ΑΝΟΙΧΤΗ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Από Α.Ρ.Σ.Ι. – Αριστερή Ριζοσπαστική
Συνεργασία Ιατρών
2-2-2013
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
4-2-13, 6μμ, Αμφ. Νοσ. «Αγ. Σάββας»
Τα τελευταία
τρία χρόνια η δημόσια περίθαλψη αλλά και η ελληνική κοινωνία γενικότερα
δέχτηκαν το ανεπανάληπτο σοκ από την καταστροφική
πολιτική της χούντας κυβερνήσεων - μεγάλου κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Η
καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων που εξαπολύθηκε στο όνομα της οικονομικής κρίσης
έφερε μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση. Χιλιάδες αυτοκτονίες, φτωχοποίηση της
πλειοψηφίας του πληθυσμού, μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης κατά 5-6 χρόνια
(που τώρα το παραδέχονται και οι εγχώριοι «ειδικοί» της δημόσιας υγείας),
διάλυση της δημόσιας περίθαλψης και συνολικά του κοινωνικού κράτους.
Μισθολογικός εξευτελισμός των νοσοκομειακών γιατρών και των υπόλοιπων
υγειονομικών με πάνω από 60% μειώσεις αποδοχών σε πολλές περιπτώσεις, ανεργία
και μαζική μετανάστευση – ξεριζωμός για τους νέους γιατρούς, τριάντα χρόνια
πίσω οι συνθήκες εργασίας-εκπαίδευσης-διαβίωσης στα νοσοκομεία. Το ευρώ, η «δημοσιονομική προσαρμογή», η
«ανταγωνιστικότητα» και οι χρηματιστηριακοί δείχτες «υπέρτατα αγαθά» στο όνομα
των οποίων θυσιάζεται καθημερινά με τραγικό τρόπο ο λαός μας.
Οι λαϊκές δυνάμεις πρόβαλαν ηρωϊκές
αντιστάσεις παρά την
λυσσαλέα αυταρχική και συκοφαντική εκστρατεία της τρόϊκας και των κυβερνήσεών
της. Οι κλαδικοί αγώνες, οι πανεργατικές απεργίες, οι συγκεντρώσεις των
αγανακτισμένων συσπείρωσαν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, όμως δεν μπόρεσαν ως
τώρα να ανατρέψουν και να ματαιώσουν την καταστροφική αντιλαϊκή πολιτική των
μνημονίων κυρίως λόγω της ανεπάρκειας, της ατολμίας και των αντιφάσεων τόσο της
υποταγμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας όσο και των ηγεσιών της κοινοβουλευτικής
αριστεράς. Στα νοσοκομεία και την περίθαλψη γενικότερα είχαμε τοπικές δυναμικές
κινητοποιήσεις, με χαρακτήρα πραγματικής εξέγερσης σε πολλές περιπτώσεις.
Επισχέσεις εργασίας με πρωταγωνιστές κυρίως ειδικευόμενους γιατρούς και
νοσηλευτές, αποφασιστικούς αγώνες υγειονομικών και τοπικών κοινωνιών ενάντια
στο κλείσιμο νοσοκομείων, πανιατρικές κινητοποιήσεις με κορύφωση την κατάληψη
του υπουργείου υγείας τον Φεβρουάριο του 2011, συμμετοχή χιλιάδων υγειονομικών
στις πανεργατικές απεργιακές διαδηλώσεις. Όμως πάντα έλειπε το στοιχείο του
συντονισμού και της κλιμάκωσης, με ευθύνη των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών
και συνολικά των κοινοβουλευτικών παραταξιακών ηγεσιών. Για παράδειγμα, οι
επισχέσεις εργασίας ειδικευομένων και νοσηλευτών συναντούσαν σχεδόν πάντα την
αποδοκιμασία της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και δυνάμεων από την
κοινοβουλευτική αριστερά, που θυμόντουσαν να μιλήσουν για … «ανοιχτά
νοσοκομεία» όταν ξεσπούσαν κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό και επιτυχία είχαν μόνο αγώνες που αποφασίστηκαν και οργανώθηκαν από τα
κάτω, από γενικές συνελεύσεις και συντονιστικά, με πρωταγωνιστές τους ίδιους
τους εργαζόμενους, σε ρήξη με τα μεγαλοδιευθυντικά-μεγαλοκαθηγητικά κυκλώματα
και τους μηχανισμούς συμφερόντων μέσα στα νοσοκομεία.
