ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ (Α.Ρ.Σ.Υ.) 27-6-2010
ΤΟ ΝΕΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΡΙΔΙΑ ΤΗΣ ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Τους τελευταίους μήνες με συγκλονιστικό τρόπο χιλιάδες εργαζόμενοι των δημόσιων νοσοκομείων μπαίνουν στο αγωνιστικό προσκήνιο με πρωτόγνωρη ορμή, εκπληκτική πολιτική ωριμότητα, ενωτική διάθεση, αποφασιστικότητα για διαδικασίες βάσης και παραμερισμό της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, τόλμη στην επιλογή των αιτημάτων και των μορφών πάλης.
Χαρακτηριστική η περίπτωση του νοσοκομείου Νίκαιας, όπου συνεχίζεται για 40 μέρες (!) η αγωνιστική κινητοποίηση όλου του προσωπικού (επίσχεση εργασίας με αιχμή την καταβολή των δεδουλευμένων εφημεριών και υπερωριών) με διαδοχικές αποφάσεις μαζικών γενικών συνελεύσεων του συλλόγου εργαζομένων. Από τις πρώτες μέρες απομονώθηκε πλήρως η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ηγεσιών ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, κατοχυρώθηκε η αντίληψη του κοινού, αποφασιστικού αγώνα γιατρών και λοιπών εργαζομένων, υιοθετήθηκαν πλαίσια και αιτηματολόγια συνολικής καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και διεκδίκησης ριζοσπαστικών λύσεων όπως διαγραφή του χρέους - έξοδος από την ΟΝΕ - εθνικοποίηση τραπεζών - αναδιανομή του πλούτου υπέρ του λαού, οργανώθηκε αποφασιστικά η περιφρούρηση της κινητοποίησης με συμμετοχή ενός μεγάλου μέρους γιατρών και άλλων εργαζόμενων, αποκρούστηκαν προσπάθειες τρομοκράτησης από τη διοίκηση, απεργοσπασίας από μηχανισμούς του ΕΚΑΒ, προβοκάτσιας από ομάδες «αγανακτισμένων πολιτών» κλπ.
Σε άλλα νοσοκομεία ωριμάζει η διάθεση οργάνωσης πανυγειονομικού αγώνα με παρόμοια χαρακτηριστικά παρά τις λυσσώδεις και βρώμικες προσπάθειες σαμποταρίσματος από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, που καταφεύγουν σε απροκάλυπτες και χυδαίες προσωπικές επιθέσεις ενάντια σε αγωνιστές, όπως π.χ. στον «Ερυθρό».
Στο «Αττικό» και στο «Τζάννειο» γίνονται μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των γιατρών, με εκατοντάδες ειδικευόμενους αποφασιστικά στην πρώτη γραμμή. Παρόμοιες κινητοποιήσεις γίνονται και σε πολλά νοσοκομεία της υπόλοιπης χώρας. Ήδη δεκάδες μαζικές συνελεύσεις γιατρών νοσοκομείων και ενώσεων έχουν πάρει αποφάσεις καταδίκης της αντιλαϊκής πρότασης νόμου Ξενογιαννακοπούλου περί «αναβάθμισης του ΕΣΥ» και έχουν εκδηλώσει διάθεση για απεργία διάρκειας ακόμα και μέσα στον Ιούλιο αν χρειαστεί. Ακόμα και εκεί που δεν γίνονται τοπικές κινητοποιήσεις, είναι μαζική η συμμετοχή των υγειονομικών στις πανεργατικές απεργίες και διαδηλώσεις. Χαρακτηριστικά στην μεγαλειώδη πορεία της 5/5 συμμετείχαν εκατοντάδες υγειονομικοί, και έπεσε στο κενό η αγωνιώδης προσπάθεια της ηγεσίας της ΠΟΕΔΗΝ να σύρει το μπλόκ των νοσοκομείων πίσω από τη …ΓΣΕΕ.
