο σε επίπεδο θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για την υγεία όσο και σε επίπεδο ΔΗΠΑΚ υιοθέτησαν σχεδόν αυτούσιες τις θέσεις της ΑΡΣΙ για ωράριο-μισθούς –προσλήψεις όπως αυτές είχαν επαναδιατυπωθεί τον 9/2006, δηλαδή 5θήμερο-6ωρο-30ωρο πρωινό ωράριο συν το πολύ μία εφημερία την εβδομάδα για όλους –ειδικούς και ειδικευόμενους-, 5500 νέες προσλήψεις Επιμελητών Β΄, 1600 ευρώ για τον ειδικευόμενο κλπ. Αυτή η στάση είχε εκφραστεί και στις γενικές συνελεύσεις της ΕΙΝΑΠ στις αρχές του 2007. Από τα μέσα του 2007 και μετά, η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ έκανε «στροφή» αποφεύγοντας να συνηγορεί υπέρ κινητοποιήσεων ενάντια στην πολιτική Αβραμόπουλου. Αυτό συνέπεσε με την γενικότερη αντίστοιχη στροφή των δυνάμεων του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο (χαρακτηριστική ήταν η στάση τους στις τότε φοιτητικές κινητοποιήσεις). Όπως συνηθίζεται από τον πολιτικό αυτό χώρο, η «απόσυρση» από τον αντικυβερνητικό αγώνα επιχειρήθηκε να καλυφθεί πίσω από διάφορα ιδεολογικά προπετάσματα και προσχήματα. Η προσπάθεια αυτή απέτυχε παταγωδώς, με χαρακτηριστικότερη ίσως στιγμή την ψηφοφορία στο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ. Η στάση της ΔΗΠΑΚ στις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος ήταν πρακτικά εχθρική. Παρά τις αντικαπιταλιστικές και αντιΕΟΚικές «κορώνες» σε φραστικό επίπεδο, επί της ουσίας συνεχίστηκε δυστυχώς η παράδοση της προηγούμενης ηγεσίας της ΔΗΠΑΚ (όταν προήδρευε στην ΕΙΝΑΠ) δηλαδή η ανοικτή εχθρότητα προς τις μαζικές γενικές συνελεύσεις, τον από τα κάτω συντονισμό τους και τις κινητοποιήσεις που αποφασίζουν οι ίδιοι οι νοσοκομειακοί γιατροί.
Τέλος, για τις δύο παρατάξεις κοινοβουλευτικής αριστεράς, όσον αφορά το θέμα του ταξικού – διαστρωματικού προσανατολισμού μέσα στο σώμα των νοσοκομειακών γιατρών, η ΑΕΓ (κατ’ αναλογία με την ΔΗΚΝΙ) έχει δεσμούς περισσότερο με τη «β΄ κατηγορία» (παλιότερους γιατρούς που ενδιαφέρονται περισσότερο για την εξέλιξη), ενώ η ΔΗΠΑΚ (κατ’ αναλογία με την ΠΑΣΚ) δείχνει έναν ιδιότυπο «σεβασμό» προς το διευθυντικό και καθηγητικό κατεστημένο.
Στις δύσκολες αυτές συνθήκες η Α.Ρ.Σ.Ι. μαζί με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις (χιλιάδες ανένταχτους γιατρούς, την ομάδα «Γένοβα – Νυστέρι», γιατρούς από πολιτικές ομάδες που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν ταυτίζονται με την ΑΕΓ, γιατρούς από τον αντιεξουσιαστικό χώρο κλπ) έδωσε μια μεγαλειώδη μάχη που σηματοδότησε την αναγέννηση του νοσοκομειακού κινήματος. Οι αγωνιστικές δυνάμεις έδωσαν αυτή τη μάχη με επιτυχία αξιοποιώντας 3 βασικά όπλα :
Α) Αγωνιστική πολιτική λογική για τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις. Κομβικό σημείο αποτέλεσε η προκήρυξη της ΑΡΣΙ με τίτλο «λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους» που εκδόθηκε από το φθινόπωρο του 2006. Εκεί περιγράφτηκε αναλυτικά διεκδικητικό πλαίσιο με κεντρικό άξονα την απαίτηση για νέο, δημόσιο σύστημα που θα παρέχει πραγματικά δωρεάν – σύγχρονη – ισότιμη – καθολική περίθαλψη σύμφωνα με τις πραγματικές υγειονομικές ανάγκες και ταυτόχρονα θα παρέχει συνθήκες αξιοπρέπειας στις συνθήκες εργασίας, την επαγγελματική αποκατάσταση, τις αποδοχές, τα ωράρια, την εκπαίδευση, την επιστημονική εξέλιξη και τη δημοκρατία στην διάρθρωση της ιατρικής υπηρεσίας. Ιδιαίτερη σημασία είχαν οι εκτιμήσεις :
- Για την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής. Η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία του δημόσιου τομέα δημιουργεί την τάση για εργασιακές σχέσεις γιατρών με πρότυπα ιδιωτικού τομέα (σε κάθε τμήμα 1-2 διευθυντές «αφέντες» και πολλοί ελαστικοί σκλάβοι – όμηροι, κατάργηση του διαχωρισμού τακτικής – υπερωριακής εργασίας κλπ).
- Για την ουσία της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η τάση για πλήρη αποδιάρθρωση των δημόσιων συστημάτων περίθαλψης και παράδοσης σχεδόν όλων των δραστηριοτήτων με σύμβαση από τα ασφαλιστικά ταμεία στον ιδιωτικό τομέα και για πλήρη ελαστικοποίηση της εκπαίδευσης και της εργασίας των νέων γιατρών κυριαρχεί συντριπτικά και ασκείται τόσο μέσω της πολιτικής των κυβερνήσεων των χωρών όσο και μέσω της ευρωπαϊκής επιτροπής και θεσμών όπως η UEMS. Η εργατική νομοθεσία περί ανώτατου ορίου ωρών εργασίας γίνεται προσπάθεια να «αξιοποιείται» στην κατεύθυνση ελαστικοποίησης, κυκλικών ωραρίων, καθιέρωση κατώτερου σώματος «εφημεριατζήδων», παράτασης του χρόνου ειδικότητας κλπ.
- Για την αναγκαιότητα ενιαίας και ταυτόχρονης διεκδίκησης του τρίπτυχου «ωράριο – μισθοί – προσλήψεις», με έμφαση στην επαγγελματική αποκατάσταση των νέων γιατρών στο ΕΣΥ σε μόνιμες θέσεις επιμελητών Β΄.
- Για την αναγκαιότητα διεκδίκησης δημοκρατίας στη λειτουργία της ιατρικής υπηρεσίας, με πλήρη κατάργηση της διευθυντικής αυθαιρεσίας που μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με την κατάργηση του ίδιου του θεσμού του διευθυντή και την καθιέρωση πολυεπιμελητικού – αδιευθυντικού συστήματος.
- Για την συσσώρευση αξιόλογου αγωνιστικού δυναμικού σε μεγάλη μάζα ειδικευόμενων και επιμελητών, που απαιτούν αιτήματα σύμφωνα με τις ανάγκες και όχι με ό,τι θεωρείται παραδοσιακά κάθε φορά «εφικτό» από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Β) Λογική κήρυξης «εμφύλιου πολέμου» μέσα στον ίδιο κλάδο, από την πλειοψηφία των ειδικευόμενων και των επιμελητών ενάντια στην κάστα που εκμεταλλεύεται αδίστακτα τόσο τον ανθρώπινο πόνο όσο και την εργασία των υπολοίπων και επιμένει να ελέγχει ασφυκτικά τη λειτουργία του συστήματος και την ιατρική ιεραρχία μέσα από επίσημους και ανεπίσημους δεσμούς με τα γαλαζοπράσινα κρατικά κυκλώματα.
Γ) Λογική οργάνωσης των διεκδικήσεων από τα κάτω, με συνελεύσεις που θα έχουν «όλη την εξουσία» και θα συντονίζονται οι ίδιες από τα κάτω μέσω εκπροσώπων ανά πάσα στιγμή ανακλητών από τη συνέλευση που τους όρισε. Συνέπεια στη λογική αυτή μέχρι το τέλος, πλήρης παραμερισμός της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, εκπροσώπηση του κλάδου απέναντι στην πολιτεία από τα συντονιστικά και όχι από τους γραφειοκράτες.