Το επόμενο διάστημα θα δοθεί η
αποφασιστική σύγκρουση. Θα κριθεί το αν μπούμε οριστικά σε περίοδο μεσαίωνα όσον αφορά τις ζωές
και τα δικαιώματα του 99% του πληθυσμού ή αν θα έρθει ελπιδοφόρα ανατροπή των
συσχετισμών σε όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αν εμπορευματοποιηθούν τα
πάντα και επικρατήσει η διάλυση κάθε έννοιας δωρεάν δημόσιας περίθαλψης ή αν
αποκρουστεί η καταστροφική πολιτική της χούντας κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και των
υποτακτικών της που καταδικάζει τον ελληνικό λαό σε υγειονομική γενοκτονία. Αν
μπει ταφόπλακα στα δικαιώματα των νέων γιατρών με επαγγελματική και
επιστημονική απαξίωση για τα επόμενα σαράντα χρόνια ή αν κατακτηθεί δυναμικά το
μέλλον μέσα στη χώρα μας και όχι στην ξενιτιά. Αν συνεχιστεί η σκανδαλώδης
απομύζηση των κρατικών και ασφαλιστικών πόρων από τους «ημέτερους»
κρατικοδίαιτους καπιταλιστές και «σοβαρούς» επενδυτές της ιδιωτικής υγείας,
φαρμακοβιομηχανίας, παρασκευής και διακίνησης ιατρικών υλικών ή αν δεσμευθεί το
σύνολο αυτών των πόρων υπέρ της υγειονομικής επιβίωσης του λαού. Αν
καταδικαστούν οριστικά στην κόλαση της ανεργίας οι νέοι γιατροί και νοσηλευτές
ή αν θα κατακτηθεί η στοιχειώδης επαγγελματική αξιοπρέπεια και προοπτική. Αν παγιωθεί
ο μισθολογικός εξευτελισμός της ιατρικής εργασίας ή αν ανατραπεί η κατάσταση
προς συνθήκες επιβίωσης και αξιοπρέπειας. Το επόμενο διάστημα θα κριθούν τα
πάντα …
Η ζωή τα
προηγούμενα χρόνια, και ιδιαίτερα αυτά τα τελευταία, έχει αποδείξει περίτρανα
πως μόνο η επιλογή του ακηδεμόνευτου,
ανεξάρτητου, ριζοσπαστικού αγωνιστικού ρεύματος από τα κάτω με πρωταγωνιστές
πρώτα και κύρια τους νέους γιατρούς μπορεί να αποτελέσει ελπίδα για το παρόν
και το μέλλον του ιατρικού νοσοκομειακού κινήματος. Η λογική των αιτημάτων
που ξεπηδούν από τις ίδιες της ανάγκες, των αποφασιστικών συγκρούσεων που τα
ζητούν όλα, των δυναμικών κινητοποιήσεων που δημιουργούν γεγονότα, του
παραμερισμού της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, των γενικών συνελεύσεων, των
συλλόγων ειδικευομένων, των επισχέσεων εργασίας, των πραγματικών απεργιών. Η
νοοτροπία «βουλή-κόμμα-παράταξη», η νοοτροπία των συμβολικών απεργιών χωρίς
απεργούς, η νοοτροπία «ανοιχτά νοσοκομεία» που δήθεν τα κλείνουν οι επισχέσεις
και όχι η πολιτική της τρόϊκας και των κυβερνήσεών της, η νοοτροπία εργοδοτικής
συμπεριφοράς με … συνδικαλιστικό προσωπείο ενάντια στους «από κάτω» - στους
ειδικευόμενους και στους νοσηλευτές, η νοοτροπία συμμαχίας με το