Παραφωνία στο μαζικό αυτό κλίμα που έρχεται από τα κάτω είναι συγκεκριμένες επιλογές των ηγεσιών ΚΚΕ και ΣΥΝ στο χώρο των υγειονομικών, με θλιβερή «οσμή» παρελθόντος και αναφορά στον ανιστόρητο –πλέον- εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των πολιτικών γραφείων των δύο κομμάτων που φαντάζει «τρικυμία σε φλυτζάνι» μέσα στον καταιγισμό των σημερινών εξελίξεων.
- Η τακτική της ηγεσίας του ΣΥΝ στο χώρο των λοιπών εργαζομένων είναι απαράδεκτη, και προφανώς αναντίστοιχη με την τακτική του ίδιου πολιτικού φορέα στο χώρο των γιατρών. Σε μια περίοδο που τα νοσοκομεία έχουν κυριολεκτικά πλημμυρίσει από μη μόνιμους εργαζόμενους (συμβασιούχους, επικουρικούς, μπλοκάκια, εργολαβικούς κλπ) και που αυτό το φαινόμενο προφανώς θα ενταθεί ελέω ΔΝΤ, η ηγεσία του ΣΥΝ επιμένει αγκαλιά με τις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ να αρνείται την ένταξη των εργαζομένων αυτών στα σωματεία των νοσοκομείων !!! Μάλιστα στον «Ευαγγελισμό» πρόσφατα συναίνεσε σε … δικαστική προσφυγή ενάντια στις αρχαιρεσίες του σωματείου, στις οποίες συμμετείχαν (προς τιμή τους) μόνο οι παρατάξεις του ΚΚΕ και της Αντισυστημικής Αριστεράς. Η στάση αυτή δεν είναι μόνο ταξικά ρατσιστική (και η έκφραση αυτή είναι επιεικής αφού από στελέχη της Αυτόνομης Παρέμβασης ακούστηκαν απαράδεκτα πράγματα, όπως «σιγά μην αφήσουμε τις καθαρίστριες (!;) να κάνουν κουμάντο στο σωματείο» κλπ) αλλά είναι και ακατανόητα κοντόφθαλμη, αφού είναι σαφές ότι πολύ γρήγορα οι εργαζόμενοι αυτοί θα είναι περισσότεροι από τους μόνιμους. Αν συνεχίσει έτσι η ηγεσία της «Αυτόνομης Παρέμβασης» σε λίγο δεν θα μπορεί να εμφανίζεται στα νοσοκομεία, γιατί θα την παίρνουν με τις λεμονόκουπες οι εργαζόμενοι μαζί με τον Κουτσουμπέλη και τη ΔΑΚΕ.
- Η ηγεσία του ΚΚΕ στο χώρο των γιατρών συνεχίζει την μεμψίμοιρη και αδιέξοδη τακτική πλήρους απομονωτισμού από ό,τι κινείται. Η προσπάθεια ιδεολογικής υποστήριξης της τακτικής αυτής είναι τόσο αγχωτική και «τραβηγμένη από τα μαλλιά» που συνεχίζει να οδηγεί σε ευτράπελες καταστάσεις όπως και στο προηγούμενο διάστημα, όπου η σχιζοφρενική γραμμή «εναντίωση τόσο στην ευρωπαϊκή οδηγία όσο και στη συλλογική σύμβαση που αναστέλλει την εφαρμογή της οδηγίας (!;)» συνοδευόμενη από τα αναγκαία ψέματα, συκοφαντίες κλπ οδήγησε στο «πατατράκ» του έκτακτου συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ το 2008 και στην εκλογική ήττα της ΔΗΠΑΚ το 2009. Τον περασμένο Φεβρουάριο η ηγεσία της ΔΗΠΑΚ συμπορεύτηκε με τις ηγεσίες ΠΑΣΚ και ΔΗΚΝΙ στην καταψήφιση της Πολιτικής Διακήρυξης του Τακτικού Συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ, που υπήρξε η πρώτη απόφαση μεγάλης ομοσπονδίας για απερίφραστη καταδίκη του σταθεροποιητικού προγράμματος και της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Πρόσφατα, έφτασε στο σημείο να καταδικάσει εκ των υστέρων απόφαση με την οποία είχε … συναινέσει (!!!), συγκεκριμένα την διοργάνωση του συλλαλητηρίου στις 15/6 για την υπεράσπιση της δημόσιας περίθαλψης. Το αποκορύφωμα ήταν η τελευταία συνεδρίαση του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ, όπου πάλι «αγκαλιά» με τους Τσουκαλολαοπόδηδες αρνήθηκε να ψηφίσει εναντίωση στην πρόταση νόμου Ξενογιαννακοπούλου που ιδιωτικοποιεί πλήρως το ΕΣΥ.