Σε όλες τις φάσεις ανάπτυξης του κινήματος η Α.Ρ.Σ.Ι. ανυποχώρητα επέμεινε στα παραπάνω και κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να τα επιβάλλει :
- Την άνοιξη του 2008, όταν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας σε αγαστή σύμπνοια με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία προσπάθησε να ασκήσει ωμό εκβιασμό («ή υπογράφετε τη σύμβαση που προτείνει ο Αβραμόπουλος ή δεν πληρώνεστε εφημερίες»). Το κύμα μαζικών γενικών συνελεύσεων σε πολλά νοσοκομεία, η ίδρυση του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων Γιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά, οι μαχητικές συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο υγείας και (πρώτα και κύρια) οι μαζικές επισχέσεις εργασίας των ειδικευόμενων σε μεγάλα νοσοκομεία (με κέντρα αγώνα στην Αθήνα το ΝΕΕΣ και το Αττικό) που προκάλεσαν σύγκρουση με τους μηχανισμούς του κράτους, της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, της «λαμογιοδιευθυντοκρατίας» και του καθηγητικού κατεστημένου. Μέσα από τις κινητοποιήσεις αυτές χιλιάδες γιατροί έβγαλαν συμπεράσματα τόσο για την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής όσο και για τον ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Σημαντικό ήταν το γεγονός ότι οι απεργοί – κυρίως ειδικευόμενοι – όχι μόνο δεν «μάσησαν» από την προσπάθεια τρομοκράτησής τους που εξαπολύθηκε συντονισμένα από διοικητές, υπουργείο, διευθυντές, καθηγητές, εισαγγελείς κλπ, αλλά τελικά νίκησαν. Τα γεγονότα αυτά άλλαξαν ριζικά τον συσχετισμό δυνάμεων μέσα στον κλάδο. Ολόκληρα ταλαντευόμενα τμήματα (π.χ. παλιότεροι γιατροί που κατά τόπους εκφράζονται παραδοσιακά μέσω της ΑΕΓ ή της ΠΑΣΚ) τάχθηκαν με τις κινητοποιήσεις, ενώ απομονώθηκε αποφασιστικά η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
- Τον Ιούνη του 2008, στο έκτακτο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ. Η αποφασιστικότητα και η τακτική των αγωνιστικών δυνάμεων ήταν αυτή που επέβαλε την ίδια τη διεξαγωγή του συνεδρίου και την έκβασή του. Η αποκάλυψη του ρόλου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας έφτασε στον βαθμό του πλήρους «ξεβρακώματος», αφού ΠΑΣΚ και ΔΗΚΝΙ ψήφισαν την πρόταση της … ΔΗΠΑΚ, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι δεν τους ενδιαφέρει το πολιτικό περιεχόμενο του πλαισίου, αλλά αποκλειστικά η διατήρηση του προνομίου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να εκπροσωπεί «εν λευκώ» τον κλάδο στις διαπραγματεύσεις με το κράτος. Αντίστροφα, αποκαλύφθηκε η «κρυφή» επιλογή της ηγεσίας της ΔΗΠΑΚ για αποτροπή «ανεξέλεγκτων» (δηλαδή πραγματικά απειλητικών για την κυβέρνηση και το ιατρικό «λαμογιοκατεστημένο») κινητοποιήσεων που επιμελώς «καμουφλάρεται» πίσω από ιδεολογικό προπέτασμα καπνού. Ταλαντευόμενες δυνάμεις (ΑΕΓ Αθήνας, ΠΑΣΚ Θεσσαλονίκης κ.ά.) συντάχτηκαν ανοικτά ή έμμεσα με το αγωνιστικό μπλόκ.
- Το φθινόπωρο του 2008, στις κινητοποιήσεις με την μορφή απόσυρσης από τις εφημερίες και τις διαπραγματεύσεις με το υπουργείο. Η σωστή επιλογή αγωνιστικής λογικής (διεκδίκηση συλλογικής σύμβασης για την αναστολή εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας με ανταλλάγματα σε μισθούς, ωράρια, προσλήψεις και εξέλιξη) και μορφής πάλης (απόσυρση των γιατρών από το εφημεριακό έργο μετά την συμπλήρωση 2 και 4 εφημεριών τον μήνα για ειδικούς και ειδικευόμενους αντίστοιχα) είχε σαν συνέπειες : α) να υιοθετείται μαζικά η τακτική αυτή από νοσοκομειακές γενικές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα, παρά την αντίθεση τόσο ΠΑΣΚ – ΔΗΚΝΙ, όσο και ΔΗΠΑΚ (αδιέξοδη επιμονή στην άρνηση διεκδίκησης συλλογικής σύμβασης με «σχιζοφρενικά» επιχειρήματα όπως π.χ. «είμαστε αντίθετοι τόσο με την ευρωπαϊκή νομοθεσία όσο και με συλλογική σύμβαση που θα ματαιώνει την εφαρμογή της» καθώς και στην άρνηση συνελευσιακών διαδικασιών και μορφών πάλης που απειλούν την εφημεριακή λειτουργία) αλλά και μέρους της ΑΕΓ σε ορισμένους νομούς και νοσοκομεία (επιμονή στη δικαστική διεκδίκηση αυστηρά και μόνο του ωραρίου όπως προβλέπεται επακριβώς από την ευρωπαϊκή οδηγία) β) να αποκτά ηγεμονικό και καθοριστικό ρόλο το Συντονιστικό Συνελεύσεων Αθήνας – Πειραιά, που έφτασε να περιλαμβάνει 23 νοσοκομεία και να εκφράζει συνελεύσεις στις οποίες συμμετείχαν χιλιάδες γιατροί, γ) να αναγκάζεται σε άτακτη υποχώρηση η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας, που αναγνώρισε “de facto” και “de jure” την διαπραγματευτική ομάδα και το Συντονιστικό, που έφερε νέα πρόταση για συλλογική σύμβαση σε σωστή αυτή τη φορά κατεύθυνση εγκαταλείποντας την απαράδεκτη φόρμουλα που είχε απορριφθεί από το έκτακτο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ, δ) να συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις και οι διαπραγματεύσεις για δέκα ημέρες μετά τη «λιποταξία» της ηγεσίας της ΑΕΓ και να επιβάλλονται ακόμα πιο βελτιωμένοι όροι στην συμφωνία με το υπουργείο, με την επιμονή του Συντονιστικού της Αθήνας και ορισμένων ενώσεων της επαρχίας, όπως η ένωση της Πάτρας ε) να επιτυγχάνεται η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης στις 1-12-2008.
- Το Φεβρουάριο του 2009, στις απεργίες που διεκδίκησαν την εφαρμογή της υπογραφείσας σύμβασης. Στη φάση αυτή η συσσωρευμένη κόπωση του κλάδου και η αδυναμία συγκρότησης ισχυρού μετώπου συνελεύσεων, «χαλάρωσε» την πίεση με τελικό αποτέλεσμα την πραξικοπηματική αναγνώριση του νόμου 3754 εκ των υστέρων μετά την ψήφισή του στη βουλή σαν «συλλογική σύμβαση» από την πλειοψηφία ΔΗΚΝΙ – ΠΑΣΚ – ΑΕΓ Αθήνας στην ΟΕΝΓΕ. Παρ’ όλα αυτά οι κινητοποιήσεις απέτρεψαν την πλήρη απόσυρση του άρθρου 4 περί εξέλιξης και επέβαλλαν έναν νόμο με πολλά θετικά σημεία, παρά τις πολλές επιμέρους νοθεύσεις.
Συνοψίζοντας, το βασικό ιδεολογικό και πολιτικό συμπέρασμα από την περίοδο αυτή είναι η αποτελεσματικότητα της αγωνιστικής λογικής που εμπιστεύεται την ικανότητα του μαζικού κινήματος να «εκπέμπει» πολιτική αυτοτελώς, και όχι απλά να αναπαράγει παραταξιακούς σχεδιασμούς, όσο κι’ αν οι τελευταίοι φαίνονται «επαναστατικοί» στα λόγια.
Τα σημερινά καθήκοντα της αγωνιστικής πτέρυγας
Α) Οι συνελεύσεις των ημερών αυτών πρέπει να επιβάλλουν την πληρωμή των δεδουλευμένων εφημεριών και την έναρξη καταβολής των μισθολογικών αυξήσεων και των αναδρομικών που επιβάλλει ο νέος νόμος. Επίσης το συντονιστικό τους να επιβάλλει την άμεση έναρξη της διαδικασίας των προσλήψεων των 2000 επιμελητών. Μέσα στα ίδια τα νοσοκομεία οι συνελεύσεις πρέπει να επιβάλλουν με αποφασιστικότητα την τήρηση του ρεπό (μια καλή τακτική είναι η κατοχύρωση γραπτού προγράμματος ρεπό σε κάθε τμήμα που θα καταρτίζεται σε μηνιαία βάση μαζί με το πρόγραμμα των εφημεριών) στο οποίο αντιδρούν παρασκηνιακά διάφορα «διευθυντολαμόγια», καθώς και την άμεση έναρξη της διαδικασίας των αναβαθμίσεων. Ήδη πολλές συνελεύσεις (ΝΕΕΣ, Λαϊκό κ.ά. έχουν εξαγγείλει επισχέσεις εργασίας.
Β) Οι εκλογές στην ΕΙΝΑΠ (25 ή 30 Ιουνίου) πρέπει να αποκτήσουν χαρακτήρα μαζικού δημοψηφίσματος των νοσοκομειακών γιατρών υπέρ της αγωνιστικής λογικής, και όχι «γκάλοπ» μετά τις ευρωεκλογές και πριν τις βουλευτικές όπως επιδιώκουν οι κοινοβουλευτικές παρατάξεις. Κάθε γιατρός που πήρε ενεργά μέρος στο κίνημα, και κάθε πολιτική – συνδικαλιστική ομάδα πρέπει να τεθεί μπροστά στις αντίστοιχες ευθύνες. Η Α.Ρ.Σ.Ι. κατ’ αρχήν θεωρεί ότι η λειτουργία και η δράση της όλο το προηγούμενο διάστημα έχει πείσει και τους πιο κακόπιστους ότι μπορεί να λειτουργεί σαν αρμονική συνεύρεση όλων των αγωνιστικών – αντιγραφειοκρατικών ρευμάτων, ανένταχτων γιατρών, γιατρών και οργανώσεων που συνδέονται με τη ριζοσπαστική – αντισυστημική αριστερά, γιατρών και ομάδων που σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο συνεργάζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως η ΚΟΕ και το Δίκτυο), καθώς και γιατρών του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η Α.Ρ.Σ.Ι. θεωρεί ότι αυτές οι εκλογές δίνουν την ευκαιρία στους νοσοκομειακούς γιατρούς να αποδοκιμάσουν μαζικά τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την κοινοβουλευτική – παραταξιακή λογική, δηλώνοντας τη θέλησή τους να έχουν οι ίδιοι, μόνιμα στα χέρια τους μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις και τα διανοσοκομειακά συντονιστικά τις τύχες του κινήματός τους. Η Α.Ρ.Σ.Ι. έχει αποδείξει ότι θα επιμένει σ’ αυτή τη λογική δημοκρατίας για το μαζικό κίνημα «μέχρι θανάτου» : ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ.
Η ανατροπή των συσχετισμών στα όργανα ΕΙΝΑΠ και ΟΕΝΓΕ υπέρ της αγωνιστικής αντίληψης ενισχύει αυτή ακριβώς τη λογική.