μεγαλοκαθηγητικό και μεγαλοδιευθυντικό κατεστημένο στο όνομα του επιστημονικού
και κολινωνικού «καθωσπρεπισμού», η νοοτροπία υποταγής στους εκβιασμούς των
καθεστωτικών ΜΜΕ που συκοφαντούν σαν «αντικοινωνικούς» τους εργατικούς αγώνες, η νοοτροπία εν γένει του κοινοβουλευτικού
συνδικαλισμού έστω και αριστερής απόχρωσης είναι «σκουριά» και τροχοπέδη για το
νοσοκομειακό κίνημα. Και αυτό πολύ περισσότερο σήμερα, που αποτελεί ζωτική
ανάγκη η παραπέρα ενίσχυση της ακηδεμόνευτης ριζοσπαστικής κινηματικής πτέρυγας
χωρίς «όρκους υποταγής» σε κοινοβουλευτικές ηγεσίες που είτε «τα δίνουν όλα»
για την εκλογική επικράτηση υπαναχωρώντας διαρκώς ή βαυκαλίζονται στον αδιέξοδο
απομονωτισμό και στην ακαθόριστη μελλοντολογία χωρίς να συμβάλλουν στην
ανάπτυξη πραγματικής μαζικής διεκδικητικής δράσης.
Η Α.Ρ.Σ.Ι.
εν όψει των κρίσιμων αναμετρήσεων του επόμενου διαστήματος και εν όψει των
εκλογών της ΕΙΝΑΠ (21-2-13) απευθύνει πλατύ κάλεσμα αγωνιστικής κινηματικής
συσπείρωσης σε όλους τους νοσοκομειακούς γιατρούς που πήραν μέρος στις
συνελεύσεις και στις κινητοποιήσεις. Ειδικά απευθύνεται στους νέους γιατρούς,
στους ειδικευόμενους που πρωτοστάτησαν σε επισχέσεις, σε κινητοποιήσεις ενάντια
στο κλείσιμο νοσοκομείων, σε δημιουργία συλλόγων και επιτροπών ειδικευομένων,
σε κινητοποιήσεις για την επαγγελματική και επιστημονική αξιοπρέπεια.
Απευθύνεται και στους πολλούς έντιμους ειδικευμένους που ο ζήλος και η
αυτοθυσία τους είναι η μόνη αιτία που κρατιέται ακόμα όρθιο το σύστημα. Όλοι οι
γιατροί που είχαν κατά καιρούς στηρίξει το ακηδεμόνευτο ριζοσπαστικό εγχείρημα
της Α.Ρ.Σ.Ι., γιατροί άλλων αριστερών ριζοσπαστικών οργανώσεων όπως το Νυστέρι
– Γένοβα, γιατροί ανεξάρτητοι που πρωταγωνίστησαν στις κινητοποιήσεις των
ειδικευομένων και συμμετείχαν στο Κίνημα Νέων Ιατρών, όλοι όσοι αγωνίστηκαν στα
νοσοκομεία και στις πλατείες, στην σύγκρουση με τον διοικητή και τον
μεγαλοδιευθυντή, στο εθελοντικό ιατρείο του Συντάγματος, στις διαδηλώσεις και
στα δακρυγόνα, είναι ανάγκη και καθήκον να συστρατευτούν για την ελπίδα και το
μέλλον. Και το μέλλον είναι αυτό, της ακηδεμόνευτης αγωνιστικής συσπείρωσης από
τα κάτω με επί της ουσίας αριστερά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Αντίθετα, η
νοοτροπία του κοινοβουλευτικού «συνδικαλισμού», η νοοτροπία
«βουλή-κόμμα-παράταξη», η νοοτροπία υποταγής της συνδικαλιστικής δράσης στις
επιθυμίες των κοινοβουλευτικών ηγεσιών με τους εργαζόμενους απλούς τηλεθεατές
και ψηφοφόρους έχει πολύ κοντά ποδάρια …