Οι λογικές αυτές κατά βάθος έχουν ακριβώς την ίδια «πηγή» : Την αντίληψη υποτίμησης και απαξίωσης της αστείρευτης πολιτικής δυναμικής που εκπέμπουν αυτοτελώς οι αγώνες των εργαζομένων. Αυτή η αυτοτελής πολιτική δυναμική των μαζικών αγώνων, των ίδιων των εργαζομένων άνευ «εκπροσώπων» και «μεσολαβητών», πάντα φόβιζε τη ρεφορμιστική αριστερά που ανέκαθεν προσπαθούσε να τις «καθοδηγήσει», να τις «καναλιζάρει» κλπ. Όσο και αν σήμερα και οι δύο ηγεσίες (Αυτόνομης Παρέμβασης και ΠΑΜΕ) πλειοδοτούν σε αριστερή φρασεολογία στις διακηρύξεις αντιγράφοντας μάλιστα μερικές φορές … “copy paste” τα κείμενα Α.Ρ.Σ.Ι. και Α.Ρ.Σ.Υ. (για μας αυτό είναι ελπιδοφόρο και θετικό, η επιτυχία της πολιτικής γραμμής είναι ακριβώς να διαχέεται και να διαδίδεται) αρνούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι να κάνουν το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ : να αναγνωρίσουν ότι ο συλλογικός, μαζικός, από τα κάτω αγώνας των εργαζόμενων, άσχετα αν αυτοί είναι … «μικροαστοί ειδικευόμενοι» ή … «αμόρφωτες καθαρίστριες» ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΑΠΟ ΕΚΑΤΟ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΜΕ ΠΛΑΙΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΥΡΗΞΕΙΣ.
Ειδικά σήμερα, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΥ, ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, στην περίοδο «χούντας» κυβέρνησης-πολιτικού κατεστημένου-ΜΜΕ-ΔΝΤ-ΕΕ ενάντια στα εργατικά δικαιώματα και τις διεκδικήσεις, τέτοιες αντιλήψεις και τακτικές δεν είναι απλά θλιβερές. Είναι αντικειμενικά ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ για το λαϊκό κίνημα.
Είναι ζωτική η ανάγκη απομόνωσης τέτοιων αντιλήψεων και πρακτικών από το σύνολο των εργαζομένων στην περίθαλψη.
Αδίστακτα και αποφασιστικά να προχωρήσουμε στο μοναδικό δρόμο που απομένει στους εργαζόμενους. Αυτόν του πανελλαδικού πανυγειονομικού αγώνα, με νοσοκομειακές συνελεύσεις, συντονισμό από τα κάτω, πλαίσια διεκδίκησης της συνολικής ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – μεγάλου κεφαλαίου για αποκλειστικά δημόσια, σύγχρονη και καθολική περίθαλψη, αποφασιστικές και συντονισμένες κινητοποιήσεις.
ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΊΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ.
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ.
Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Υγειονομικών