Αποτελέσματα εκλογών Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ)
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΝΙΘ (13/5)
Για ΔΣ ΕΝΙΘ
Ψήφισαν 1352
Άκυρα 21
Λευκά 22
Έλαβαν Ψήφοι έδρες 2007
ΠΑΣΚ 419 (4) 420 (4)
Κίνηση 350 (3) 332 (3)
ΔΗΚΝΙ 346 (3) 411 (3)
ΔΗΠΑΚ 120 (1) 119 (1)
ΝΥΣΤΕΡΙ 75
Αντιπρόσωποι για το συνέδριο της ΟΕΝΓΕ
Ψήφισαν 1352
Άκυρα-λευκά 58
Έλαβαν ψήφοι αντιπρόσωποι
ΠΑΣΚ 408 11
Κίνηση 354 9
ΔΗΚΝΙ 331 9
ΔΗΠΑΚ 131 3
ΝΥΣΤΕΡΙ 70 2
Σημειώνεται ότι οι μόνες παρατάξεις που σημείωσαν άνοδο, είναι η Κίνηση για την Ανασυγκρότηση του ΕΣΥ και το Νυστέρι (1η κάθοδος) - οι δύο δηλαδή παρατάξεις που είχαν αγωνιστική στάση το προηγούμενο διάστημα
Για ΔΣ ΕΝΙΘ
Ψήφισαν 1352
Άκυρα 21
Λευκά 22
Έλαβαν Ψήφοι έδρες 2007
ΠΑΣΚ 419 (4) 420 (4)
Κίνηση 350 (3) 332 (3)
ΔΗΚΝΙ 346 (3) 411 (3)
ΔΗΠΑΚ 120 (1) 119 (1)
ΝΥΣΤΕΡΙ 75
Αντιπρόσωποι για το συνέδριο της ΟΕΝΓΕ
Ψήφισαν 1352
Άκυρα-λευκά 58
Έλαβαν ψήφοι αντιπρόσωποι
ΠΑΣΚ 408 11
Κίνηση 354 9
ΔΗΚΝΙ 331 9
ΔΗΠΑΚ 131 3
ΝΥΣΤΕΡΙ 70 2
Σημειώνεται ότι οι μόνες παρατάξεις που σημείωσαν άνοδο, είναι η Κίνηση για την Ανασυγκρότηση του ΕΣΥ και το Νυστέρι (1η κάθοδος) - οι δύο δηλαδή παρατάξεις που είχαν αγωνιστική στάση το προηγούμενο διάστημα
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ- ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
14-5-2009
Με έκπληξή μας λάβαμε γνώση ότι μετά τη συμμετοχή του ιατρού κ. Δημήτρη Μανίκη, αναισθησιολόγου επιμ. Α΄ στην Β΄ Πανεπιστημιακή Αναισθησιολογική Κλινική του ΠΓΝ «Αττικόν», στη συνέλευση των ιατρών ΕΣΥ που συγκάλεσε ο Διοικητής του νοσοκομείου κ. Ροϊλός για την εφαρμογή του Ν.3754/09 που αφορά την εξέλιξη των ιατρών ΕΣΥ, η διευθύντρια της Β΄ Παν. Αναισθησιολογικής Κλινικής αναπλ. καθηγήτρια κ. Κωστοπαναγιώτου:
α) Προέβη σε έγγραφη αναφορά σύμφωνα με την οποία, ο κ. Μανίκης με την συμμετοχή του στην παραπάνω συνέλευση αμφισβήτησε την ιδιότητάς της ως διευθύντρια της κλινικής, η εφαρμογή του Ν.3754/09 θα επηρεάσει την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημιακών κλινικών στις οποίες εργάζονται και ιατροί του ΕΣΥ και απευθυνόμενη προς τις πρυτανικές αρχές ζητά την παρέμβαση του Πανεπιστημίου.
β) Απέκλεισε τον ιατρό από την καθημερινή κλινική δραστηριότητα αναγκάζοντάς τον να προσέρχεται καθημερινά στο νοσοκομείο χωρίς να του έχει ανατεθεί αντικείμενο εργασίας, όπως προκύπτει από τον πίνακα απασχόλησης της αναισθησιολογικής κλινικής.
γ) Ανακοίνωσε στους ιατρούς της Β΄ Παν. Αναισθ. Κλινικής ότι οι ιατροί που δεν συμφωνούν με την ίδια θα αποκλείονται από το κλινικό, επιστημονικό και ερευνητικό έργο της κλινικής και συγχρόνως τους προτρέπει να αιτηθούν απόσπαση «οικεία βουλήσει» για την οποία εγγυάται την υλοποίησή της.
Οι πράξεις αυτές σκοπό έχουν τον επιστημονικό αποκλεισμό του συναδέλφου μας, την τρομοκρατία και τον «παραδειγματισμό» των υπολοίπων ιατρών του ΕΣΥ και να θέσουν σε αμφισβήτηση την εφαρμογή του Ν.3754/09 που αφορά την εξέλιξη των ιατρών ΕΣΥ στα μεικτά τμήματα.
Φαίνεται καθαρά ότι η ως άνω διευθύντρια της πανεπιστημιακής κλινικής δεν έχει αντιληφθεί ότι η εφαρμογή του νόμου είναι υποχρεωτική και δεν επαφίεται στην «καλή της διάθεση».
Καλούμε όλους τους νοσοκομειακούς γιατρούς σε αγωνιστική επαγρύπνηση. Τέτοιες ενέργειες δεν τρομοκρατούν, αλλά αντίθετα εξοργίζουν την μεγάλη πλειοψηφία των νοσοκομειακών γιατρών, γι' αυτό θα έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκουν.
Η 5μελής επιτροπή ΕΙΝΑΠ του ΠΓΝ «Αττικόν»
Αρμενιάκος Ιωάννης
Βασιλάς Κώστας
Δημουλά Κατερίνα
Πέτρου Απόστολος
14-5-2009
Με έκπληξή μας λάβαμε γνώση ότι μετά τη συμμετοχή του ιατρού κ. Δημήτρη Μανίκη, αναισθησιολόγου επιμ. Α΄ στην Β΄ Πανεπιστημιακή Αναισθησιολογική Κλινική του ΠΓΝ «Αττικόν», στη συνέλευση των ιατρών ΕΣΥ που συγκάλεσε ο Διοικητής του νοσοκομείου κ. Ροϊλός για την εφαρμογή του Ν.3754/09 που αφορά την εξέλιξη των ιατρών ΕΣΥ, η διευθύντρια της Β΄ Παν. Αναισθησιολογικής Κλινικής αναπλ. καθηγήτρια κ. Κωστοπαναγιώτου:
α) Προέβη σε έγγραφη αναφορά σύμφωνα με την οποία, ο κ. Μανίκης με την συμμετοχή του στην παραπάνω συνέλευση αμφισβήτησε την ιδιότητάς της ως διευθύντρια της κλινικής, η εφαρμογή του Ν.3754/09 θα επηρεάσει την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημιακών κλινικών στις οποίες εργάζονται και ιατροί του ΕΣΥ και απευθυνόμενη προς τις πρυτανικές αρχές ζητά την παρέμβαση του Πανεπιστημίου.
β) Απέκλεισε τον ιατρό από την καθημερινή κλινική δραστηριότητα αναγκάζοντάς τον να προσέρχεται καθημερινά στο νοσοκομείο χωρίς να του έχει ανατεθεί αντικείμενο εργασίας, όπως προκύπτει από τον πίνακα απασχόλησης της αναισθησιολογικής κλινικής.
γ) Ανακοίνωσε στους ιατρούς της Β΄ Παν. Αναισθ. Κλινικής ότι οι ιατροί που δεν συμφωνούν με την ίδια θα αποκλείονται από το κλινικό, επιστημονικό και ερευνητικό έργο της κλινικής και συγχρόνως τους προτρέπει να αιτηθούν απόσπαση «οικεία βουλήσει» για την οποία εγγυάται την υλοποίησή της.
Οι πράξεις αυτές σκοπό έχουν τον επιστημονικό αποκλεισμό του συναδέλφου μας, την τρομοκρατία και τον «παραδειγματισμό» των υπολοίπων ιατρών του ΕΣΥ και να θέσουν σε αμφισβήτηση την εφαρμογή του Ν.3754/09 που αφορά την εξέλιξη των ιατρών ΕΣΥ στα μεικτά τμήματα.
Φαίνεται καθαρά ότι η ως άνω διευθύντρια της πανεπιστημιακής κλινικής δεν έχει αντιληφθεί ότι η εφαρμογή του νόμου είναι υποχρεωτική και δεν επαφίεται στην «καλή της διάθεση».
Καλούμε όλους τους νοσοκομειακούς γιατρούς σε αγωνιστική επαγρύπνηση. Τέτοιες ενέργειες δεν τρομοκρατούν, αλλά αντίθετα εξοργίζουν την μεγάλη πλειοψηφία των νοσοκομειακών γιατρών, γι' αυτό θα έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκουν.
Η 5μελής επιτροπή ΕΙΝΑΠ του ΠΓΝ «Αττικόν»
Αρμενιάκος Ιωάννης
Βασιλάς Κώστας
Δημουλά Κατερίνα
Πέτρου Απόστολος
Πέμπτη 14 Μαΐου 2009
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 13-5-2009
Σε επίσχεση εργασίας λόγω απλήρωτων (με τις ... παλαιές τιμές !) από τον Δεκέμβριο εφημεριών προχωρούν στον Ερυθρό, το Ασκληπιείο Βούλας, το 1ο ΙΚΑ, το Λαϊκό, το Παίδων Πεντέλης, και έπεται συνέχεια... Ακολουθεί η απόφαση της συνέλευσης του Λαϊκού και η απόφαση τηςσυνέλευσης της Ένωσης Μαγνησίας όπως ΔΕΝ ΕΣΤΑΛΗ στην ΟΕΝΓΕ...
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΓΝΑ ΛΑΪΚΟΥ-12/5/2009
Οι ιατροί του Λαϊκού Νοσοκομείου αισθάνονται να εμπαίζονται από το Υπουργείο Υγείας και την Διοίκηση του Νοσοκομείου. Είμαστε αγανακτισμένοι και απλήρωτοι. Το υπουργείο μας χρωστά τις δεδουλευμένες εφημερίες 4 μηνών και δεν υπάρχει μέχρι σήμερα καμία διασφάλιση για την πληρωμή των εφημεριών που πρόκειται να γίνουν από την 1η Ιουνίου ούτε για τις αυξήσεις που τόσο διατυμπάνισε το Υπουργείο Υγείας ότι θα λάβουν οι Ιατροί. Από την Διοίκηση του Νοσοκομείου υπεβλήθη χρονοδιάγραμμα πληρωμής εφημεριών ανακοινώνοντας ότι 2 από τις δεδουλευμένες εφημερίες τουΑπριλίου θα μείνουν προς το παρόν απλήρωτες χωρίς καμία εγγύηση αν θαπληρωθούν στο μέλλον. Η κατάσταση αυτή έχει φτάσει τους ιατρούς στα όριά τους. Ως εκ τούτου δηλώνουμε ότι θα προβούμε σε επίσχεση εργασίας από τηνΔευτέρα 18/5/2009 μέχρι την καταβολή των δεδουλευμένων εφημεριών καιτην εγγύηση ότι οι εφημερίες που πραγματοποιούνται από τους ιατρούς θαπληρώνονται στο ακέραιο χωρίς καμία περικοπή. Παράλληλα καταγγέλλουμε την οδυνηρή κατάσταση στην οποία έχειπεριέλθει το Λαϊκό Νοσοκομείο που υπολειτουργεί λόγω:* Της ελλείψεως ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού* Της ελλείψεως αναλώσιμων υλικών* Την για πολλοστή φορά μη λειτουργία του απαρχαιωμένου αξονικούτομογράφου λόγω βλάβης,* Την υπολειτουργία της νέας πολυδιαφημιζόμενης Αιματολογικής Κλινικήςλόγω ελλείψεως ιατρικού προσωπικού καθώς και* Τη βλάβη από μηνών του στεφανιογράφου με αποτέλεσμα να μη λειτουργείτο αιμοδυναμικό τμήμα της Καρδιολογικής Κλινικής
Για αυτό επιπλέον:*
Προβαίνουμε σε παράσταση διαμαρτυρίας στη Διοίκηση στις 13/5/09 ώρα 10:00*
Συμμετέχουμε μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους του Νοσοκομείου στις κινητοποιήσεις που έχουν αναγγελθεί με συγκέντρωση στο προαύλιο την Τετάρτη 13/5/09 και στάση εργασίας 7-11πμ καθώς και στην 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ την Πέμπτη 14/5/09 στηρίζοντας τα δίκαια αιτήματά τους*
Προβαίνουμε σε συμβολικό κλείσιμο της πύλης του Νοσοκομείου τηνΤετάρτη 13/5/09* Νέα Γενική Συνέλευση τη Δευτέρα 18/5/09
Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης τηςΈνωσης Ιατρών Νοσοκομείου και Κέντρων Υγείας Μαγνησίας (Ε.Ι.Ν.Κ.Υ.Μ.), Βόλος 11-5-2009
Η Γενική Συνέλευση της ΕΙΝΚΥΜ εκφράζει την έντονη αγανάκτηση για τατεκταινόμενα στο χώρο των δημοσίων νοσοκομείων: εξάντληση του προσωπικού με τεράστιες ελλείψεις ιδίως στη νοσηλευτική υπηρεσία καιόχι μόνο, υποχρηματοδότηση, κρατική αδιαφορία, διάλυση. Στο χώρο των νοσοκομειακών γιατρών η κυβέρνηση αφού ψήφισε ένακουτσουρεμένο νόμο, αγνώριστη σκιά της συλλογικής σύμβασης πουυπογράφτηκε, τώρα αποπειράται να ακυρώσει και τα όποια θετικά σημείατου δικού της νόμου. Οι διορισμοί παραπέμπονται στις καλένδες. Πολλές ασάφειες στην εφαρμογή από πρόθεση δεν επιλύονται. Ως επιστέγασμα το Υπουργείο όχι μόνο δεν καταβάλλει ακόμη τις αυξήσειςπου καμαρώνει ότι έδωσε αλλά δεν χορηγεί καν τα αναγκαία για τιςεφημερίες του 2009 κονδύλια. Αποτέλεσμα της κυβερνητικής πρακτικής είναι να πλήττονται τα περισσότερο σκληρά εργαζόμενα στρώματα των νοσοκομειακών γιατρών που επιλέγουν την έντιμη τακτική του να ζουν από τις αποδοχές τους. Σ' αυτό το τοπίο η πλειοψηφούσα γραφειοκρατία της ΟΕΝΓΕ, αφού επέλεξενα συμφωνήσει με το νόμο που ακύρωνε μεγάλο μέρος των κατακτήσεων τηςσυλλογικής σύμβασης, τηρεί σιγήν ιχθύος στη συνέχεια. Με την τακτική τους αποπειρώνται να κάνουν και την ΟΕΝΓΕ σαν τον ΠΙΣ, δηλαδή σαν τα μούτρα τους.Καλούμε την ΕΓ της ΟΕΝΓΕ να υποστηρίξει αγωνιστικές κινητοποιήσεις τωννοσοκομειακών γιατρών. Καλούμε τις Πρωτοβάθμιες Ενώσεις των Ν.Ι. σε συντονισμό για μιαπανελλαδική κινητοποίηση. Συνεχίζουμε την επίσχεση εργασίας μέχρι την πλήρη αποπληρωμή των εφημεριών. ΥΓ: από την απόφαση που εστάλη στην ΟΕΝΓΕ υπογεγραμμένη από τονσυνάδελφο Μερίδη, λείπει η (συμφωνούμε, ακραία, αλλά και τόσοκαίρια...) έκφραση "δηλαδή σαν τα μούτρα τους", παρά το ότι η συνέλευση επέμενε να μπεί ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΦΡΑΣΗ.
Ενημέρωση από ΕΓ ΟΕΝΓΕ 12-5-2009
Ενημέρωση από την ΕΓ ΟΕΝΓΕ της 12ης Μαΐου 2009
Μαντέψτε... Ο Τσούκαλος είναι εξαιρετικά ικανοποιημένος που όλα πάνε κατά το δοκούν! Καμιά έννοια που στην τελική εγκύκλιο του Υπ. Οικονομικών κόβονται και άλλα χρήματα, καμιά έννοια για την πρωτοφανή καθυστέρηση στην πληρωμή αυξήσεων – αναδρομικών, καμιά έννοια για τις απλήρωτες εφημερίες (παλαιές τιμές) σε όλη τη χώρα. Ήπιος προβληματισμός για την μη κατάργηση του πλαφόν (συγκεκριμένα το Υπουργείο φαίνεται ότι έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου για την κατάργησή του: έχει υποβάλλει ερώτημα σε κάποιον νομικό σύμβουλο του κράτους!)
Τελικώς ζητήσαμε από τον πρόοδο της ΟΕΝΓΕ να στείλει μια εγκύκλιο (το τελευταίο του χόμπι) προς τους νοσοκομειακούς γιατρούς και να τους ενημερώνει ότι πληρώθηκαν (!) ούτως ώστε να λυθεί το πρόβλημα των απλήρωτων δεδουλευμένων!
Σχετικά με την πονεμένη ιστορία της επιτροπής προσλήψεων: Ο Τσούκαλος υποσχέθηκε να προσθέσει το όνομα του 2ου εκπροσώπου του συντονιστικού συνελεύσεων που είχε αυθαίρετα και μόνος του αφαιρέσει. Ίδωμεν. Επιπλέον, παρά το ότι του ειπώθηκε με όσο το δυνατόν πιο αναλυτικό τρόπο γινότανε, αρνείται να κατανοήσει ότι τα μέλη των παρατάξεων της ΟΕΝΓΕ που συμμετέχουν στην επιτροπή πρέπει να είναι ανακλητά, και οι εκπρόσωποι συνελεύσεων αιρετοί – ανακλητοί. Νομίζει πως είναι κάτι σαν δημόσιοι υπάλληλοι που άν αλλάζουν θα βλάψουν την αξιοπιστία μας....Τουλάχιστον δέχτηκε να προσθέσει αναπληρωματικούς....
Επί της ουσίας: η επιτροπή προσλήψεων και με ευθύνη του υπουργείου που βρίσκεται εντελώς απροετοίμαστο (χωρίς ανάλυση των στοιχείων που έχουν σταλεί) και χωρίς εξασφαλισμένα κονδύλια είναι έως τώρα ανενεργή. Ούτως ή άλλως έχει συνεδριάσει σε σχετικά πλήρη σύνθεση μόνον μία φορά ....για να γνωριστούμε.... Η επόμενη συνάντηση στις 22 Μαϊου αναμένεται με επιφύλαξη.
Η πρόταση της ΑΡΣΙ ψηφίστηκε επίσης από την ΑΕΓ. Η ΔΗΠΑΚ δήλωσε ότι συμφωνεί στα σημεία αλλά δεν μπορεί να την ψηφίσει διότι δεν είχε αποδεχθεί την κλαδική συμφωνία και δεν συμμετέχει στην επιτροπή προσλήψεων.
Επιπλέον ψηφίστηκε καταγγελία για τους ασφαλισμένους του ΟΠΑΔ και το νέο χαράτσι της κυβέρνησης (πληρώνουν από την τσέπη τους μια σειρά εξετάσεις γιατί δεν έχουν ακόμη εκδοθεί τα ανάλογα ΦΕΚ) – μάλλον επειδή τα λεφτά των ασφαλισμένων τα χρειάζονται για τις μίζες τους.
Τέλος: ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ αρνήθηκαν επίμονα να ορίσουν ημερομηνία Γενικού Συμβουλίου (ζητήθηκε από ΑΡΣΙ-ΑΕΓ-ΔΗΠΑΚ να γίνει μετά τις 22 και έως τις 31 Μαϊου)
Μαντέψτε... Ο Τσούκαλος είναι εξαιρετικά ικανοποιημένος που όλα πάνε κατά το δοκούν! Καμιά έννοια που στην τελική εγκύκλιο του Υπ. Οικονομικών κόβονται και άλλα χρήματα, καμιά έννοια για την πρωτοφανή καθυστέρηση στην πληρωμή αυξήσεων – αναδρομικών, καμιά έννοια για τις απλήρωτες εφημερίες (παλαιές τιμές) σε όλη τη χώρα. Ήπιος προβληματισμός για την μη κατάργηση του πλαφόν (συγκεκριμένα το Υπουργείο φαίνεται ότι έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου για την κατάργησή του: έχει υποβάλλει ερώτημα σε κάποιον νομικό σύμβουλο του κράτους!)
Τελικώς ζητήσαμε από τον πρόοδο της ΟΕΝΓΕ να στείλει μια εγκύκλιο (το τελευταίο του χόμπι) προς τους νοσοκομειακούς γιατρούς και να τους ενημερώνει ότι πληρώθηκαν (!) ούτως ώστε να λυθεί το πρόβλημα των απλήρωτων δεδουλευμένων!
Σχετικά με την πονεμένη ιστορία της επιτροπής προσλήψεων: Ο Τσούκαλος υποσχέθηκε να προσθέσει το όνομα του 2ου εκπροσώπου του συντονιστικού συνελεύσεων που είχε αυθαίρετα και μόνος του αφαιρέσει. Ίδωμεν. Επιπλέον, παρά το ότι του ειπώθηκε με όσο το δυνατόν πιο αναλυτικό τρόπο γινότανε, αρνείται να κατανοήσει ότι τα μέλη των παρατάξεων της ΟΕΝΓΕ που συμμετέχουν στην επιτροπή πρέπει να είναι ανακλητά, και οι εκπρόσωποι συνελεύσεων αιρετοί – ανακλητοί. Νομίζει πως είναι κάτι σαν δημόσιοι υπάλληλοι που άν αλλάζουν θα βλάψουν την αξιοπιστία μας....Τουλάχιστον δέχτηκε να προσθέσει αναπληρωματικούς....
Επί της ουσίας: η επιτροπή προσλήψεων και με ευθύνη του υπουργείου που βρίσκεται εντελώς απροετοίμαστο (χωρίς ανάλυση των στοιχείων που έχουν σταλεί) και χωρίς εξασφαλισμένα κονδύλια είναι έως τώρα ανενεργή. Ούτως ή άλλως έχει συνεδριάσει σε σχετικά πλήρη σύνθεση μόνον μία φορά ....για να γνωριστούμε.... Η επόμενη συνάντηση στις 22 Μαϊου αναμένεται με επιφύλαξη.
Η πρόταση της ΑΡΣΙ ψηφίστηκε επίσης από την ΑΕΓ. Η ΔΗΠΑΚ δήλωσε ότι συμφωνεί στα σημεία αλλά δεν μπορεί να την ψηφίσει διότι δεν είχε αποδεχθεί την κλαδική συμφωνία και δεν συμμετέχει στην επιτροπή προσλήψεων.
Επιπλέον ψηφίστηκε καταγγελία για τους ασφαλισμένους του ΟΠΑΔ και το νέο χαράτσι της κυβέρνησης (πληρώνουν από την τσέπη τους μια σειρά εξετάσεις γιατί δεν έχουν ακόμη εκδοθεί τα ανάλογα ΦΕΚ) – μάλλον επειδή τα λεφτά των ασφαλισμένων τα χρειάζονται για τις μίζες τους.
Τέλος: ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ αρνήθηκαν επίμονα να ορίσουν ημερομηνία Γενικού Συμβουλίου (ζητήθηκε από ΑΡΣΙ-ΑΕΓ-ΔΗΠΑΚ να γίνει μετά τις 22 και έως τις 31 Μαϊου)
Τρίτη 12 Μαΐου 2009
Από το διήμερο της Α.Ρ.Σ.Ι. (1)
Από το διήμερο της Α.Ρ.Σ.Ι. 9-10 /5 /2009
- Κύρια σημεία εισήγησης για την στρατηγική του κεφαλαίου στην περίθαλψη στην παρούσα οικονομική κρίση.
Την προηγούμενη περίοδο (2007-2008) είχαμε κάνει τις ακόλουθες εκτιμήσεις :
1. Στις συνθήκες του σημερινού ολοκληρωτικού καπιταλισμού οι ανάγκες του συστήματος όσον αφορά την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης έχουν αλλάξει σημαντικά. Έχουν εκλείψει οι προτεραιότητες της προηγούμενης «εποχής», της μεταπολεμικής ανάπτυξης φορντικού – τεηλορικού τύπου, όπου έπρεπε να «επιδιορθώνεται» γρήγορα και όπως – όπως ο ειδικευμένος ή μισοειδικευμένος εργαζόμενος για να επιστρέψει στην παραγωγική αλυσίδα. Στη χώρα μας για κάθε έναν οικονομικό μετανάστη της χειρωνακτικής εργασίας και για κάθε νέο πτυχιούχο της πνευματικής εργασίας υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι αντικαταστάτες σε περίπτωση που αυτός τραυματιστεί ή αρρωστήσει. Το καπιταλιστικό κράτος περισσότερο ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος που προκαλεί η ανεπάρκεια του συστήματος περίθαλψης παρά για την πραγματική αποτελεσματικότητά του.
2. Όσον αφορά αυτή καθεαυτή την οικονομική δομή της περίθαλψης, είναι σαφές ότι βασικός οικονομικός κινητήρας του συστήματος είναι πλέον η καταλήστευση των κοινωνικών ασφαλιστικών ταμείων, τόσο στο ΕΣΥ όσο και στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος παραμένει σκανδαλωδώς «κρατικοδίαιτος». Η καταλήστευση αυτή γίνεται με δύο τρόπους :
Α) Με την παραχώρηση στον ιδιωτικό τομέα κατ’ αποκλειστικότητα όλο και περισσότερων δραστηριοτήτων μέσω «παχυλών» συμβάσεων με τα ασφαλιστικά ταμεία (μεταξύ άλλων παραδοσιακά η ιατρική απεικόνιση, η μαιευτική, η καρδιοχειρουργική, η επεμβατική νευροακτινολογία, τα τελευταία χρόνια η νεφρολογία – αιμοκάθαρση και πολύ πρόσφατα και η αποκατάσταση).
Β) Με το όργιο υπερτιμολογήσεων σε ιατρικά υλικά και φάρμακα τόσο στο ΕΣΥ όσο και στον ιδιωτικό τομέα, σε βάρος τελικά των κοινωνικών ασφαλιστικών ταμείων και στις δύο περιπτώσεις. Στο ΕΣΥ η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει σε κωμικοτραγικές καταστάσεις. Οι δαπάνες για ανθρώπινους πόρους (προσλήψεις και μισθούς) από τον κρατικό προϋπολογισμό θεωρούνται «ανεπιθύμητες», ενώ η σκανδαλώδης διασπάθιση πόρων από τα ασφαλιστικά ταμεία υπέρ των πολυεθνικών εταιρειών φαρμάκων και βιοϊατρικής τεχνολογίας διογκώνεται. Έτσι την ίδια ώρα στο ίδιο νοσοκομείο μπορεί π.χ. στο τμήμα επειγόντων να επικρατεί αθλιότητα λόγω αριθμητικής ανεπάρκειας του νοσηλευτικού προσωπικού, ενώ ταυτόχρονα στο χειρουργείο να γίνονται επεμβάσεις κόστους 100.000 ευρώ ανά ασθενή. Η ιδιομορφία των εμπορευμάτων αυτών (η υπεραξία τους δεν πραγματώνεται στην ελεύθερη αγορά με επιλογή του χρήστη, αλλά μόνον εφ’ όσον «τοποθετηθούν» στο σώμα ασφαλισμένου ασθενούς με επιλογή της ιατρικής και διοικητικής ιεραρχίας) και ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος δεν «εκμαυλίζουν» απλά ιατρικές συνειδήσεις. Έχουν απ’ ευθείας αντανάκλαση στο περιεχόμενο της ιατρικής και νοσηλευτικής εκπαίδευσης, καθώς και στην δομή και διαβαθμίδωση του ιατρικού σώματος. Κι’ αυτό γιατί οι πολυεθνικές εταιρείες και οι αντιπρόσωποί τους συνδέονται με χιλιάδες νήματα με τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, των πανεπιστημίων, των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των ΜΜΕ.
Σήμερα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα αν η στρατηγική αυτή διαφοροποιείται στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης.
Τα γεγονότα δείχνουν ότι όχι μόνο δεν διαφοροποιείται, αλλά γίνεται ακόμα πιο αδίστακτη και επιθετική, καθώς η δίψα των εταιρειών για διατήρηση των υπερκερδών κυριαρχεί πάνω στην όποια διάθεση του καπιταλιστικού κράτους περί «νοικοκυρέματος» των οικονομικών του. Χαρακτηριστικά το τελευταίο διάστημα :
Α) Η αποκατάσταση δόθηκε στον ιδιωτικό τομέα κανονικά «και με τη βούλα». Η σύμβαση του ΙΚΑ προβλέπει 50 ευρώ τη μέρα ανά ασθενή για τους νοσηλευόμενους σε ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης.
Β) Τακτοποιήθηκαν πριν λίγες μέρες τα συσσωρευμένα χρέη προς τους μεγαλοπρομηθευτές υλικών (περί τα 3 δις) με τροπολογία σε νσχ του υπουργείου οικονομικών.
Φαίνεται ότι με αδυσώπητο τρόπο τα πράγματα οδηγούνται στην πλήρη απομύζηση των ασφαλιστικών ταμείων από τους μεγαλοκλινικάρχες και τους μεγαλοπρομηθευτές ως την οριστική κατάρρευση των ταμείων αυτών, που νομοτελειακά και σύντομα θα οδηγήσει σε νέα σαρωτική αντιδραστική ασφαλιστική «μεταρρύθμιση». Από την άλλη, ο περιορισμός των πόρων για προσλήψεις και μισθούς θα οδηγεί συνεχώς στην επίταση του κρισιακού στοιχείου μέσα στο σύστημα περίθαλψης, στην εισαγωγή ελαστικών εργασιακών και μερικής απασχόλησης (που θα παρουσιάζονται σαν «αναγκαστική λύση») και στην διαφθορά μεγαλύτερου τμήματος υγειονομικών, για τους οποίους τα «μαύρα» δωράκια από τις εταιρείες θα είναι μεγαλύτερα από ό,τι ο πενιχρός επίσημος μισθός τους.
- Κύρια σημεία εισήγησης για την στρατηγική του κεφαλαίου στην περίθαλψη στην παρούσα οικονομική κρίση.
Την προηγούμενη περίοδο (2007-2008) είχαμε κάνει τις ακόλουθες εκτιμήσεις :
1. Στις συνθήκες του σημερινού ολοκληρωτικού καπιταλισμού οι ανάγκες του συστήματος όσον αφορά την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης έχουν αλλάξει σημαντικά. Έχουν εκλείψει οι προτεραιότητες της προηγούμενης «εποχής», της μεταπολεμικής ανάπτυξης φορντικού – τεηλορικού τύπου, όπου έπρεπε να «επιδιορθώνεται» γρήγορα και όπως – όπως ο ειδικευμένος ή μισοειδικευμένος εργαζόμενος για να επιστρέψει στην παραγωγική αλυσίδα. Στη χώρα μας για κάθε έναν οικονομικό μετανάστη της χειρωνακτικής εργασίας και για κάθε νέο πτυχιούχο της πνευματικής εργασίας υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι αντικαταστάτες σε περίπτωση που αυτός τραυματιστεί ή αρρωστήσει. Το καπιταλιστικό κράτος περισσότερο ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος που προκαλεί η ανεπάρκεια του συστήματος περίθαλψης παρά για την πραγματική αποτελεσματικότητά του.
2. Όσον αφορά αυτή καθεαυτή την οικονομική δομή της περίθαλψης, είναι σαφές ότι βασικός οικονομικός κινητήρας του συστήματος είναι πλέον η καταλήστευση των κοινωνικών ασφαλιστικών ταμείων, τόσο στο ΕΣΥ όσο και στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος παραμένει σκανδαλωδώς «κρατικοδίαιτος». Η καταλήστευση αυτή γίνεται με δύο τρόπους :
Α) Με την παραχώρηση στον ιδιωτικό τομέα κατ’ αποκλειστικότητα όλο και περισσότερων δραστηριοτήτων μέσω «παχυλών» συμβάσεων με τα ασφαλιστικά ταμεία (μεταξύ άλλων παραδοσιακά η ιατρική απεικόνιση, η μαιευτική, η καρδιοχειρουργική, η επεμβατική νευροακτινολογία, τα τελευταία χρόνια η νεφρολογία – αιμοκάθαρση και πολύ πρόσφατα και η αποκατάσταση).
Β) Με το όργιο υπερτιμολογήσεων σε ιατρικά υλικά και φάρμακα τόσο στο ΕΣΥ όσο και στον ιδιωτικό τομέα, σε βάρος τελικά των κοινωνικών ασφαλιστικών ταμείων και στις δύο περιπτώσεις. Στο ΕΣΥ η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει σε κωμικοτραγικές καταστάσεις. Οι δαπάνες για ανθρώπινους πόρους (προσλήψεις και μισθούς) από τον κρατικό προϋπολογισμό θεωρούνται «ανεπιθύμητες», ενώ η σκανδαλώδης διασπάθιση πόρων από τα ασφαλιστικά ταμεία υπέρ των πολυεθνικών εταιρειών φαρμάκων και βιοϊατρικής τεχνολογίας διογκώνεται. Έτσι την ίδια ώρα στο ίδιο νοσοκομείο μπορεί π.χ. στο τμήμα επειγόντων να επικρατεί αθλιότητα λόγω αριθμητικής ανεπάρκειας του νοσηλευτικού προσωπικού, ενώ ταυτόχρονα στο χειρουργείο να γίνονται επεμβάσεις κόστους 100.000 ευρώ ανά ασθενή. Η ιδιομορφία των εμπορευμάτων αυτών (η υπεραξία τους δεν πραγματώνεται στην ελεύθερη αγορά με επιλογή του χρήστη, αλλά μόνον εφ’ όσον «τοποθετηθούν» στο σώμα ασφαλισμένου ασθενούς με επιλογή της ιατρικής και διοικητικής ιεραρχίας) και ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος δεν «εκμαυλίζουν» απλά ιατρικές συνειδήσεις. Έχουν απ’ ευθείας αντανάκλαση στο περιεχόμενο της ιατρικής και νοσηλευτικής εκπαίδευσης, καθώς και στην δομή και διαβαθμίδωση του ιατρικού σώματος. Κι’ αυτό γιατί οι πολυεθνικές εταιρείες και οι αντιπρόσωποί τους συνδέονται με χιλιάδες νήματα με τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, των πανεπιστημίων, των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των ΜΜΕ.
Σήμερα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα αν η στρατηγική αυτή διαφοροποιείται στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης.
Τα γεγονότα δείχνουν ότι όχι μόνο δεν διαφοροποιείται, αλλά γίνεται ακόμα πιο αδίστακτη και επιθετική, καθώς η δίψα των εταιρειών για διατήρηση των υπερκερδών κυριαρχεί πάνω στην όποια διάθεση του καπιταλιστικού κράτους περί «νοικοκυρέματος» των οικονομικών του. Χαρακτηριστικά το τελευταίο διάστημα :
Α) Η αποκατάσταση δόθηκε στον ιδιωτικό τομέα κανονικά «και με τη βούλα». Η σύμβαση του ΙΚΑ προβλέπει 50 ευρώ τη μέρα ανά ασθενή για τους νοσηλευόμενους σε ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης.
Β) Τακτοποιήθηκαν πριν λίγες μέρες τα συσσωρευμένα χρέη προς τους μεγαλοπρομηθευτές υλικών (περί τα 3 δις) με τροπολογία σε νσχ του υπουργείου οικονομικών.
Φαίνεται ότι με αδυσώπητο τρόπο τα πράγματα οδηγούνται στην πλήρη απομύζηση των ασφαλιστικών ταμείων από τους μεγαλοκλινικάρχες και τους μεγαλοπρομηθευτές ως την οριστική κατάρρευση των ταμείων αυτών, που νομοτελειακά και σύντομα θα οδηγήσει σε νέα σαρωτική αντιδραστική ασφαλιστική «μεταρρύθμιση». Από την άλλη, ο περιορισμός των πόρων για προσλήψεις και μισθούς θα οδηγεί συνεχώς στην επίταση του κρισιακού στοιχείου μέσα στο σύστημα περίθαλψης, στην εισαγωγή ελαστικών εργασιακών και μερικής απασχόλησης (που θα παρουσιάζονται σαν «αναγκαστική λύση») και στην διαφθορά μεγαλύτερου τμήματος υγειονομικών, για τους οποίους τα «μαύρα» δωράκια από τις εταιρείες θα είναι μεγαλύτερα από ό,τι ο πενιχρός επίσημος μισθός τους.
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑΤΡΩΝ ΝΕΕΣ
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΝΕΕΣ
ΠΕΜΠΤΗ 7/5/2009 :
• Η πρωτοφανής καθυστέρηση των εφημεριών (4 μήνες !!!) έχει οδηγήσει τους γιατρούς σε οικονομικό αδιέξοδο. Το υπουργείο υγείας έχει δημοσιεύσει (ΦΕΚ 68113/4/2009) για την πληρωμή των τεσσάρων πρώτων μηνών των εφημεριών με βάση το παλιό μισθολόγιο. Εντούτοις, η πίστωση έχει γίνει μόλις για το 45% του συνολικού ποσού, ενώ η διοίκηση του ΝΕΕΣ δεν μας δίνει καν χρονοδιάγραμμα για την καταβολή αυτών των χρημάτων, πόσο μάλλον για τα αναδρομικά που μας χρωστάνε με βάση το νέο μισθολόγιο. Ο εμπαιγμός των γιατρών δε μπορεί να συνεχιστεί, τα χρήματα θα πρέπει άμεσα να καταβληθούν στους εργαζόμενους .
• Η έλλειψη εργαζομένων έχει οδηγήσει το νοσοκομείο σε οριακή λειτουργία. Στην εξουθένωση του –ήδη λιγοστού- νοσηλευτικού προσωπικού προστέθηκε η έλλειψη των τεχνολόγων στο ακτινολογικό με αποτέλεσμα να μη μπορεί να λειτουργεί ο αξονικός τομογράφος και να καλύπτει τη Γενική Εφημερία. Ελπίζουμε η έλλειψη του προσωπικού να αναπληρωθεί με ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ και όχι με την «ανάθεση» του έργου –και των χρημάτων του ιδρύματος σε ιδιωτικά κέντρα όπως ακούγεται.
• Τα μέτρα βιτρίνας και μάλιστα στην καμπούρα μας πρέπει επιτέλους να σταματήσουν. Πρώτα κυκλοφόρησε μια διαταγή από τον κ Αβραμόπουλο για σύσταση ομάδας υποδοχής στις γενικές εφημερίες που θα ξεχωρίζει το επείγον από το μη επείγον, χωρίς να καθορίζει ούτε τους στόχους ούτε τη σύνθεση ούτε και τους πόρους για τη δημιουργία της. Η διοικήτρια θεώρησε σκόπιμο να ορίσει κάποιους από τους ΗΔΗ εφημερεύοντες στη γενική εφημερία «τυπικά» να απαρτίζουν την επιτροπή υποδοχής, ενώ είναι γνωστό πως το προσωπικό που εργάζεται στην εφημερία είναι ούτως ή άλλως λίγο για τη δουλειά που καλείται να κάνει. Εάν δεν μπορεί η διοίκηση να ορίσει τους στόχους, το προσωπικό(λχ ειδικευμένους ιατρούς από συγκεκριμένες ειδικότητες) και βασικά να εξασφαλίσει επιπλέον γιατρούς και νοσηλευτές για να επανδρώσουν αυτή την εφημερία – βάρδια καθώς και συγκεκριμένο χώρο, η επιτροπή υποδοχής δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η τυπική ανάθεση εξυπηρετεί μόνο την χωρίς κόστος βιτρίνα της διοίκησης και του υπουργείου υγείας ενώ εκθέτει ουσιαστικά τον κόσμο που καλείται να συμμετέχει στη «επιτροπή υποδοχής»
Επίσης, κάποιοι γιατροί από το νοσοκομείο κλήθηκαν να πάνε στο αεροδρόμιο με δικά τους έξοδα για να αντιμετωπίσουν τη γρίπη των χοίρων χωρίς καν να έχουν μάσκες…Μάλιστα μέχρι να διαμαρτυρηθεί η ΕΙΝΑΠ δεν είχε εγκριθεί καν κονδύλι για να πληρωθούν την εργασία τους. Η έλλειψη προσωπικού δεν πτοεί το υπουργείο, το οποίο, ενώ έχει συστήσει οργανισμό για την πρόληψη επιδημιών (ΚΕΛΠΝΟ), εξακολουθεί να υφαρπάζει –και μάλιστα αμμισθί - γιατρούς από το ΕΣΥ.
•Ήρθε και στο ΝΕΕΣ η ερμηνευτική εγκύκλιος του νόμου 3754/6.3.2009 όπου ρητά σημειώνεται πως ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΑΤΡΟΙ, ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΡΕΠΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ. Κανένας διευθυντής δεν δικαιούται να στερεί τα ρεπό από κανένα γιατρό σαν να ήταν εργοδότης του. Εφεξής τέτοιες συμπεριφορές εκτός από απαράδεκτες είναι και παράνομες και πρέπει να σταματήσουν.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
► ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ
► ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΑΜΕΣΑ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ (2000 ΚΑΙ 5000 ΣΥΝΟΛΙΚΑ) ΟΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΚΗΡΥΧΘΕΙ – ΚΑΙ ΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ.
► ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΕΞΑΙΡΕΘΕΙ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΙΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΕΣ
► ΝΑ ΜΗΝ ΟΡΙΣΤΕΙ ΞΑΝΑ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΤΙΖΕΙ.
ΚΑΙ
► ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 13/5/2009 ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΜΑΣ – ΑΝ Η ΠΙΣΤΩΣΗ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΕΓΚΡΙΘΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΗΝ ‘ΕΝΑΝΤΙ’ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ .
► ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΕΕΣ ΜΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΠΡΩΙΝΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΑΣ ΣΤΙΣ 18/5/09
► ΝΕΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 13/5/2009
ΠΕΜΠΤΗ 7/5/2009 :
• Η πρωτοφανής καθυστέρηση των εφημεριών (4 μήνες !!!) έχει οδηγήσει τους γιατρούς σε οικονομικό αδιέξοδο. Το υπουργείο υγείας έχει δημοσιεύσει (ΦΕΚ 68113/4/2009) για την πληρωμή των τεσσάρων πρώτων μηνών των εφημεριών με βάση το παλιό μισθολόγιο. Εντούτοις, η πίστωση έχει γίνει μόλις για το 45% του συνολικού ποσού, ενώ η διοίκηση του ΝΕΕΣ δεν μας δίνει καν χρονοδιάγραμμα για την καταβολή αυτών των χρημάτων, πόσο μάλλον για τα αναδρομικά που μας χρωστάνε με βάση το νέο μισθολόγιο. Ο εμπαιγμός των γιατρών δε μπορεί να συνεχιστεί, τα χρήματα θα πρέπει άμεσα να καταβληθούν στους εργαζόμενους .
• Η έλλειψη εργαζομένων έχει οδηγήσει το νοσοκομείο σε οριακή λειτουργία. Στην εξουθένωση του –ήδη λιγοστού- νοσηλευτικού προσωπικού προστέθηκε η έλλειψη των τεχνολόγων στο ακτινολογικό με αποτέλεσμα να μη μπορεί να λειτουργεί ο αξονικός τομογράφος και να καλύπτει τη Γενική Εφημερία. Ελπίζουμε η έλλειψη του προσωπικού να αναπληρωθεί με ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ και όχι με την «ανάθεση» του έργου –και των χρημάτων του ιδρύματος σε ιδιωτικά κέντρα όπως ακούγεται.
• Τα μέτρα βιτρίνας και μάλιστα στην καμπούρα μας πρέπει επιτέλους να σταματήσουν. Πρώτα κυκλοφόρησε μια διαταγή από τον κ Αβραμόπουλο για σύσταση ομάδας υποδοχής στις γενικές εφημερίες που θα ξεχωρίζει το επείγον από το μη επείγον, χωρίς να καθορίζει ούτε τους στόχους ούτε τη σύνθεση ούτε και τους πόρους για τη δημιουργία της. Η διοικήτρια θεώρησε σκόπιμο να ορίσει κάποιους από τους ΗΔΗ εφημερεύοντες στη γενική εφημερία «τυπικά» να απαρτίζουν την επιτροπή υποδοχής, ενώ είναι γνωστό πως το προσωπικό που εργάζεται στην εφημερία είναι ούτως ή άλλως λίγο για τη δουλειά που καλείται να κάνει. Εάν δεν μπορεί η διοίκηση να ορίσει τους στόχους, το προσωπικό(λχ ειδικευμένους ιατρούς από συγκεκριμένες ειδικότητες) και βασικά να εξασφαλίσει επιπλέον γιατρούς και νοσηλευτές για να επανδρώσουν αυτή την εφημερία – βάρδια καθώς και συγκεκριμένο χώρο, η επιτροπή υποδοχής δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η τυπική ανάθεση εξυπηρετεί μόνο την χωρίς κόστος βιτρίνα της διοίκησης και του υπουργείου υγείας ενώ εκθέτει ουσιαστικά τον κόσμο που καλείται να συμμετέχει στη «επιτροπή υποδοχής»
Επίσης, κάποιοι γιατροί από το νοσοκομείο κλήθηκαν να πάνε στο αεροδρόμιο με δικά τους έξοδα για να αντιμετωπίσουν τη γρίπη των χοίρων χωρίς καν να έχουν μάσκες…Μάλιστα μέχρι να διαμαρτυρηθεί η ΕΙΝΑΠ δεν είχε εγκριθεί καν κονδύλι για να πληρωθούν την εργασία τους. Η έλλειψη προσωπικού δεν πτοεί το υπουργείο, το οποίο, ενώ έχει συστήσει οργανισμό για την πρόληψη επιδημιών (ΚΕΛΠΝΟ), εξακολουθεί να υφαρπάζει –και μάλιστα αμμισθί - γιατρούς από το ΕΣΥ.
•Ήρθε και στο ΝΕΕΣ η ερμηνευτική εγκύκλιος του νόμου 3754/6.3.2009 όπου ρητά σημειώνεται πως ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΑΤΡΟΙ, ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΡΕΠΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ. Κανένας διευθυντής δεν δικαιούται να στερεί τα ρεπό από κανένα γιατρό σαν να ήταν εργοδότης του. Εφεξής τέτοιες συμπεριφορές εκτός από απαράδεκτες είναι και παράνομες και πρέπει να σταματήσουν.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
► ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ
► ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΑΜΕΣΑ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ (2000 ΚΑΙ 5000 ΣΥΝΟΛΙΚΑ) ΟΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΚΗΡΥΧΘΕΙ – ΚΑΙ ΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ.
► ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΕΞΑΙΡΕΘΕΙ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΙΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΕΣ
► ΝΑ ΜΗΝ ΟΡΙΣΤΕΙ ΞΑΝΑ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΤΙΖΕΙ.
ΚΑΙ
► ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 13/5/2009 ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΜΑΣ – ΑΝ Η ΠΙΣΤΩΣΗ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΕΓΚΡΙΘΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΗΝ ‘ΕΝΑΝΤΙ’ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ .
► ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΕΕΣ ΜΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΠΡΩΙΝΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΑΣ ΣΤΙΣ 18/5/09
► ΝΕΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 13/5/2009
Σάββατο 9 Μαΐου 2009
Ιστολόγιο για την εκπαίδευση και το περιεχόμενο της γνώσης
Νέο ιστολόγιο Υγειονομική Εκπαίδευση (http://healtheducationgr.blogspot.com/) για διάλογο σχετικά με την υγειονομική εκπαίδευση και το περιεχόμενο της παραγόμενης και παρεχόμενης γνώσης στις επιστήμες υγείας. Στείλτε τα κείμενά σας στο healtheducation@gmail.com.
Πέμπτη 7 Μαΐου 2009
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΡΣΙ-ΑΡΣΥ, Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Μαΐου 2009
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΡΣΙ-ΑΡΣΥ
Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Μαΐου 2009
Ιατρική Σχολή – Αμφιθέατρο Μικροβιολογίας
ώρα έναρξης 11.00 πμ
ώρα λήξης (περίπου) 6.00 μμ
Σάββατο 9 Μαΐου
· Οι επιπτώσεις της κρίσης στην λαϊκή υγεία – η καταλήστευση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης – παραοικονομία και χρηματισμός
· Ιατρική και νοσηλευτική εκπαίδευση
· Ο ρόλος του ριζοσπαστικού αντι-συστημικού υγειονομικού κινήματος στην υπεράσπιση των πολιτικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων
Κυριακή 10 Μαΐου
· Μη κυβερνητικές οργανώσεις, εθελοντισμός
· Για την αποτίμηση των αγώνων του υγειονομικού κινήματος (υγειονομικοί δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, συμβασιούχοι, νέοι υγειονομικοί σε εργασιακή περιπλάνηση), τη δράση της ΑΡΣΥ και το σχεδιασμό από εδώ και μπρος.
Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Μαΐου 2009
Ιατρική Σχολή – Αμφιθέατρο Μικροβιολογίας
ώρα έναρξης 11.00 πμ
ώρα λήξης (περίπου) 6.00 μμ
Σάββατο 9 Μαΐου
· Οι επιπτώσεις της κρίσης στην λαϊκή υγεία – η καταλήστευση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης – παραοικονομία και χρηματισμός
· Ιατρική και νοσηλευτική εκπαίδευση
· Ο ρόλος του ριζοσπαστικού αντι-συστημικού υγειονομικού κινήματος στην υπεράσπιση των πολιτικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων
Κυριακή 10 Μαΐου
· Μη κυβερνητικές οργανώσεις, εθελοντισμός
· Για την αποτίμηση των αγώνων του υγειονομικού κινήματος (υγειονομικοί δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, συμβασιούχοι, νέοι υγειονομικοί σε εργασιακή περιπλάνηση), τη δράση της ΑΡΣΥ και το σχεδιασμό από εδώ και μπρος.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
Ανακοίνωση-καταγγελία της
Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας Αγώνα – ΑΡΣΥ
Καταγγέλλουμε τις μεθοδεύσεις των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ του Ευαγγελισμού που απεργάζονται και μεθοδεύουν τη στέρηση του εκλογικού δικαιώματος σε εκατοντάδες συναδέλφους (ειδικευόμενους γιατρούς , επικουρικούς γιατρούς και νοσηλευτές) που ματώνουν σε εφημερίες και κυκλικά ωράρια και βάρδιες και που παλεύουν να συνεχίσει να παρέχει το Ίδρυμα τις στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας που αυτονόητα δικαιούνται όλοι οι πολίτες.
Στην χθεσινή απόπειρα έναρξης των εκλογών του σωματείου δηλώσαμε εξ αρχής πως:
« θα συμμετάσχουμε στην εκλογική διαδικασία μόνο και εφόσον κάνουνε χρήση του δικαιώματος του «εκλέγειν κι εκλέγεσθαι» όλοι οι εργαζόμενοι του Ευαγγελισμού (μόνιμοι , επικουρικοί γιατροί-νοσηλευτές που καλύπτουν κενές οργανικές θέσεις ,συμβασιούχοι ). Όσοι δεν είναι εγγεγραμμένοι και δεν είναι ταμειακώς εντάξει την ημέρα των εκλογών μπορούν να κάνουνε υπεύθυνη δήλωση στην εφορευτική για εγγραφή και για αναδρομική παρακράτηση των χρεωστούμενων συνδρομών στο σωματείο. Εάν δεν τηρηθούνε αυτοί οι όροι δηλώνουμε ότι αποχωρούμε από την διαδικασία και δε συμμετέχουμε σε εκλογές – παρωδία.».
Και αυτό πράξαμε καταγγέλλοντας τις αντισυναδελφικές μεθοδεύσεις και μη συμμετέχοντας στον εξευτελισμό των δημοκρατικών διαδικασιών και στην αλλοίωση της βούλησης των εργαζομένων.
Οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ με αστείες – προφάσεις και νομικά τεχνάσματα και προσκόμματα επιδιώκουν να φιμώσουνε συνδικαλιστικά τους επικουρικούς γιατρούς που ακροβατούν με τις συμβάσεις μεταξύ εργασιακής περιπλάνησης - ανασφάλειας και ανεργίας.
Οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ επιδιώκουν να φιμώσουνε συνδικαλιστικά τους επικουρικούς νοσηλευτές ,τους οποίους η νοσηλευτική υπηρεσία αναγκάζει να δουλεύουν και νύχτες ακόμη ,ενώ δεν το απαγορεύει η σύμβασή τους και επιπρόσθετα δεν τους έχει εξασφαλισθεί ότι θα πληρωθούνε καν αυτές τις βάρδιες.
Οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ επιδιώκουνε να φιμώσουν τους εργαζόμενους εκείνους που βγαίνουνε στο προσκήνιο και διεκδικούνε τα αυτονόητα δικαιώματά τους καταγγέλλοντας τις αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Υγεία των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Είναι οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ ,τέλος , που αρνήθηκαν στους εργολαβικούς -και από ιδιωτικές εταιρείες - εργαζόμενους του νοσοκομείου να εγγραφούν και να μετέχουν στις δημοκρατικές διαδικασίες στο Σωματείο Εργαζομένων. Κι όλα αυτά , τη στιγμή που ακόμα νοσηλεύεται η Κωνσταντίνα Κούνεβα , θύμα της δολοφονικής επίθεσης που έγινε από την ασκούμενη εργοδοτική – κρατική τρομοκρατία σαν απάντηση στην αξιοπρεπή και σθεναρή συνδικαλιστική της δράση για τα αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα του κλάδου της.
.Καλούμε όλους τους συναδέλφους υγειονομικούς να αντιδράσουν μαζικά και δυναμικά υπερασπίζοντας το αυτονόητο δικαίωμα όλων των συναδέλφων (με οποιαδήποτε σχέση εργασίας ) της συμμετοχής τους στις δημοκρατικές διαδικασίες και αρχαιρεσίες του σωματείου.
Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας Αγώνα – ΑΡΣΥ
Καταγγέλλουμε τις μεθοδεύσεις των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ του Ευαγγελισμού που απεργάζονται και μεθοδεύουν τη στέρηση του εκλογικού δικαιώματος σε εκατοντάδες συναδέλφους (ειδικευόμενους γιατρούς , επικουρικούς γιατρούς και νοσηλευτές) που ματώνουν σε εφημερίες και κυκλικά ωράρια και βάρδιες και που παλεύουν να συνεχίσει να παρέχει το Ίδρυμα τις στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας που αυτονόητα δικαιούνται όλοι οι πολίτες.
Στην χθεσινή απόπειρα έναρξης των εκλογών του σωματείου δηλώσαμε εξ αρχής πως:
« θα συμμετάσχουμε στην εκλογική διαδικασία μόνο και εφόσον κάνουνε χρήση του δικαιώματος του «εκλέγειν κι εκλέγεσθαι» όλοι οι εργαζόμενοι του Ευαγγελισμού (μόνιμοι , επικουρικοί γιατροί-νοσηλευτές που καλύπτουν κενές οργανικές θέσεις ,συμβασιούχοι ). Όσοι δεν είναι εγγεγραμμένοι και δεν είναι ταμειακώς εντάξει την ημέρα των εκλογών μπορούν να κάνουνε υπεύθυνη δήλωση στην εφορευτική για εγγραφή και για αναδρομική παρακράτηση των χρεωστούμενων συνδρομών στο σωματείο. Εάν δεν τηρηθούνε αυτοί οι όροι δηλώνουμε ότι αποχωρούμε από την διαδικασία και δε συμμετέχουμε σε εκλογές – παρωδία.».
Και αυτό πράξαμε καταγγέλλοντας τις αντισυναδελφικές μεθοδεύσεις και μη συμμετέχοντας στον εξευτελισμό των δημοκρατικών διαδικασιών και στην αλλοίωση της βούλησης των εργαζομένων.
Οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ με αστείες – προφάσεις και νομικά τεχνάσματα και προσκόμματα επιδιώκουν να φιμώσουνε συνδικαλιστικά τους επικουρικούς γιατρούς που ακροβατούν με τις συμβάσεις μεταξύ εργασιακής περιπλάνησης - ανασφάλειας και ανεργίας.
Οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ επιδιώκουν να φιμώσουνε συνδικαλιστικά τους επικουρικούς νοσηλευτές ,τους οποίους η νοσηλευτική υπηρεσία αναγκάζει να δουλεύουν και νύχτες ακόμη ,ενώ δεν το απαγορεύει η σύμβασή τους και επιπρόσθετα δεν τους έχει εξασφαλισθεί ότι θα πληρωθούνε καν αυτές τις βάρδιες.
Οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ επιδιώκουνε να φιμώσουν τους εργαζόμενους εκείνους που βγαίνουνε στο προσκήνιο και διεκδικούνε τα αυτονόητα δικαιώματά τους καταγγέλλοντας τις αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Υγεία των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Είναι οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ ,τέλος , που αρνήθηκαν στους εργολαβικούς -και από ιδιωτικές εταιρείες - εργαζόμενους του νοσοκομείου να εγγραφούν και να μετέχουν στις δημοκρατικές διαδικασίες στο Σωματείο Εργαζομένων. Κι όλα αυτά , τη στιγμή που ακόμα νοσηλεύεται η Κωνσταντίνα Κούνεβα , θύμα της δολοφονικής επίθεσης που έγινε από την ασκούμενη εργοδοτική – κρατική τρομοκρατία σαν απάντηση στην αξιοπρεπή και σθεναρή συνδικαλιστική της δράση για τα αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα του κλάδου της.
.Καλούμε όλους τους συναδέλφους υγειονομικούς να αντιδράσουν μαζικά και δυναμικά υπερασπίζοντας το αυτονόητο δικαίωμα όλων των συναδέλφων (με οποιαδήποτε σχέση εργασίας ) της συμμετοχής τους στις δημοκρατικές διαδικασίες και αρχαιρεσίες του σωματείου.
Τρίτη 5 Μαΐου 2009
ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΙΝΑΠ ... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !
5-5-09 ΑΠΟ Α.Ρ.Σ.Ι.
- Σήμερα το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ αποφάσισε (μετά από αλλαγή της στάσης Τσούκαλου και Νησιώτη και παρά την γκρίνια των άλλων εκπροσώπων ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ) οι εκλογές στην ΕΙΝΑΠ να γίνουν στις 25 ή στις 30 Ιουνίου.
- Σε πολλά νοσοκομεία προγραμματίζονται συνελεύσεις με πρώτο θέμα τις απλήρωτες εφημερίες και υπάρχει προσανατολισμός για επισχέσεις.
- Σήμερα το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ αποφάσισε (μετά από αλλαγή της στάσης Τσούκαλου και Νησιώτη και παρά την γκρίνια των άλλων εκπροσώπων ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ) οι εκλογές στην ΕΙΝΑΠ να γίνουν στις 25 ή στις 30 Ιουνίου.
- Σε πολλά νοσοκομεία προγραμματίζονται συνελεύσεις με πρώτο θέμα τις απλήρωτες εφημερίες και υπάρχει προσανατολισμός για επισχέσεις.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)